www.adcdiving.be © Dirk Wuyts
Voeg deze pagina toe aan je Favorieten

Welkom op onze website voor duiken in Antwerpen - Deurne

Duiken in Costa Rica de Pacific of Stille Oceaan

English - Engels

Like en deel het reisverhaal met foto's van Costa Rica met je vrienden op Facebook

banner adc diving leren duiken antwerpen deurne

Reisverhaal, scuba diving - duiken in Costa Rica in de Pacific Ocean of Stille Oceaan met jungle hikings en pictures - foto's

Waar ligt Costa Rica in Midden Amerika?

Info over Costa Rica in Midden Amerika:

Costa Rica ligt in Midden Amerika. Het noorden van Costa Rica grenst aan Nicaragua, het zuiden aan Panama, het oosten aan de Caraïbische Zee en het westen aan de Grote of Stille Oceaan. De landoppervlakte bedraagt 51.100 km2, waarvan 27% bestaat uit beschermd natuurgebied. In het midden van het land zijn een reeks vulkanen aanwezig, waarvan enkele nog actief zijn. Het hoogste punt van Costa Rica is de Cerro Chirripó en meet 3810m. Costa Rica telt 7 provincies: Alajuela, Cartago, Guanacaste, Heredia, Limón, Puntarenas en San José

Cocos Island, dat in het duikersmilieu bekend staat om het duiken op groot leven, behoort eveneens tot Costa Rica. Afhankelijk van het jaargetijde zijn er tijdens het duiken andere soorten aan- of afwezig. De periode van het jaar (windseizoen) bepaalt voor een deel de golfslag, de helderheid en temperatuur van het water. Het is dus aan te raden om eerst de nodige informatie in te winnen vooraleer je de duiken en reis naar Costa Rica in Midden Amerika boekt.

Flora en Fauna in Costa Rica

Costa Rica heeft een zeer gevarieerde en rijke fauna en flora. Zo zijn er in Costa Rica duizenden soorten ongewervelde dieren, ongeveer 150 soorten amfibieën, 215 soorten reptielen, 865 soorten vogels (waarvan 75 soorten roofvogels) en meer dan 240 soorten zoogdieren te vinden.

De flora in Costa Rica omvat ongeveer 12.000 verschillende plantensoorten. Deze enorme diversiteit is vooral te wijten aan de vruchtbare vulkanische bodem, de grote hoogteverschillen en meerdere klimaatzones die Costa Rica heeft. Hierdoor ontstonden verschillende ecosystemen op een relatief kleine oppervlakte. Zo zijn er in Costa Rica bijvoorbeeld volgende vegetaties terug te vinden: regenwouden, mangroven, bossen die jaarlijks hun bladeren verliezen, nevelwouden en páramo weiden (braakliggende grond, gewoonlijk overdekt met heidestruiken, grof gras, varens en mos).

Door de hoge graad aan natuurbescherming en door het veelvuldig contact met mensen, hebben veel dieren in Costa Rica hun schuwheid verloren. Hierdoor kunnen de dieren gemakkelijker worden waargenomen (als er natuurlijk niet te veel lawaai wordt gemaakt). De kans is dan ook groot dat er tijdens een wandelingen in de natuurgebieden van Costa Rica neusbeertjes, luiaards, apen, kolibries, papegaaien, toekans, gieren, grote leguanen, felgekleurde gifkikkers, e.a. worden gespot. In Costa Rica zijn er ook jaguars in de beschermende wouden aanwezig. De pootafdrukken worden dikwijls waargenomen, maar overdag rusten de jaguars meestal op beschutte plaatsen. Als het enigszins meezit, ligt de jaguar ergens te zonnen. Bij schemering beginnen jaguars te jagen en vroeg in de ochtend worden ze dikwijls aan waterpoelen waargenomen. Jaguars hebben een groot territorium nodig, waardoor de kans om er eentje te spotten zeer klein wordt. Camera in aanslag houden is hier dus de boodschap!

Duiken in Costa Rica in de Pacific of Stille Oceaan:

Duiken in Costa Rica kan aan de Caribische oostkant of aan de Pacific of Stille Oceaan, die aan de westkant van Costa Rica ligt. Het verschil van duiken tussen de oost- of westkant is groot. In de Caribische Zee is het zoutgehalte relatief hoog, is er een niveauverschil van maximum 0,6m tussen eb en vloed, is de zichtbaarheid tijdens het duiken onder water gedurende de grootste periode van het jaar zeer goed en zijn de zweefdeeltjes meestal beperkt. Aan de zijde van de Pacific of Stille Oceaan daarentegen is het zoutgehalte lager, kan het niveauverschil tussen eb en vloed ongeveer 3,6m bedragen (wat zeker voor stroming zorgt), zijn er tijdens het duiken meer zweefdeeltjes in het water te zien en wordt het zicht tijdens het duiken soms tot bijna niets herleid. Hierdoor zijn er in de Pacific of Stille Oceaan andere soorten van onderwaterleven tijdens het duiken terug te vinden dan tijdens het duiken aan de Caribische zijde.

De (gemiddelde) gemeten watertemperatuur tijdens het duiken in maart bedroeg 21 tot 29°C.

Het zicht tijdens het duiken was op de meeste duikplaatsen ca 6 à 12 meter.

De duikplaatsen liggen met een snelle rib op 5 minuten tot 40 minuten varen.

Reisverhaal scuba diving - duiken in Costa Rica:

Zaterdag 08 maart 2014:

Van Brussel naar Costa Rica

Om 6u50 stipt belt de chauffeur van Budget Taxi aan om ons naar de luchthaven van Zaventem te brengen. Na een vlotte check-in stappen we rond 10u30 op onze 8 uur durende Deltavlucht richting New York. Zoals gebruikelijk moeten we hier de immigratiedienst passeren (ESTA-aangifte niet vergeten!) en worden we door de gefrustreerde ambtenaren denigrerend behandeld en beschouwd als potentiële criminelen. Leuk is anders!

Daarna is het rustig afwachten tot we kunnen boarden voor onze vlucht naar San Jose in Costa Rica. We krijgen al een beetje klamme handjes wanneer er wordt omgeroepen dat er een lichte vertraging zal zijn omwille van 'een klein technisch mankementje'. Dergelijke zaken hebben we in het verleden al enkele keren meegemaakt en eindigde meestal met enkele uren tot een dag vertraging. Rampscenario's spelen zich in onze verbeelding af, maar gelukkig komt er na drie kwartier het verlossende bericht dat alles terug in orde is en we aan boord mogen gaan. Het is nu nog een dikke 5 uur vliegen vooraleer we onze eerste stappen op Costa Ricaanse bodem kunnen zetten.

De chauffeur van het lokale reisagentschap staat ons buiten aan de luchthaven van San Jose op te wachten. Hij overhandigt onze vouchers en brengt ons in no time naar Gran Hotel in het hartje van de stad. Ondertussen zijn we meer dan 24 uur wakker en zijn we maar al te blij dat we in ons bedje kunnen duiken.

Zondag 09 maart 2014:

San Jose de hoofdstad van Costa Rica

Na een redelijk goede nachtrust zonder al te veel jetlag problemen, zitten we rond 8u00 aan de ontbijttafel in het magnifieke Gran Hotel, dat sinds 1930 meerdere presidenten en filmsterren mocht ontvangen. Het hotel is ondertussen hier en daar gerenoveerd, maar straalt nog steeds de grandeur en klasse van weleer uit. Het beschikt eveneens over een gezellig terras dat uitzicht geeft op het levendige Plaza de la Cultura. Vlak aan het hotel bevindt zich ook een ATM-automaat waar we onze eerste Colones pinnen (1 EUR is ca 700 Colones).

Om 9u00 worden we opgepikt voor een 'meet and greet' met de lokale touroperator Ecoletravel, die nog eens het hele reisschema met ons doorneemt en een aantal praktische tips meegeeft. Nadien is er uiteraard nog ruimte om bijkomende vragen te stellen.

Nadat we terug aan het Gran hotel zijn afgezet, trekken we de rumoerige winkelstraten van San Jose in. Op elke hoek van de straat staat er wel iemand met luide stem loten van de nationale loterij aan te prijzen of proberen de straatverkopers hun waren aan de man te brengen. Het is een continue kakafonie aan stemmen en geluiden. Zelfs in de parkjes kan je over de koppen lopen (misschien omdat het vandaag zondag is) en doet er een muziekbandje met krakende microfoon een aanslag op onze trommelvliezen.

Uiteindelijk slagen we erin om een zeldzaam terrasje te spotten en gelukkig is er nog een plaatsje vrij. Tijdens het nippen aan onze margarita bestuderen we de Costa Ricaanse bevolking. De vrouwen zijn over het algemeen vrij gezet (stevige poep en vooral veel buik), maar zetten deze rondingen trots in de verf door aansluitende kledij te dragen. Over het algemeen zijn ze ook aan de kleine kant en wordt dit gecompenseerd met ongemakkelijke hoge sleehakken. Sommige mannen zijn dan weer extreem mager, wat bizarre koppels kan opleveren.

San Jose beschikt jammer genoeg niet over heel veel historische gebouwen, maar het neoclassicistische Nationaal Theater is zeker een bezoekje waard. Verder moet je de stad een beetje ondergaan en op goed geluk enkele straatjes inslaan om van de 'local life' te kunnen genieten. Opvallend is ook dat het niet broeierig heet is in San Jose ondanks de 27°C. Er staat altijd een verfrissend briesje, waardoor je 's avonds zelfs een lichte trui nodig hebt.

's Avonds gaan we op zoek naar een gezellig restaurantje, maar we komen vooral fastfoodketens tegen zoals Mc Donalds, KFC, Pizza Hut, Wendies, enz. Uiteindelijk vinden we vlak in de buurt van Gran Hotel een leuke eetgelegenheid, waar we enkele streekgerechten uitproberen, die meestal ook altijd bonen en rijst bevatten. Lekker en het vult ook zeer goed onze magen! Tot slot drinken we nog een slaapmutsje en beginnen onze oogjes toe te vallen. De jetlag is blijkbaar nog niet volledig verteerd.

Pictures - foto's van San Jose de hoofdstad van Costa Rica

Maandag 10 maart 2014:

La Fortuna aan de voet van de Arenal Vulkaan

Om 9u00 wordt door National Car onze 4X4-huurwagen bij Gran Hotel afgeleverd en nadat de nodige administratieve formaliteiten zijn afgewerkt, willen we zo snel mogelijk weg uit het drukke San Jose. Wonder boven wonder vinden we vrij snel onze weg uit de stad en zetten we koers naar het groene binnenland.

Onderweg passeren we enkele kleine dorpjes, maar er zijn geen echte bezienswaardigheden of view points te vermelden. Het laatste stuk van de rit heeft redelijk veel bochten, waardoor gevoelige magen hier parten kunnen spelen. Na 3,5 uur rijden bereiken we eindelijk La Fortuna, een klein maar zeer toeristisch stadje aan de voet van de Arenal Vulkaan, die de basis vormt voor het plaatselijke massatoerisme.

Ons hotel Lomas del Volcan ligt aan de rand van het centrum en we moeten eerst nog een kilometer door het domein rijden vooraleer we de receptie bereiken. Lomas del Volcan is een wondermooie locatie, met een prachtig aangelegde tuin en ruime houten chalets met uitzicht op de vulkaan. De badkamer is eerder een balzaal, nog nooit hebben we zo'n grote badkamer gehad!

Pictures - foto's van de vulkaan Arenal in La Fourtuna in Costa Rica

Het hotel beschikt op haar domein ook over een eigen wandeltrail van ca 1,5 km lang doorheen een dichtbegroeid woud. Na het inchecken besluiten we om 'snel even' deze wandeling te maken, maar na een relatief eenvoudige start, wordt het parcours een pak ruiger en steiler. Een goed paar wandelschoenen zijn hier zeker geen overbodige luxe. Jammer genoeg komen we geen dieren tegen, het late middaguur zal hier waarschijnlijk wel iets mee te maken hebben.

Om 17u40 worden we door onze gids opgehaald voor onze twee uur durende 'nachtelijke kikkertour' (US dollar $50 per persoon bij boeking via het hotel). We maken de tocht met een typisch Amerikaans echtpaar, waarvan de vrouw om de vijf seconden 'wauw, amazing en great' kirt. Gelukkig wordt het ook wel een geslaagde uitstap want we krijgen heel wat kikkers en padden te zien. We starten met een mini rood gifkikkertje, daarna volgen enkele onopvallende bruine kikkers, een zwemmende kikker die met bolle kaken luid zijn territorium verdedigt tegenover potentiële kapers, een pad, twee reuzenkikkers en uiteindelijk krijgen we ook de beroemde roodoogmakikikker te zien, die op bijna elke toeristische brochure van Costa Rica prijkt. Het is werkelijk een zeer schattig diertje, die met zijn rode uitpuilende ogen, blauwe flanken en rode zuignappen alle harten steelt! De gids is zo vriendelijk om het dier op een tak op ooghoogte te plaatsen zodat iedereen naar hartelust foto's kan nemen. Een mooie afsluiter van onze eerste dag in La Fortuna.

Pictures - foto's van de kikkertour in La Fourtuna in Costa Rica

Dinsdag 11 maart 2014:

Hanging Bridges Puntes Colgantes del Arenal

Na ons ontbijt in Lomas del Volcan worden we getrakteerd op de aanwezigheid van een groep brulapen in de hoge bomen in onze achtertuin. We halen snel onze camera met telelens en verrekijker boven om het hele spektakel van dichtbij te kunnen volgen en op de gevoelige plaat vast te leggen. Wat een heerlijk begin van de dag!

Daarna zetten we koers naar de Hanging Bridges Puntes Colgantes del Arenal (US dollar 24 per persoon), een wandelpad van ca 3 km over 15 hangbruggen, die bijna tot aan de boomkruinen reiken. De langste brug is bijna 100 meter lang en hangt 45 meter boven de ravijn.

Wanneer we rond 11u00 aan de wandeltocht beginnen is het al 27°C, maar gelukkig is het overwegend bewolkt, zodat ons de uitputtende hitte bespaard wordt. We lopen net achter een groepje met een gids en proberen vanop afstand mee te volgen wat hij allemaal te vertellen heeft. Op een gegeven moment komen we aan een boom waar een ocelot (een katachtige van ca 75 cm groot) zijn middagdutje ligt te doen. Gelukkig had de gids het dier gespot, want het lag zeer goed verscholen tussen de takken en de bladeren. Het wordt ons vrij snel duidelijk dat ongeoefende ogen hier weinig wildlife zelf kunnen ontdekken.

Aangezien we de wandeltocht doen tijdens de warmste middaguren en de meeste dieren zich dan gedeisd houden, zien we buiten de ocelot enkel een aantal mooie vogels, een specht, een eekhoorn, een hagedis en een brulaap. Toch is deze wandeling meer dan de moeite waard omwille van de prachtige uitzichten op het groene en uitbundige oerwoud.

Na onze wandeltocht drinken we nog snel iets in de aangrenzende cafetaria (US dollar 3 dollar voor een flesje frisdrank) en wanneer we met de auto de parking verlaten, wordt onze aandacht getrokken door een neusbeertje dat op zoek is naar iets lekkers. Hij snuffelt en vindt al gauw een spoor richting een overvolle vuilbak die vakkundig door het dier wordt omgewoeld tot hij er een sappig Weens worstje uitvist dat hij smakkend opeet.

Pictures - foto's van de hanging bridges vlak bij de arenal vulkaan in Costa Rica

Onderweg naar het hotel komen we een zelfs hele horde neusberen op straat tegen. Alle passerende wagens worden meteen aan de kant gezet en iedereen begint als een gek de dieren te fotograferen. Sommige toeristen geven de neusberen ook eten, waardoor die als het ware de desbetreffende wagen omsingelen en elkaar bijna vertrappelen om een stukje te kunnen bemachtigen. Het levert uiteraard leuke foto's op, maar jammer genoeg geraken de dieren hierdoor te geconditioneerd. Ze lopen spontaan naar de toeristen toe omdat ze weten dat ze daar lekkere hapjes kunnen krijgen.

Terug aangekomen in het hotel, trekken we snel onze badkledij aan want vanaf 17u00 zijn we welkom in Ecotermales, één van de vele natuurlijke warmwaterbronnen in de omgeving. Het is een verzorgd domein met omkleedruimtes en douches (slechts 4 cabines), waar de badgasten aan het einde van hun vermoeiende dag kunnen ontspannen in heerlijk warm water. Voor de dorstige en decadente (lees Amerikaanse) mens is er zelfs een uitgebreide bar aanwezig, met als gevolg dat vele toeristen met een bier- of cocktailglas in het water zitten. Decadentie ten top! Aangezien het om 18u00 in Costa Rica al pikdonker is, hangt er in Ecotermales met zijn vele lichtjes een feeërieke sfeer. Het ruisende geluid van de waterval en de uitbundig tsjirpende krekels op de achtergrond, zijn de kers op de taart. Zeker een aanrader.

Woensdag 12 maart 2014:

Santa Elena

Aangezien we vandaag enkel een rit van ca 100 km naar Santa Elena voor de boeg hebben, nemen we alle tijd om uitgebreid te ontbijten, onze laatste foto's te maken en genieten we nog een uurtje van het mooie zicht vanop ons terras op de Arenal vulkaan. We hebben een staalblauwe hemel en er is geen enkel wolkje te bespeuren rondom de top van de vulkaan, wat volgens de reisgidsen zelden voorkomt.

Het belooft een bloedhete dag te worden en wanneer we La Fortuna omstreeks 11u00 uitrijden, is het al 30°C. Na enkele kilometers rijden, komen we terug de groep neusberen tegen die opnieuw bij de passanten om voedsel bedelen. Blijkbaar hebben ze hier een dagelijkse routine van gemaakt en blijven ze in deze omgeving rondhangen. Beetje jammer want zo dreigen ze hun natuurlijke jachtinstinct kwijt te geraken.

Tijdens de eerste 35 km van de rit hebben we regelmatig mooie uitzichten op het kunstmatig aangelegde stuwmeer van Arenal. Enkele korte fotostops horen er dus zeker bij. Vanaf het stadje Tilaran volgen we nauwgezet de routewijziging die het agentschap Ecoletravel ons deze ochtend heeft doorgebeld. Blijkbaar zijn er op onze oorspronkelijke weg werken aan de gang en levert dat de nodige vertragingen op. Dankzij de nieuwe routebeschrijving kunnen we de files gelukkig vermijden. Topservice van Ecoletravel om ons hierop attent te maken.

Na 1,5 uur rijden komen we Café Macadamia tegen, die volgens de website van Costa Rica Online heerlijke notentaart aanbiedt. We besluiten de proef op de som te nemen en moeten eerlijk toegeven dat deze eetgelegenheid, met prachtig zicht op het meer van Arenal, zeer lekkere deegwaren aanbiedt. Zeker doen!

We vervolgen onze weg gedurende 20km via de Pan American Highway, maar die is minder snel dan de naam doet vermoeden want er is maar één baan per rijrichting, waardoor trage vrachtwagens alle verkeer ophouden. Inhalen is ook moeilijk en soms gevaarlijk omwille van de vele bochten of onoverzichtelijke heuvels. Het groene en mooie landschap rondom het meer van Arenal, maakt hier ook plaats voor een dorre en stoffige omgeving. Het kwik bereikt hier met gemak een maximum van 37°C. Lang leve de airconditioning!

We verlaten de 'snelweg' aan Las Juntas en volgen vanaf hier de bordjes richting Monteverde. Onderweg passeren we onverwachts nog een groepje brulapen, die gezellig in een boom zitten en gewillig poseren voor een fotoshoot. Leuk tussendoortje!

Pictures - foto's van de rit naar Santa Elena in Costa Rica

Vanaf hier worden de wegen ook een stuk slechter en de laatste 25 kilometers over de steile grindwegen lijken eindeloos te duren. We zijn dan ook redelijk door elkaar geschud wanneer we rond 17u00 aankomen in hotel Cloud Forest Lodge nabij Santa Elena. Aangezien we ons nu op een hoogte van ongeveer 1500 meter bevinden, is de temperatuur ook gedaald naar zo'n 22°C en staat er een frisse wind. We vinden het toch een beetje fris en trekken snel onze lange broek en trui aan.

Omdat we morgen voor dag en dauw moeten opstaan, beslissen we om de verkenning van het dorpje Santa Elena even links te laten liggen en gemakkelijkheidshalve in het hotel te dineren. Lekker en zeker ook wel redelijk qua prijs.

Donderdag 13 maart 2014:

Monteverde Cloud Forest - nevelwoud

Deze ochtend loopt onze wekker pijnlijk vroeg af want om 7u30 worden we aan de inkom van het Monteverde nevelwoud verwacht, een gebied dat door vrijwel elke toerist in Costa Rica wordt bezocht en één van de topattracties van het land is.

Na een snel, maar lekker ontbijt rijden we in een kwartiertje over de stoffige grindwegen richting natuurreservaat (US dollar 18 per persoon), waar onze gids ons staat op te wachten. Aangezien er maar een beperkt aantal mensen per dag het woud mag bezoeken, is vooraf reserveren een must. Ook het nemen van een gids is hier zeker aan te raden omdat die weten waar de grootste kans is om dieren te spotten. We zitten in een groepje met een ander Belgisch en een Duits koppel. Een Europees onderonsje dus!

Het is een zeer heldere dag met bitter weinig wolken, wat zeer uitzonderlijk is in deze regio en het heeft ook al een hele tijd niet meer geregend. Gevolg hiervan is dat we in het nevelwoud van Monteverde wandelen, zonder ook maar enig spoor van nevel te zien. Jammer, maar anderzijds hoeven we dan ook geen regenponcho's te dragen of met rubberen laarzen door de plassen te ploeteren. Elke situatie heeft z'n voor- en z'n nadelen. Aangezien we op een zekere hoogte zitten en er in deze streek meestal een redelijke wind staat, zijn een lange broek en lichte pull hier in de ochtend zeker geen overbodige luxe. Naarmate de dag vordert en de zon feller doorbreekt, bereikt het kwik een aangename 22°C.

In Monteverde Cloud Forest zijn meerdere wandelroutes mogelijk, maar de meeste toeristen volgen eenzelfde route. Elke gids in Monteverde sleurt de hele tijd ook een grote telelens op statief mee, zodat iedereen uit de groep de vogels of andere dieren goed kan zien, maar het is ook altijd handig om zelf een verrekijker mee te nemen.

We zijn nog maar net vertrokken of we spotten al een toecanet, een kleinere en minder gekleurde versie van de welbekende toekan. Daarna volgen nog enkele andere vogels, maar dan krijgt onze gids een quetzal in het vizier, een soort van paradijsvogel met felle kleuren en een zeer lange staart. Deze vogel is het nationale symbool van Guatemala, maar is eigenlijk vooral in Costa Rica terug te vinden. Niet elke bezoeker in Monteverde krijgt dit beestje te zien, dus zijn we vereerd dat hij ons een bezoekje wil brengen!

Verder kruisen ook nog een aantal schattige neusbeertjes ons pad en zien we ook nog twee kapucijnaapjes hoog in de bomen. Hoe verder de dag vordert, hoe warmer het wordt en hoe minder dieren we kunnen spotten. Jammer, maar het nevelwoud op zich is fantastisch om door te wandelen. Het is werkelijk een uitbundig feest van groene natuur, die zich in alle mogelijke vormen manifesteert. Je komt ogen te kort om alles te zien!

Pictures - foto's van Monteverde cloud forest in Costa Rica

Rond 11u00 zit de wandeling er op en sluiten we de voormiddag af met een bezoekje aan de nabijgelegen kolibrie galerij, waar deze sierlijke en snelle vogeltjes gelokt worden met voederdoosjes, waardoor je ze à volonté kan bewonderen en fotograferen.
Rond de middag komen we terug aan in het dorpje Santa Elena, waar we ons tot een lekkere lunch laten verleiden in het Tree House Restaurant, een gezellige eetgelegenheid die gebouwd is rondom een grote boom, die voor de nodige schaduwplekjes zorgt. Zeer lekker en schappelijk van prijs.

Nadien verkennen we het serpentarium (US dollar 13 per persoon) in Santa Elena, waar we een overzicht krijgen van de aanwezige giftige en wurgslangen in Costa Rica. Er zijn ook enkele terraria met felgekleurde gifkikkers en ééntje waar een tarantula in zit.

Om 17u30 staat er nog een avond wandeling in het Wildlife Reserve Santa Maria (US dollar 25 per persoon) op de planning. Bij de receptie van het park is het redelijk druk, maar gelukkig wordt iedereen opgedeeld in kleinere groepjes, elk met hun eigen gids. Wanneer we bij valavond op pad trekken, spotten we eerst een agoeti, een soort kruising tussen een marmot en een groot konijn. Nadien krijgt onze gids via de walkie talkie doorgeseind dat er aan de ingang van het park een tweetenige luiaard is gesignaleerd. We reppen ons daarom met een rotvaart door de smalle bospaadjes terug naar het beginpunt om onze eerste (bewegende) luiaard van deze vakantie te kunnen bewonderen. Missie van deze avondwandeling is alvast geslaagd!

Nadien worden alle middelen ingezet om de gifgroene viper slang, één van de giftigste slangen van Costa Rica, te detecteren en na een tijdje zoeken, vindt onze gids effectief een exemplaar dat diep verscholen zit in het dikke bladerdek van een hoge boom. Zonder gids hadden we deze slang nooit gevonden, want je hebt er echt wel geoefende ogen voor nodig.

Ook een vrolijk neusbeertje, enkele schorpioenen, een hagedis, twee andere viper slangen, een nep kameleon, enkele grote uil vlinders, een tweede luiaard en een slapende lang-tailed manakin (een vogeltje dat op een blauw propje watten gelijkt) kruisen ons pad tijdens deze avondwandeling. Moe maar voldaan worden we rond 20u15 terug aan het hotel afgezet, waar we nog net de energie vinden om te eten en daarna ons bed in te duiken.

Pictures - foto's van het Wildlife Reserve in Santa Maria in Costa Rica

Vrijdag 14 maart 2014:

Rincon de la Vieja

Vandaag hebben we enkel de rit van Santa Elena naar onze B&B nabij Rincon de la Vieja op het programma staan, waardoor we het ons kunnen permitteren om uitgebreid van ons ontbijt te genieten.

Rond 11u00 beginnen we aan onze één uur durende tocht (25 km) over de hobbelige grindwegen naar de Pan American Highway. Daar aangekomen is het een dikke 80 km rijden richting Liberia, de tweede grootste stad van Costa Rica. Het valt ons op dat ettelijke kilometers van deze snelweg worden heraangelegd en omgevormd tot een heuse autostrade met twee banen per rijrichting. Binnen enkele jaren zijn de vertragingen door de logge vrachtwagens dus hopelijk verleden tijd!

In Liberia maken we een korte pitstop voor een snelle lunch en nadien is het nog een half uurtje rijden over een nieuw aangelegde weg om tot aan de B&B Casa Aroma de Campo te geraken. Het is ondertussen 14u30 en hebben we een maximum temperatuur van 39°C bereikt!

We krijgen een hartelijk onthaal in de B&B en de uitbater geeft ons meteen de nodige uitleg over het nationale park van Rincon de la Vieja en de andere ontspanningsmogelijkheden in de nabije omgeving. Casa Aroma de Campo heeft helaas nergens airconditioning, maar we kunnen gelukkig de nodige afkoeling vinden op de ruime overdekte binnenplaats of in het kleine zwembadje met fris natuurlijk water.

Aangezien er in de nabije omgeving geen eettentjes te bespeuren vallen, eten vrijwel alle gasten in de B&B aan één lange tafel. Op die manier is het ook gemakkelijker om te verbroederen en reistips met elkaar uit te wisselen. Onze smaakpapillen worden verwend met brocolisoep, een fijn hoofdgerecht met gemarineerde kip en knapperige groentjes en wordt de avond afgesloten met een lekkere zelfgemaakte vanille flan.

Zaterdag 15 maart 2014:

Nationaal park Rincon de la Vieja

Na een gezamenlijk vroeg ontbijt aan de lange tafel van Casa Aroma de Campo, vertrekt iedereen op eigen tempo naar het nationaal park Rincon de la Vieja, dat vlakbij de B&B gelegen is. Om de hoofdingang van het park te kunnen bereiken, dien je steeds gebruik te maken van een privé-weg die is afgesloten met een bareel (700 colones per persoon). Daarna is het nog 7 km rijden naar de hoofdingang, waar we US dollar 10 per persoon betalen om het domein te mogen betreden. Er wordt hier ook naar je paspoort gevraagd, dus zeker niet vergeten mee te nemen.

Er zijn meerdere trails in het park aanwezig, maar het overgrote deel van de bezoekers kiest voor de circulaire Las Pailas wandeling van 3km, waar de meeste vulkanische elementen (fumarolen, heetwaterbronnen, pruttelende modderpotten, hete gassen die uit de grond komen, enz.) te bewonderen vallen. Het is ook aan te raden om de wandeling in tegenwijzerzin te maken zodat je het 'open' vulkanische gedeelte in de vroege ochtend maakt en de tweede helft van de wandeling in de schaduw van de hoge bomen van het droogwoud.

De Las Pailas trail bedraagt slechts 3 km, maar je moet zeker op 2 à 2,5 uur wandelen rekenen omdat het toch wel een vrij zwaar parcours is waarbij je af en toe kleine waterstroompjes moet overbruggen en regelmatig steile hellingen of afdalingen moet bedwingen die door grote stenen of boomwortels nog meer worden bemoeilijkt. Een goede conditie, degelijke stapschoenen en voldoende water zijn dus zeker een must bij deze wandeling. Verder mogen zonnecrème en insectenwerende spray ook niet in de rugzak ontbreken.

Pictures - foto's van het Nationaal park Rincon de la Vieja in Costa Rica

Om dieren te spotten, moet je een beetje geluk hebben. Wij hebben enkel een grote groep neusberen, een aantal kleine hagedissen en een grote blauwe vlinder gezien, maar andere wandelaars zijn toekans, witkopkapucijnapen, brulapen, kleine wilde zwijntjes en zelfs een grote slang (type python of boa constrictor) op hun pad tegengekomen.

Onze tong hangt spreekwoordelijk op onze schoenen wanneer we een dikke twee uur later terug bij het beginpunt aankomen en geen haar op ons hoofd denkt eraan om nog één van de andere trails aan te vatten. De temperatuur bedraagt ondertussen zo'n 30°C en heel ons lichaam verlangt naar een verfrissende duik. Veel mensen vinden die in een waterval die op 10 minuten wandelen van de hoofdingang ligt, maar wij verkiezen een verfrissend drankje in de nabijgelegen kantine.

Daarna is het slechts een kwartiertje rijden richting Casa Aroma de Campo, waar we het kleine maar lekker koele zwembadje inspringen. Zalig om alle stof en zweet van onze vermoeide benen weg te spoelen!

Om 19u00 is het in de B&B weer verzamelen aan de lange tafel voor het diner. Na deze vermoeiende dag hebben we het moeilijk om lang onze ogen open te houden en duiken we rond 22u00 in ons bedje voor een welverdiende nachtrust.

Noot: Aangezien wij reeds Yellowstone en IJsland hebben bezocht, valt dit vulkanisch gebied eerder tegen en vinden we het geen echte aanrader voor reizigers die reeds op eerdergenoemde plaatsen zijn geweest. Temeer omdat op dit moment de krater van de vulkaan niet bezocht kan worden omdat het er te gevaarlijk is. De wandeling naar de krater neemt bovendien 10 uur in beslag en is dus enkel haalbaar voor ervaren trekkers of echte vulkaanfanaten.

Zondag 16 maart 2014:

Kuststadje Playa de Coco aan de Stille Oceaan - Pacific Ocean

Na een hele week doorheen Costa Rica te reizen, lassen we nu een break van zes nachten in om te gaan duiken in het kuststadje Playa de Coco aan de Stille Oceaan - Pacific Ocean.

Na het ontbijt in Casa Aroma de Campo zetten we koers richting Liberia, waar we nog snel een aantal flessen water inslaan voor de komende dagen. Na 1,5 uur rijden over goed onderhouden wegen komen we aan in Playa de Coco, waar we via booking.com zes overnachtingen hebben geboekt in Coco Beach Hotel (US dollar 100 per nacht per kamer + 13% BTW).

Aangezien we normaal pas om 15u00 kunnen inchecken, is de kamer nog niet beschikbaar, maar gelukkig doet het personeel wel zijn best om ons zo snel mogelijk onze kamer te bezorgen. We hadden op voorhand ook een rustig gelegen kamer aangevraagd en daar wordt wel degelijk rekening mee gehouden want we zitten helemaal op het einde van de gang.

Coco Beach Hotel was vroeger een 4ster-hotel, maar is onlangs een ster verloren en dat merk je helaas aan een aantal zaken: het meubilair is wat afgeleefd, de haardroger is verdwenen, er is een chronisch tekort aan handdoeken (die trouwens hun beste tijd hebben gehad), de kamers worden niet echt grondig gekuist, enz. Gelukkig functioneert de airco wel goed en is het lekker koel in de kamer, toch wel een noodzaak bij 35°C. Het personeel is vriendelijk, maar nonchalant en weinig georganiseerd, waardoor er steeds dingen mislopen en we regelmatig foutief aangerekende consumpties van onze rekening moeten laten schrappen. Het is redelijk vermoeiend om keer op keer het personeel op hun fouten aan te spreken. Velen beheersen het Engels ook niet of onvoldoende zodat er nog meer (spraak)verwarringen ontstaan.

Om 12u00 wordt de huurwagen door National Car aan het hotel terug opgepikt en nadat alle bagage naar de kamer is overgebracht, starten we aan onze verkenning van Playa de Coco, een klein maar levendig kusstadje dat vooral door Amerikaanse toeristen wordt bezocht. Aangezien het vandaag zondag is, zijn er ook veel Costa Ricanen ofte tico's aan het strand terug te vinden. Verder is er één drukke hoofdstraat die vooral gekenmerkt wordt door veel te dure winkeltjes met strandkledij en souvenirs en enkele restaurants. Eén ding is zeker; we zullen hier niet van de honger omkomen!

Maandag 17 maart 2014:

Duiken op Tortuga Island en Argentina Point

Vandaag staan 2 duiken op het programma.

Op Tortuga Island duiken we vanaf de boot rond een groot rotsblok in de Pacific Ocean - Stille Oceaan. Het is een ondiepe duik, maar er is kans op witpunt rifhaaien die overdag in de spleten of grotjes liggen te slapen. Tijdens het duiken kom je er ongelofelijk veel stekelvarkenvissen (porcupine fish), koraalvlinders (butterfly fish), tandbaarzen, schorpioen vissen (scorpion fishes) trompetvissen, murenen (moray eel), zee-egels en andere scholen vis tegen. Wanneer het duiken vanop de kop van het rotsblok, die met veel fantasie op een schildpad lijkt, wordt verder gezet, vind je hier tijdens het duiken een klein wrakje met zeer veel vis op.

Vlak voor we het water ingaan bij Argentina Point zien we een reuzenmanta vlak bij de boot. Het duiken op Argentina Point is vrij ondiep, maar we zien er wel witpunt rifhaaien, manta's, Amerikaanse pijlstaartroggen (southern stingrays), wit gevlekte pijlstaartroggen (white spotted stingrays) en gewone pijlstaartroggen. Verder zijn de koraalvlinders (butterfly fish), stekelvarkenvissen (porcupine fish), trompetvissen, murenen (moray eel) en zee-egels weer talrijk aanwezig. De stroming tijdens het duiken lijkt hier een beetje op een wasmachine: naar voor, naar achter, enz. De temperatuur tijdens deze twee duiken in de Pacific Ocean - Stille Oceaan varieert tussen 22 en 27°C. Het zicht bedraagt slechts 6 meter.

Pictures - foto's van het duiken in Costa Rica met roggen

Dinsdag 18 maart 2014:

Duiken bij Catalina Island, the Wall Cleaning Station en Punta Gorda

Vandaag staan 3 duiken bij Catalina Island op het programma.

Op de duiklocatie 'The Wall' zijn het ondiepe duiken rond een klein rotseilandje. De bodem is bedekt met kleine en grote rotsblokken. Tijdens het duiken is er kans op reuzenmanta's, witpunthaaien, mobula's, pijlstaartroggen en grote scholen vis. Catalina Island staat gekend als poetsstation waar vele manta's zich laten verwennen. Tijdens het duiken spotten we onmiddellijk drie witpunthaaien en een minuut later zien we een reuzenmanta, die wel 25 minuten in de bellen van de duikers blijft rondzwemmen. Tegelijkertijd blijven de witpunthaaien onder de duikers door zwemmen. We komen werkelijk ogen te kort om alles te kunnen observeren. Tijdens het duiken worden verder mobula's, pijlstaartroggen en gigantische grote scholen vis gespot, die de duikers volledig omringden en bij wijze van spreken opzwelgen.

Pictures - foto's van het duiken in Costa Rica met witpunt-rifhaaien

Tussen de verschillende duiken zien we veel grey spotted dolphins, die hier op vis aan het jagen zijn. We springen onmiddellijk met vinnen, duikbril en tuba het water in om van dit spektakel te genieten. Verder spotten we vanop de boot ook nog enkele zeer giftige zeeslangen en manta's. Ook bij de manta's springen alle duikers met het nodige snorkelmateriaal enthousiast het ruime sop in. Helaas zwemmen de reuzenmanta's gewoon door en heeft achtervolgen echt geen zin. Enkele mobula's zijn wel zo vriendelijk om salto's boven water te maken. Altijd goed blijven rondkijken aan boord is dus de boodschap!

Onze duik aan het cleaning station aan de achterkant van Catalina Island lijkt onmiddellijk een succes te worden, aangezien we reeds een reuzenmanta spotten wanneer we ons aan het klaarmaken zijn om te gaan duiken. Jammer genoeg krijgen we ze tijdens het duiken niet meer te zien. De zichtbaarheid is hier ook beperkt tot maximaal 6 meter. De bodemstructuur is ongeveer hetzelfde en de duiken zijn vrij ondiep. Twee mobula's, enkele pijlstaartroggen en scholen vis zijn het hoogtepunt van deze tweede duik.

Op de locatie Punta Gorda duiken we eerst zeer ondiep op een grof korrelige zandbodem, waar we enkele leuke foto's van ons hele duikteam nemen. Nadien duiken we verder naar een rotsblok, waar het opmerkelijk dieper is. Pijlstaartroggen, scholen vis, murenen, striped shrimps, een octopus e.a. zijn tijdens het duiken van de partij.

De temperatuur tijdens deze drie duiken aan Catalina Island in de Pacific Ocean - Stille Oceaan varieert van 27 tot 29°C. Het zicht is hier zeer verschillend en onvoorspelbaar. Het kan gebeuren dat je eerst 12 meter zicht hebt en een uur later aan de achterkant slechts 6 meter.

Pictures - foto's van het duiken in Costa Rica met manta's

Biologie gegevens van de manta's.

Woensdag 19 maart 2014:

Duiken op Bat Islands, Black Rock en Punta Gorda

Vandaag staan 3 duiken nabij Bat Island op het programma.

Bat Island is een kleine archipel van zeer kleine eilandjes (eigenlijk rotsblokken) op 25 zeemijl van onze duikbasis in de Pacific Ocean - Stille Oceaan, vlakbij de grens van Costa Rica met Nicaragua. Op Bat Island kan je enkel duiken bij zeer gunstige meteo omstandigheden, die op de Pacific Ocean - Stille Oceaan helaas zeer grillig en veranderlijk kunnen zijn.

Op het noordelijkste eilandje van Bat Islands bevindt zicht de duiklocatie 'Big Scar' waar we gaan duiken op bull sharks (stierhaaien). Op Big Scar is er meestal zeer veel stroming en dient iedereen gelijktijdig het water in te gaan met bijna lege jackets en moeten we onmiddellijk naar de bodem dalen. Op de bodem gaan alle duikers op 21 meter diepte in een cirkel zitten en is het wachten tot de bull sharks komen kijken wie de indringers in hun territorium zijn. Niemand mag de groep tijdens het duiken verlaten en als de duikduur is bereikt of iemand op reserve komt, moet heel de groep tezamen opstijgen en van de rotskant wegzwemmen. Kompas instellen is dus nodig, want aan de rotsen kan de boot ons niet oppikken. Mocht iemand toch de groep verliezen, dan wordt er verwacht dat je onmiddellijk zonder safety stop verder opstijgt en van de rotsen wegpalmt. De boot komt je dan direct ophalen. Jammer genoeg hebben we tijdens deze duik geen bull sharks gespot. Wel hebben twee duikers er tanden van de bull shark gevonden, die ze bij het jagen regelmatig verliezen.

Op de duiklocatie 'Black Rock' doen we een stevige stroomduik rond een rotsblok, waar vele scholen vis te spotten zijn. Fotograferen is er praktisch onmogelijk. Het beste is om gewoon mee te driften en te genieten van de vele scholen vis. We hebben hier ook nog een grote verpleegsterhaai (nurse shark) gezien.

Omdat de meteo condities erg verslechteren en de zichtbaarheid van de noordelijke duikplaatsen aan Bat Island slecht zijn, wordt er beslist om opnieuw te gaan duiken op 'Punta Gorda' nabij Catalina Island. Deze duiklocatie ligt namelijk gedeeltelijk beschut tegen de sterk opkomende wind en er is grote kans om grote pijlstaartroggen en manta's te spotten. De manta's laten helaas verstek, maar een grote pijlstaartrog, enkele scholen vis en jagende murenen maken veel goed.

De temperatuur tijdens deze drie duiken aan Bat Island en Catalina Island in de Pacific Ocean - Stille Oceaan varieert tussen 23 en 29°C. Het zicht is zeer verschillend en onvoorspelbaar. Het zicht tijdens de eerste duik bedraagt 12 meter, neemt af naar 10 meter tijdens de tweede duik en tijdens de laatste duik hebben we slechts 8 meter zicht.

Pictures - foto's van het duiken in Costa Rica met murene's

Donderdag 20 maart 2014:

Duiken op Catalina Island, the Wall en Rainbow Reef

Vandaag staan slechts twee duiken op het programma omwille van de minder gunstige meteo omstandigheden.

We duiken opnieuw op Catalina Island, dat voorlopig nog gedeeltelijk gespaard wordt van de fel opkomende wind. Boven water spotten we onmiddellijk een reuzenmanta, die rond de boot blijft hangen en met zijn vinnetje even sierlijk boven water flappert om ons te begroeten. We maken ons meteen klaar om te duiken, maar wanneer we in het water springen is de reuzenmanta nergens meer te bespeuren. Door de beperkte zichtbaarheid van 8 meter is het dier helaas uit ons gezichtsveld verdwenen.

De tweede duiklocatie van vandaag is Rainbow Reef. De wind neemt nog steeds in kracht toe en veroorzaakt ondertussen redelijk wat golven met grote schuimkoppen. Daarom wordt er bij de briefing gemeld dat we zeker voldoende reservelucht moeten overhouden bij het einde van de duik, aangezien we die nadien misschien wel nodig hebben om de boot veilig te bereiken. Bij een zichtbaarheid van 6 meter is het moeilijk om veel leven te spotten. Tijdens het duiken komen we terecht in een grote school vissen waar we een tijdje in vertoeven, maar door de slechte zichtbaarheid en de sterke stroming valt er hier verder niets te bewonderen. Gezien de hevige golfslag moeten we tegen een zeer lage snelheid binnenvaren. Omwille van de minder goede weersomstandigheden kunnen we vandaag helaas niet voor een derde keer duiken.

De temperatuur tijdens deze twee duiken aan Catalina Island en Rainbow Reef in de Pacific Ocean - Stille Oceaan varieert tussen 23 en 27°C. Het zicht is zeer verschillend en onvoorspelbaar. Tijdens de eerste duik bedraagt het zicht nog 8 meter, maar neemt af naar 6 meter tijdens de tweede duik.

Pictures - foto's van het duiken in Costa Rica met batfishes en scholen vis

Vrijdag 21 maart 2014:

Duiken op Turning Point en Argentina Point

Ook vandaag staan er slechts twee duiken op het programma omwille van de minder gunstige meteo omstandigheden.

Op Turning Point duiken we in de nabijheid van een rots die op een apenhoofd lijkt. De stroming is hier tijdens het duiken behoorlijk sterk. Enkele grote pijlstaartroggen en murenen zijn alweer van de partij. Hoe hoger we duiken hoe meer het 'wasmachine gevoel' opkomt. Op 8 meter diepte, duiken we opnieuw in meerdere scholen vis, wat altijd een speciaal gevoel geeft.

Wanneer we na onze eerste duik op de boot aan het genieten zijn van vers fruit en koekjes zien we nog enkele zeeslangen, schildpadden en springende mobula's de revue passeren. Maar ineens duikt vanuit het niets een humpback whale (bultrug walvis) met haar kleintje op vanuit de Pacific Ocean - Stille Oceaan. Hilariteit alom en de boot vaart op veilige afstand mee met de walvissen, die om de 10 minuten voor 3 ademteugen boven water te bewonderen zijn. De kleine humpback whale (bultrug walvisje) volgt hierbij altijd mooi zijn moeder. We hebben een mooi filmpje - movie kunnen maken van de humpback whale (bultrug walvis) en haar kleintje.

Costa Rica duiken humpback whale bultrug walvis

Pictures - foto's van het duiken in Costa Rica met bultrug walvissen - humback whales

Aangezien de wind ondertussen zeer sterk is toegenomen en het varen en duiken daardoor sterk wordt bemoeilijkt, wordt er geopteerd om de tweede duik te laten plaatsvinden in de gedeeltelijk beschutte duikplaats Argentina Point. We hebben tijdens deze reis al op Argentina Point gedoken, maar veel andere uitwijkmogelijkheden zijn er op dit moment helaas niet beschikbaar.

Door de hevige golfslag verloopt het klaarmaken om te duiken heel wat moeilijker, maar gelukkig merken we bij het duiken op diepte niet veel van de veranderende weersomstandigheden. Twee mooie harlekijn garnalen dansen letterlijk een dansje voor ons, grote roggen zwemmen ons voorbij en de murenen zijn ditmaal bij daglicht aan het jagen. De vele aanwezige schorpioenvissen zijn door hun camouflage kleuren zeer moeilijk te spotten, waardoor het zeer gevaarlijk kan zijn om tijdens het duiken de bodem aan te raken. Tussen twee rotsblokken verschuilt een kleine paars gevlekte frogfish zich in een spleet. Omdat er door de rotsen onvoldoende licht is, wordt het fotograferen van de frog fish danig bemoeilijkt. Ook de octopussen die in de gaten van de rots zitten, laten zich helaas niet fotograferen. Bij de veiligheidstrap op het einde van het duiken, voelen we zeer duidelijk de invloed van de toegenomen golfslag. Terug aan boord klimmen is dan ook behoorlijk zwaar. Door de hevige wind kunnen we vandaag geen derde keer duiken en wordt er beslist om traag terug naar de haven te varen.

De temperatuur tijdens deze twee duiken aan Turning Point en Argentina Point in de Pacific Ocean - Stille Oceaan varieert van 21 tot 26°C. Het zicht is zeer verschillend en onvoorspelbaar. Het zicht tijdens de eerste duik bedraagt 6 meter en 10 meter tijdens de tweede duik.

Vandaag is het jammer genoeg ook onze laatste dag duiken in Costa Rica.

Pictures - foto's van het duiken in Costa Rica met octopussen

Zaterdag 22 maart 2014:

Stadje Quepos nabij Manuel Antonio National Park

Om 9u00 wordt de huurwagen door National Car terug aan Coco Beach Hotel afgeleverd en nadat alle paperassen opnieuw in orde zijn gemaakt, beginnen we aan onze tocht van bijna 300 km naar het stadje Quepos nabij Manuel Antonio National Park.

Aangezien je op de Costa Ricaanse wegen maximaal 80 km per uur mag rijden en rekening moet houden met lagere snelheden omwille van trage voorliggende vrachtwagens, moet je minstens op vijf uur rekenen om deze afstand af te leggen.

Ongeveer halverwege onze tocht maken we een korte pitstop in Caldera om de innerlijke mens te versterken en even de benen te strekken. Een 20-tal kilometer verder parkeren we de auto net voor de brug over de Tarcoles rivier omdat hier steeds een aantal grote krokodillen liggen te zonnebaden op de zandbanken van de oevers. Vanop de brug hebben we een uitstekend zicht over een groep van minstens tien krokodillen, die effectief in het zonnetje liggen te luieren. Even worden ze actief wanneer iemand van de lokale bevolking stukken rauw vlees naar beneden werpt, maar verder zijn ze niet echt geneigd om veel te bewegen. Toch is het sowieso een aanrader omdat je zelden deze dieren van zo dichtbij in het wild kan bewonderen.

Aangezien de tico's weten dat veel toeristen stoppen om naar de krokodillen te kijken, draait hier de commerce volop met enkele kraampjes waar je drank, snoepjes, fruit, enz. kan kopen. We gaan voor een verse kokosnoot (US dollar 2) en zelfgemaakte kokoskoekjes (US dollar 4). Er lopen op de geïmproviseerde parkings ook 'watchmen' rond die voor een kleine vergoeding (meestel 500 à 1000 colones) de auto met bagage in de gaten houden wanneer de toeristen op de lange brug volop mooie plaatjes aan het schieten zijn.

Pictures - foto's van krokodillen in de Tarcoles rivier in Costa Rica

Het is al bijna donker wanneer we arriveren aan Villa Mymosa, een domein met tien ruime studio's die slecht 5 km verwijderd ligt van Manuel Antonio National Park. Na het inchecken gooien we snel onze bagage in de kamer en rijden we terug naar het centrum van Quepos op zoek naar een leuke eetgelegenheid. Het is even zoeken, maar uiteindelijk komen we terecht in een Mexicaans restaurant, waar we deze lange rijdag met een heerlijke maaltijd afsluiten.

Zondag 23 maart 2014:

Manuel Antonio National Park

We besluiten reeds om 7u00 te ontbijten zodat we vroeg naar Manuel Antonio National Park kunnen verrekken. Na een 10-tal minuten rijden, worden we afgeleid naar één van de vele betaalparkings (2000 colones), waar we meteen ook het voorstel krijgen om deel te nemen aan een begeleide wandeling met natuurgids. De prijs is stevig (20.000 colones per persoon, inclusief inkom van US dollar 10), maar we besluiten om toch op het aanbod in te gaan omdat we tijdens vorige wandelingen hebben ervaren dat gidsen toch wel een meerwaarde opleveren.

Vanaf de parking is het nog een kleine 10 minuten flink doorstappen naar de ingang van het park, waar zich ook diverse eetgelegenheden en souvenirswinkels bevinden. We spotten er ook al meteen een grote leguaan. Het startschot voor een dierrijke verkenningstocht is gegeven!

De wandelpaden in Manuel Antonio National Park zijn vrij breed, vlak en bezaaid met kiezelsteentjes. Geen al te moeilijk parcours dus, maar toch stroomt het zweet van onze rug omdat de hoge luchtvochtigheidsgraad de 'milde' 33°C veel warmer doet aanvoelen.

We zijn nog maar net het natuurpark binnengewandeld of we worden al verwelkomd door een groepje spelende brulapen die vrolijk van tak naar tak springen. Een leuk schouwspel die heel wat toeristen weten te appreciëren. Daarna krijgen we ook nog enkele kleine doodshoofdaapjes te zien. De andere dieren die in Manuel Antonio hun thuishaven hebben, zijn veel moeilijk te vinden en daar bewijst de gids met zijn telelens zijn meerwaarde. We zien dankzij zijn arendsoog enkele luiaards (zowel tweetenige als drietenige), vleermuizen, bontgekleurde vogels, kikkers, hagedissen, een grote grasshopper, enz.

Na een tweetal uur dieren spotten en wandelen onder een loden zon, komen we aan bij het mooie en brede strand van Manuel Antonio, waar vele toeristen en Costa Ricanen een dagje aan zee doorbrengen. Vlak tegen het strand zit nog een hele familie withoofd kapucijnapen, die gewillig poseren voor de vele fotografen. Een mooie afsluiter voor deze natuurwandeling!

Pictures - foto's van het National Park Manuel Antonio in Costa Rica

Op onze terugweg naar het hotel pikken we nog snel een lunch mee in 'El Avion', een oud oorlogsvliegtuig dat is omgebouwd tot gezellig restaurant met schitterend uitzicht op de kust en dat op de koop toe ook nog heerlijk eten serveert. Wat wil een mens nog meer?

Vervolgens rijden we op een dik uur naar het zuidelijk gelegen Ojochal, waar we onze intrek nemen in het rustieke Villas Gaia. Aangezien we nog steeds wat oververhit zijn van onze wandeling van deze voormiddag, plonsen we hier meteen in het zwembad dat tevens een schitterend uitzicht biedt op het aangrenzende oerwoud en de achterliggende kustlijn. Een koortje 'zingende' krekels zorgt hierbij voor een passend achtergrondmuziekje.

Maandag 24 maart 2014:

Corcovado natuurreservaat

Om 7u00 stipt worden we aan het hotel opgepikt voor onze dagtocht naar het Corcovado natuurreservaat, dat wereldwijd bekend staat om zijn grote biodiversiteit. We rijden ongeveer drie kwartier langs uitgestrekte palmboomplantages naar het stadje Sierpe op het Osa schiereiland, waar we rond 8u30 met een internationaal gezelschap van 12 personen overstappen op een speedboot voor een tocht van 1,5 uur.

Na een kwartiertje varen op de Sierpe rivier wordt er al een eerste korte stop ingelast om een groepje slingerapen (spidermonkeys) aan de oevers te kunnen observeren. Daarna wordt er koers gezet naar het grootste mangrovebos van Centraal Amerika. We slaan één van de nauwere vaargeulen in en kunnen op die manier het magnifieke mangrovebos met zijn uitbundig vertakte wortels van zeer nabij bewonderen. Een unieke ervaring!

De laatste drie kwartier van de boottrip varen we op ruime afstand van de kustlijn op de Stille Oceaan. Gelukkig is er weinig wind en hebben we geen golven waar we over moeten hobbelen. Wanneer we onze eindbestemming naderen, varen we langs idyllische baaitjes, waar je alleen per boot kan geraken. Het levert enkele fraaie beelden op.

Pictures - foto's van de mangrovebossen van het natuurreservaat Corcovado in Costa Rica

Rond 10u00 arriveren we aan de rangerpost van het Corcovado park en moeten voor het eerst onze schoenen uit omdat er geen aanlegsteiger voorzien is en we vanuit de boot in het water moeten stappen. Er wordt nog snel een korte plaspauze ingelast en dan gaan we van start met onze twee uur durende natuurwandeling.

Het eerste deel van de tocht verloopt over een zand- en kiezelstrand waarbij we een prachtig uitzicht hebben over de oceaan en enkele mooie rotsformaties. Onze gids zet er echter stevig de pas in waardoor onze schoenen in no time vol zand en steentjes zitten. Zeer vervelend, temeer omdat er ook weinig tijd wordt uitgetrokken om foto's te maken. Op het einde van onze strandwandeling komen we op een stukje nat zand terecht waar werkelijk duizenden hermietkreeftjes vrolijk rondscharrelen. Leuk om dit schouwspel een tijdje te observeren.

Daarna trekken we via nauw aangelegde paadjes het dichtbegroeide woud in, waar we vrij snel een groepje doodshoofdaapjes (squirrel monkeys) tegenkomen, die via hun lange en lenige staart vlot van de ene naar de andere boomtop springen. Verder krijgen we tijdens deze tocht, buiten een mini gifkikker en enkele hagedissen verbazend weinig dieren te zien. Op dat vlak zijn we wel een beetje teleurgesteld, maar dat ligt volgens ons vooral aan de gids die weinig moeite doet om dieren te spotten en geen tijd neemt om bepaalde diergeluiden te lokaliseren. De wandeling langs de kustlijn en doorheen het dichtgegroeide groene woud is echter op zich zeker ook de moeite waard. Belangrijk hierbij is om voldoende water mee te brengen (want we zweten ons alweer te pletter) en deftige stapschoenen te dragen.

Pictures - foto's van de strand van het natuurreservaat Corcovado in Costa Rica

Rond 12u30 komen we terug aan bij het rangerstation waar we zullen picknicken. Daar krijgen we van de andere groep te horen dat zij wel redelijk wat dieren hebben gezien en zelfs een heuse boa constrictor, die net een neusbeertje had gewurgd en zijn prooi lekker aan het oppeuzelen was. Lucky bastards!

Aangezien het wel een tijdje duurt vooraleer een reuzenslang zo'n neusbeer volledig achter de kiezen krijgt, stelt de gids van het andere team meteen voor om ons naar de juiste plaats te begeleiden zodat we 'het dessert' nog kunnen meemaken. We aarzelen geen seconde en volgen in een rotvaart de gids over het mulle zandstrand naar 'the place to be'. Het zweet gutst van ons voorhoofd, maar we zetten door! Uiteindelijk bereiken we de plaats waar de boa constrictor effectief aan het laatste deel van zijn heerlijke maaltijd is begonnen. We zien nog net de achterpootjes en de staart van de neusbeer in de strot van de slang verdwijnen. Volgens de gids is het een kleine boa van 'slechts' twee meter, maar wij zijn toch danig onder de indruk dat we dit beest van zeer dichtbij kunnen observeren.

Op onze terugweg komen we dit keer ook nog enkele neusberen tegen en twee felrode ara's, die met veel lawaai in een boomtop zitten te krijsen.

Pictures - foto's van het natuurreservaat Corcovado in Costa Rica

Na een snelle lunch in het rangerstation maken we nog een kleine wandeling van ongeveer een half uur naar een waterval, waar we ook de gelegenheid krijgen om een frisse duik te nemen. In tegenstelling tot de vlakke tocht van de voormiddag is deze tocht eerder een kwestie van stijgen en dalen en daardoor ook redelijk vermoeiend. Buiten een aantal kleine hagedissen, zien we ditmaal helaas geen wildlife.

Rond 15u15 trekken we dan weer onze schoenen uit om terug op de boot te geraken. Het geluk lacht ons wederom toe want enkele grijs gevlekte dolfijnen beslissen om ons een tijdje te vergezellen en te animeren. Als klap op de vuurpijl zien we net voor het binnenvaren van Sierpe een felgekleurde toekan. Missie geslaagd!

Wanneer we aankomen in Villas Gaia genieten we met volle teugen van een heerlijk verfrissende douche. Zalig om alle zweet en zand van onze vermoeide lichaam te spoelen.

Tijdens het avondeten spotten we ook nog een grote gifgroene esperanza krekel op een tafel en aan het zwembad zit een reuzenkikker te genieten van zijn nachtelijk badje. Wat een leuk einde van deze wonderbaarlijke maar ook wel vermoeiende dag.

Dinsdag 25 maart 2014:

Terugweg naar San Jose

Wanneer we na het ontbijt nog even langs het zwembad passeren om van het mooie uitzicht te genieten, horen we ineens geritsel in de takken van de bomen. Het blijken een aantal kapucijnapen te zijn die van de ene naar de andere boom overwippen. Ze komen redelijk dichtbij en zijn goed zichtbaar. Dat levert weer een aantal fraaie foto's op!

Onze laatste dag in Costa Rica besteden we integraal aan de terugweg naar San Jose die een kleine 200 km bedraagt. We rijden langs de kustweg tot aan Dominical, waar we richting binnenland en bergen rijden. Het is een mooi, bochtig parcours met uitbundige groene begroeiing langs de kant. We blijven continu stijgen tot het hoogste punt Cerro de la Muerte (bijna 3500 meter hoog). Ondertussen staat de airco in de wagen al een tijdje af want de temperatuur op het middaguur bedraagt hier nog slechts 15°C. Wat een verschil met de 32°C die we deze ochtend aan de kust hadden!

Daarna zetten we koers naar het dorpje La Garita, waar we voor onze laatste overnachting onze intrek nemen in Hotel Dos Palmas, een verzorgd hotelletje met 11 kamers dat door een Nederlands koppel wordt uitgebaat. Je merkt hier meteen de 'European touch' aan de manier waarop er aandacht wordt besteed aan het interieur en kleine details zoals bv. de aanwezigheid van een zeepdispenser en het toiletpapier dat hier veel dikker is dan elders in Costa Rica.

Het hele traject heeft zo'n zes uur in beslag genomen, inclusief korte lunchstop. Tijdig vertrekken is dus zeker de boodschap.

Op de vraag waar we in de buurt lekker kunnen eten, raadt Peter, de eigenaar van Dos Palmas, ons Arroz con Mango aan, een (uiteraard) Nederlands restaurant dat op 10 minuten rijden ligt. We volgen zijn advies op en we smullen hier tijdens onze laatste avond van een overheerlijke filet mignon en lekkere superzoete desserts.

Woensdag 26 maart 2014:

Van Costa Rica naar Brussel

We moeten in het holst van de nacht opstaan omdat we om 4u45 worden opgehaald om naar de luchthaven te rijden, dat slechts op een kwartiertje afstand van Dos Palmas ligt.

Daar aangekomen moeten we eerst aan een balie aanschuiven om onze vertrektaks (US dollar 29 per persoon) te betalen en nadien is het nog een uur file lopen om tergend traag in te checken. Gelukkig verloopt nadien wel alles vlot en kunnen we stipt om 8u00 opstijgen, om een kleine vijf uur later op JFK Kennedy - New York te landen.

In New York hebben we een transfertijd van vijf uur die we proberen te doden met eten, lummelen en lezen. Met een vertraging van ca 1 uur nemen we dan om 21u00 lokale tijd onze zeven uur durende vlucht richting Brussel, waar de vooraf bestelde taxi ons staat op te wachten om ons linea recta naar huis te rijden.

Donderdag 27 maart 2014:

Aankomst in Antwerpen - Deurne

Moe maar alweer een mooie reiservaring rijker komen we donderdagochtend terug aan in Antwerpen - Deurne, waar we al snel beginnen te dromen van onze volgende reisbestemming!

Pictures - foto's reizen in Costa Rica

Movies, reizen in Costa Rica

Movies duiken in Costa Rica de Stille Oceaan - Pacific Ocean (manta's, sharks - haaien, humback whales - bultrug walvissen)

Movies dieren en landschap in Costa Rica (boa constrictor die een neusbeertjes eet, kapucijn apen, hawler monkeys, krokodillen, jungle, natuurreservaten en stille oceaan)

Like en deel het reisverhaal met foto's van Costa Rica met je vrienden op Facebook

Nuttige informatie over Costa Rica

Medische informatie over Costa Rica:

Raadpleeg steeds je arts om je inentingen na te kijken. Ook in Europese landen zijn bepaalde inentingen verplicht of aan te raden.
Bescherming tegen de zon is in Costa Rica absoluut noodzakelijk. De UV index is er steeds boven de 10 en heeft UV waarden die we in Europa niet kennen. Het gebruik van zonnecrème met een hoge beschermingsfactor is absoluut noodzakelijk om de huid te beschermen tegen verbranding. Gebruik een extra hoge beschermingsfactor bij tochten op de zee, waarbij de zon nog eens extra wordt weerkaatst. Een goede zonnebril ter bescherming van de ogen mag hierbij niet ontbreken.

Insecten:

Insectenwerende middelen zijn in Costa Rica absoluut noodzakelijk. Vooral in het nat seizoen zijn er meer insecten aanwezig, waaronder de tijgermug die dengue kan veroorzaken. Malaria is er in beperkte mate aanwezig, maar tijdens het nat seizoen is het risico groter dan tijdens het droge seizoen. Kakkerlakken zijn in de tropen bijna onvermijdelijke huisdieren, zelfs wanneer alle voorzorgsmaatregelen werden genomen. Vermijd onverpakte levensmiddelen, fruit en vuil want dit lokt vaak kakkerlakken en andere insecten. Kamers met airconditioning worden door kakerlakken geschuwd, maar wil niet zeggen dat ze er niet aanwezig kunnen zijn. De kans om deze onaangename beestjes tegen te komen, is echter veel kleiner.

Het gebruik van anti-malaria middelen in Costa Rica wordt in sommige gebieden aangeraden. Malaria wordt overgedragen door muggen; daarom is bescherming tegen muggenbeten zeer belangrijk. Malariamuggen steken voornamelijk 's avonds, 's nachts en in de vroege ochtend. Draag steeds beschermende kleding die je bij voorkeur met een anti-insectenwerende spray met DEET hebt ingespoten. Onbedekte huid dien je zeer goed in te smeren met een insectenwerend middel met voldoende DEET. Bij overnachtingen in de jungle moet je ervoor zorgen dat je steeds slaapt onder een goed afgesloten muskietennet, die doorloopt tot onder de matras. Wanneer koorts of griepachtige verschijnselen tijdens of na het verblijf in Costa Rica opkomen, dien je altijd direct contact op te nemen met een arts en meld je dat je van Costa Rica uit mogelijk malaria gebied komt.

Dengue (ook knokkelkoorts genoemd) wordt veroorzaakt door de aedes mug (Aziatische tijgermug), die vooral overdag steekt (bij zonsopgang 09-11 uur en zonsondergang 13-17 uur). Dengue is een virale ziekte. Symptomen van dengue zijn: plotse koorts, hoofd- en gewrichtspijn (knokkelkoorts) en hevige spierpijn (o.a. lendenpijn en pijn rondom de oogbollen), die de stijfheid bij de zieke verklaren. Soms is er een droge hoest en is de hartslag vrij traag in verhouding tot de koorts (relatieve bradycardie). Klassiek (maar niet altijd) verloopt de ziekte volgens een bifasisch patroon: na 3 à 4 dagen koorts treedt een voorbijgaande verbetering op, rond de 5de of 6de dag stijgt de koorts opnieuw. Op dat ogenblik kan er een rode vlekkerige huiduitslag (vergelijkbaar met mazelen) verschijnen. Na enkele dagen verdwijnt de koorts dan wel weer, maar er kan een wekenlange periode van moeizaam herstel volgen, gekenmerkt door asthenie, spierpijnen en allergie#235;n. Er bestaat geen specifieke behandeling, de aandoening geneest vanzelf. Men mag bij de behandeling van denguekoorts geen aspirine gebruiken, maar enkel paracetemol tegen de koorts. Er is echter geen specifieke behandeling of vaccin voor de virale ziekte dengue. Raadpleeg altijd onmiddellijk een arts.

De ziekte van Chagas of Amerikaanse ziekte Trypanosomiase komt ook op Costa Rica voor. Dit is een eencellige parasiet die in de landelijke gebieden van Latijns-Amerika voorkomt. De parasiet Chagas wordt overgebracht door wantsen (triatomen). Wantsen (triatomen) zijn 's nachts actief wanneer de bewoners slapen. Omdat wantsen (triatomen) geneigd zijn zich te voeden op het gezicht van de mens, worden zij ook "kissing bugs" genoemd. Nadat ze gebeten hebben, ontlasten zij op de gebeten persoon. In die ontlasting die dicht bij de wonde ligt, zit de parasiet. Door te krabben kan je de uitwerpselen verspreiden en zo in de wond laten dringen. Tevens kunnen de parasieten door ongeschonden membramen zoals het bindvlies binnendringen door nadien bv in de ogen te wrijven. Daarom moet overnachten in primitieve hutjes, in open lucht of goedkope hotelletjes absoluut worden vermeden. Indien je toch in deze omstandigheden overnacht, gebruik je best een muskietennet dat onder je matras is vastgelegd met daarover nog een laken. Hiermee voorkom je dat je in contact komt met de neervallende wantsen (triatomen) en uitwerpselen van de wantsen (triatomen). Best is om steeds de kamer, kasten, beddengoed en kledij te controleren. Wantsen (triatomen) zijn grote insecten die meestal verborgen zitten achter kaders, in laden, spleten, daken of zelfs onder de matrassen. Op de blote huid dien je hiervoor 's avonds steeds voldoende insectenwerend middel aan te brengen. Als je toch besmet wordt met Chagas, zijn de eerst typische symptomen koorts, uitslag en/of hoofdpijn. Neem steeds onmiddellijk contact op met je arts en zeg hem dat je van Costa Rica komt.

Nederlandse huisarts in Costa Rica:

Huisarts Drs. Kristin Holthuis, telefoonnummer 301-1616 (tussen 08.00 uur en 20.00 uur). Centro de Salud 'Selkis', Frente al Mas por Menos, Sabanilla. (10 minuten rijden van het centrum van San José)

Hyperbaric chamber en emergency contacts in Costa Rica:

Clinica Biblica, telefoonnr (+506) 2222-1000 ext. 4345 / 4346, 4e verdieping van de Strachan building, Avenida 14, San José, Costa Rica. Het is van de westelijke duikbasissen 4 uur rijden met de auto en 30 minuten met de helikopter om de hyperbaric camber te bereiken

Noodnummers:

National Emergency number: 911 of 112
VHF Emergency channel: 16

Duikschool Rocket Frog Divers in Costa Rica:

Scuba diving, duiken met Rocket Frog Divers in Costa Rica in de Pacific Ocean - Stille Oceaan. De website van Rocket Frog Divers is: http://www.scuba-dive-costa-rica.com. De boot is een grote rib (12m lang) in goede staat, met 2 zeer krachtige Yamaha motoren (2 x 300PK). De rib vaart 42 knopen bij een platte Stille Oceaan, wat uiteraard zeer snel is. De veiligheidsinstructies zijn zeer uitgebreid en op alles voorzien., Wanneer je voor de eerste keer aan boort komt, moet iedereen bovendien deze veiligheidsinstructies volgen. De duikplaats wordt steeds deskundig omschreven. Rocket Frog Divers in Costa Rica heeft een enthousiast en deskundig team. Na de duik krijgt iedereen aan boord meteen een flesje water in de handen gestopt, om zo alle duikers tot voldoende vochtopname aan te zetten. Ook vers fruit en koekjes worden na iedere duik uitgedeeld. Tot slot duikt de eigenaar van Rocket Frog Divers zelf mee, wat steeds een meerwaarde oplevert. Wanneer er een walvis, manta's of dolfijnen worden gespot, vraagt de eigenaar aan de kapitein om nog even ter plaatse te blijven en van het spektakel te genieten, vooraleer terug naar de kust te varen. Het was een zeer leuke duikervaring die zeker voor herhaling vatbaar is!

Het klimaat in Costa Rica:

Costa Rica ligt in Midden Amerika vlak boven de evenaar, tussen de Grote Oceaan of Pacific Ocean aan de westkust en de Caribische Zee aan de oostkust. De temperatuur ligt er overdag gemiddeld tussen de 25 en 32 graden Celcius. De westkust van Costa Rica heeft een droog seizoen van december tot en met april. De overige maanden zijn nat seizoen. Tijdens het droog seizoen is er aan de westkust beduidend meer wind.
Aan de Caribische (oost) kust in Costa Rica is er het hele jaar door neerslag, waarvan september en oktober de droogste maanden zijn. Aan de Caribische kant is er minder zonneschijn dan in het gebied aan de Stille Oceaan of Pacific Ocean. Buiten de kustgebieden heeft Costa Rica ook een berggebied, dat loopt van noord tot zuid. In het berggebied is het beduidend koeler dan aan de kustgebieden. Hierdoor is Costa Rica ingedeeld in 6 klimaatzones en spreken sommigen zelfs van 8 klimaatzones.

Klimaattabel van gemiddelden temperaturen in Tamarindo, de uiterste westkust van Costa Rica:

Omdat ADC diving duiken Antwerpen - Deurne enkel aan de kust van de Stille Oceaan of Pacific Ocean van Costa Rica in Midden-Amerika is gaan duiken, wordt enkel de klimaattabel van Tamarindo getoond.
De provincie Guanacaste in het noord-westen van Costa Rica heeft het minst aantal dagen regen tijdens het droge seizoen, dat loopt van december tot eind april. De provinciehoofdstad Liberia in Guanacaste registreert in de maanden februari en maart amper regen van betekenis. Wel is er het hele jaar door sprake van een hoge relatieve luchtvochtigheid, waardoor het altijd heet en benauwd aanvoelt. De regen valt meestal in de vorm van buien, hoewel het zeker in de regenwouden van Costa Rica soms langere tijd kan regenen. Door de specifieke ligging heeft Costa Rica als één van de weinige landen in Midden-Amerika weinig kans op orkanen. Wel kunnen tropische stormen in de regio voor overlast zorgen.

Westkust van Costa Rica	Jan	Feb	Maa	Apr	Mei	Jun	Jul	Aug	Sep	Okt	Nov	Dec
Min temperatuur graden celcius	24	25	25	25	25	25	24	23	23	24	24	24
Max temperatuur graden celcius	31	32	33	33	31	31	30	30	30	30	30	30
gemiddeld aantal uren zon	7	7	7	7	7	7	6	6	6	6	6	7
Gemiddeld aantal dagen neerslag	8	4	5	7	18	21	22	23	21	22	16	14
Gemiddeld hoeveelheid neerslag in mm	6-30	0-5	6-30	31-60	101-200	101-200	+200	+200	+200	+200	101-200	31-60

Het tijdsverschil in Costa Rica t.o.v. België:

Het is in de Costa Rica in de zomer 8 uur en in de winter 7 uur vroeger t.o.v. de Belgische tijd.

Taal gebruik:

In Costa Rica is de moedertaal Spaans, maar velen spreken ook (of beperkt) Engels en Indiaanse dialecten.

Vertrektaksen:

Bij het vertrek uit Costa Rica moet een locale vertrektaks van ca 29 US dollars worden betaald. Dit kan worden betaald in US dollars, Colònes of met credit card

Munteenheid en betaalmiddelen:

De munteenheid van Costa Rica is de Colòn. 1 Colòn. is onderverdeeld in 100 céntimos. 1 Euro had op 8 maart 2014 de waarde van 699 Costa Ricaanse Colòn. Met Euro kan in Costa Rica niet worden betaald. US dollars zijn er wel erg gewild en worden bijna overal als betaalmiddel geaccepteerd. Voldoende cash US dollars meenemen, wordt dus zeker aangeraden. Geld wisselen of pinnen bij ATM automaten kan alleen in de grotere steden. Geld pinnen met onze Europese bankkaarten waar het logo van Cirrus op staat, kan bij ATM automaten van Banco de San José, Banex, Scotia bank, Banco Promerica of ATM automaten, waar het logo Cirrus of ATH (A Toda Hora) op staat. Geld wisselen bij staatsbanken kan, maar er staan lange rijen aan te schuiven omdat ze geen commissie aanrekenen. Bij privé banken gaat het wisselen een stuk sneller, maar ze zijn duurder. Hou er rekening mee dat sommige banken enkel in de voormiddag geld wisselen en soms Euro's niet accepteren of tegen een dure koers wisselen. Bij betalen met credit card (visa of mastercard) rekenen sommige hotels en duikscholen een extra kost aan.

Elektriciteit:

In Costa Rica is er overal 110V voorzien. De stopcontacten zijn Amerikaans model met platte pennen. Zorg voor verloopstekkers van Amerikaans naar Belgisch - Nederlands model. In Costa Rica kan in sommige delen van het land de stroom wel eens uitvallen. Zorg voor een zaklantaarn en weet waar die opgeborgen is!

Prijskaart restaurants:

Let op want vele restaurants hebben hun service en taks van 13% niet in hun prijzen op de menukaart verrekend. Op de eindafrekening wordt dan de taks van 13% en soms ook een service van 10% bij gerekend. Zorg er dus voor om de juiste prijzen te kennen, vooraleer je een restaurant binnen gaat. Indien de service is inbegrepen is, is een fooi niet meer noodzakelijk.

Fooien:

Meestal wordt 10% service bij het afrekenen bijgeteld. Een fooi geven is dan niet meer nodig, tenzij je zeer tevreden bent over de goede bediening en je nog iets extra wil geven. Fooien zijn wel gebruikelijk voor hotelpersoneel, chauffeurs, gidsen en kruiers.

Kledij:

Costa Rica is een tropisch gebied met 6 verschillende klimaattypes. Sommigen spreken zelfs over 8 verschillende klimaattypes in één land. Op hoogtes in de bergen is het aanzienlijk koeler dan aan de kustlijn. In het binnenland kan het 's nachts flink afkoelen. Zorg dus zeker voor warme kledij voor de hoger gelegen plaatsen en nachten in het binnenland. In het nat seizoen is regenkledij (best een poncho, want in een regenjas zweet je veel meer) absoluut nodig. Stevige stapschoenen voor de wandelingen (zeker in de jungle) worden aangeraden. Katoenen en linnen kledij die niet te strak zit, is ideaal om te dragen in Costa Rica.

Gevaarlijke dieren in Costa Rica:

Costa Rica telt ongeveer 137 soorten slangen, waarvan er 22 giftig zijn. De gifslangen in Costa Rica kunnen worden onderverdeeld in 2 groepen, namelijk de groefkopadders (o.a. de lanspuntslang of fer-de-lance) en de koraalslangen. De grootste slang die in Costa Rica voorkomt is de boa constrictor. Deze wurgslang is voor de mens ongevaarlijk, maar kan wel een maximale lengte van 3,5 meter bereiken. Blijf daarom tijdens jungle tochten op de looppaden en volg de gids.

De Koraalslang is afwisselend rood, geel, zwart, geel en rood gekleurd. De koraalslang heeft een zeer sterk neurotoxisch gif (zenuwgif).

De wimper-groefkopadder zijn kleuren variëren van goud - geel, groen, olijf groen, bruin, grijs - bruin, met vlekken of kruis banden in verschillende kleuren en heeft 2 wimperachtige puntige schubben boven het oog. De Wimper-groefkopadder leeft in bomen, is een typische hinderlaag roofdier dat 's nachts jaagt. De Wimper-groefkopadder heeft een sterke hemotoxisch (bloedcellen afbrekend) gif.

De geel-jawed-tommygoff slang is zeer agressief, zeer chagrijnig, kruipt niet weg en is gevreesd in heel Midden-Amerika. Ze zijn vrij moeilijk te zien en zullen toeslaan als ze worden verstoord. De geel-jawed-tommygoff slang heeft een sterk snelwerkend hemotoxisch (bloedcellen afbrekend) gif en is zelden dodelijk. Zijn beet is ontworpen om de spijsvertering te starten en te zorgen dat de prooi niet erg ver kan weglopen voordat het instort.

De jumping pitviper slang verstopt zich vaak onder gevallen bomen en stapels bladeren en is hierdoor moeilijk te zien. De kleur van zijn lichaam varieert van bruin tot grijs, heeft donker bruin of zwart dorsale vlekken, maar heeft geen patroon op zijn hoofd. De jumping pitviper slang heeft een sterk hemotoxisch (bloedcellen afbrekend) gif. De jumping pitviper slang is een nachtelijke jager, die pas naar buiten komt in de vroege avonduren, om zich te voeden met hagedissen, knaagdieren en kikkers.

De Mexicaanse cantil slang (mocassin slang), heeft kleuren op haar zware lijf die kunnen variëren, maar de meeste mexicaanse cantil slangen zijn bruin of zwart met een donker bruine of zwarte strepen en soms met witte of crèmekleurige accenten. Ze hebben een vervelend karakter en zijn uiterst gevaarlijk. Toch zullen ze bij bedreiging instinctmatig trachten te vluchten.

De Zuid-Amerikaanse ratelslang bevindt zich in moerassen en voeden zich met vogels, kleine zoogdieren, amfibieën en reptielen.Beten van een neotropical ratelslang in het bijzonder, kan leiden tot verminderd gezichtsvermogen of volledige blindheid, auditieve stoornissen, hangende oogleden (ptosis), verlamming van de perifere spieren, zoals de nek die wordt zo slap dat die gebroken lijkt en uiteindelijk levensbedreigende ademhalingsmoeilijkheden.

De gehoornde adder is de enige slang in Belize met een duidelijk omgekeerde snuit die minstens twee keer zo hoog is als breed. De kleuren van de gehoornde adder is donker en vaak met een smalle cràmekleurige midden rug (dorsale) streep. De gehoornde adder heeft een sterke hemotoxisch (bloedcellen afbrekend) gif om zijn prooien uit te schakelen.

De pijlgifkikken is licht en opvallend gekleurd om zijn vijanden te waarschuwen. De pijlgifkikker geeft zijn gif batrachotoxin af via zijn huid. Een zeer kleine hoeveelheid van dit gif batrachotoxin (krachtige neurotoxine) is al voldoende om fataal te zijn.

Vleermuizen vormen een klein risico voor niet slapende mensen in de vrije natuur. Vleermuizen kunnen wel hondsdolheid overbrengen. In zuid en Midden Amerika, vind je de vampiervleermuis. De vampiervleermuis is klein en een zeer wendbare vlieger. vampiervleermuis landen gewoonlijk op hun slapende slachtoffers zoals koeien en paarden. vampiervleermuizen bijten in hun slachtoffer en drinken het bloed van de wonde.
Hondsdolheid komt bij Zoogdieren in Costa Rica voor. Neem direct contact op met een arts wanneer u door een zoogdier (bv een hond, kat, vleermuis, vos of aap) wordt gebeten.
Bijen, wespen, en hornets zijn in Costa Rica in vele soorten de diversiteiten in verschillende habitats aanwezig. Deze vliegende insecten vermijden is de beste bescherming. Je vindt bijen, wespen en hornets vooral bij bloemen en vruchten.
Duizendpoten en miljoenpoten zijn meestal klein en ongevaarlijk. Een paar soorten duizendpoten hebben een giftige beet, maar de infectie die ze met hun scherpe klauwen veroorzaken is, het grootste gevaar. Hun scherpe klauwen graven zich namelijk vast in de huid die doorboord wordt. Als je merkt dat duizendpoten en miljoenpoten op je kruipen, borstel of veeg je ze eraf in de richting waarnaar ze lopen.
Controleer in streken waar spinnen en schorpioenen voorkomen, steeds je schoenen en kledij elke ochtend voordat je die aandoet. Steken van schorpioenen maken zeldzaam slachtoffers uitgezonderd kinderen, ouderen en zieken. Controleer ook steeds uw beddengoed en onderdak voor schorpioenen en spinnen. Wees voorzichtig als je over bomen en rotsen klautert. De tarantula's zijn grote en harige spinnen, die bij ons in dierenwinkels worden verkocht. Hun beet is pijnlijk maar niet gevaarlijk, op voorwaarde dat je niet allergisch bent voor hun gif. Als je door een tarantula gebeten bent en een beklemmend gevoel in de borststreek krijgt of kortademig wordt, is een spoedopname in het hospitaal noodzakelijk.

˜

Lees ook de andere duikreisverslagen en bekijk daarvan ook de vele pictures - foto's van de duiken en het landschap, van ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne

Voor meer informatie over leren duiken scuba diving, bekijk de pagina leren duiken van ADC Scuba Diving Antwerpen - Deurne.

Nog vragen over leren duiken? Dan mag je altijd contact opnemen met ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne voor meer advies.

Ga terug naar de homepagina van ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne