Welkom op onze website voor duiken in Antwerpen - Deurne
Duiken op manta's - duivelsroggen
Like en deel ADC Diving met je vrienden op Facebook
Duiken met manta's - duivelsroggen in Thailand in de Andeman Sea, Malediven in de Indische Oceaan, Costa Rica, Socorro - Mexico in de Stille Oceaan
Scuba diving, duiken in Thailand in de Andeman Sea, Costa Rica en Socorro - Mexico in de Stille Oceaan met manta's - duivelsroggen
De manta's - duivelsroggen
De manta en mobula behoren tot de familie Mobulidae (duivelsroggen) en zijn kraakbeenvissen. De vorm en het uiterlijk van de manta is vergelijkbaar met die van de mobula. Daarom worden manta en mobula dikwijls met elkaar verwisseld. Manta's kunnen evenwel veel groter worden dan mobula's en de plaats van hun mond is ook verschillend. Bij manta's bevindt de mond zich aan de front-end (terminal) en bij mobula's onder de kop (of subterminal in de taxonomen). Er zijn 2 soorten manta's; namelijk de Manta Birostris die ook wel bekend is als de Giant Manta Ray en de Manta Alfredi, die algemeen gekend is als de Rif Manta Ray.
Manta's zijn zachtaardig, niet schuw en kunnen zowel met snorkelen, als met duiken worden benaderd. Als je geluk hebt bij het duiken, blijven ze in je bellen uitgeademde lucht rondzwemmen.
Plaats waar de manta's - duivelsroggen voorkomt
Manta's zijn te vinden in tropische zeeën en Oceanen tussen de 35° N en 35° Z breedtegraad, in de buurt van de continenten en eilanden. Manta's zijn steeds op zoek naar planktonrijke waters en migreren daarom over heel de wereld.
Manta's houden van een proper lichaam. Om dit te verwezenlijken en zich te ontdoen van onaangename gastheren en parasieten, zoeken manta's graag poetsstations op. Dit zijn plaatsen waar ze tegen rotsen kunnen schuren en poetsvisjes aanwezig zijn om de parasieten van hun lichaam te plukken. Manta's voeden zich dikwijls aan de oppervlakte en kunnen zo gemakkelijk bewonderd worden door snorkelaars en duikers. Maar ze kunnen evengoed duiken tot 1000m diepte.
Anatomie en leefwijze manta's - duivelsroggen
Manta's hebben grote brede hoofden, met grote driehoekige borstvinnen en spiraalvormige cephalic (lepelvormige flappen) vinnen, die ze bij het zoeken naar voedsel plat strijken om zo een trechter te vormen waardoor het water met voedsel naar hun mond stroomt. Het binnengekomen water met voedsel dat bestaat uit plankton, roeipootkreeftjes, garnalen, kleine visjes en de eieren en larven van paairijpe vis, wordt vervolgens door de kieuwzeef gefilterd. Nadien wordt het water gewoon weer afgevoerd. De cephalic (lepelvormige flappen) vinnen bevinden zich langs beide zijden van de grote front-end terminale mond. Manta's hebben een afgeplat lichaam met de ogen op de zijkant van hun hoofd en 5 paar kieuwspleten aan de buikzijde. De staart heeft kleine dorsale vinnen aan de staartbasis. Manta's zijn qua afmeting meer dan 2 maal breder dan hun lengte. De Manta Birostris (Giant Manta Ray) wordt 7 tot maximum 9 meter breed en de Manta Alfredi (Reef Manta Ray) wordt maximaal 5,5 meter breed. De grootste manta's wegen ongeveer 1350 tot 3000kg. De rugzijde is meestal zwart of donker van kleur (donkerbruin) met lichte tekeningen. Aan de buikzijde zijn ze meestal wit of licht van kleur met mogelijk vlekken, waardoor individuele manta's kunnen worden herkend. Uitzonderlijk kan de kleur zelfs albino zijn, die vroegere wetenschappers deed vermoeden dat het om een andere soort ging. Maar na genetisch onderzocht bleek dit vermoeden ongegrond. Om zich te beschermen tegen infecties is de huid bedekt met een slijm.
Manta's bewegen sierlijk door het water door met hun vleugels te flapperen. Ze moeten continu blijven zwemmen om het zuurstofrijke water door hun kieuwen te filteren. Anders sterven ze door zuurstofgebrek. Soms kunnen manta's zelfs uit het water springen om dan terug in het water te duiken. Waarom ze dit doen is nog niet bekend.
Manta's worden vaak vergezeld door remora's (zuigvissen). De relatie tussen de remora's en de manta's is er één van commensalisme. De gastheer zelf heeft bij deze relatie geen voordeel, maar de remora verkrijgt transport, bescherming en voedsel dat gedropt wordt door de gastheer.
Manta's zijn na 6 à 8 jaar volwassen en zijn dan ongeveer 3,8 tot 4,5 meter breed. Manta's paren over heel de wereld en op verschillende tijdstippen. De dekkingstijdstippen en frequentie wordt mogelijk mee bepaald door de aanwezigheid van een volle maan. De bevruchte eieren worden ontwikkeld in de eileider. Na een geschatte ontwikkelingstijd van 12 à 13 maanden, worden de jongen levend gebaard. Meestal worden er maar 1 of 2 jongen geboren. Tussen de geboortes ligt gemiddeld 2 jaar. Bij de geboorte zijn de jongen ongeveer 1,2 à 1,9 meter groot en wegen ze tussen 45 kg en 70 kg. Meestal worden ze zo'n 20 jaar oud. Door het weinig aantal jongen dat manta's tijdens hun leven kunnen voortbrengen, kan deze populatie zich moeilijk herstellen.
Via radiotransmissie is ontdekt dat manta's op 1 maand tijd afstanden overbruggen van 1000 km en tot dieptes duiken van 1000 meter.
Relatie manta's - duivelsroggen - mens
De manta is eetbaar en wordt gebruikt in de oude traditionele geneeskunde. Vooral in China is deze geneeskunde zeer populair en worden er zeer hoge US doller prijzen voor betaald. In de Filippijnen is het vlees zelfs een delicatesse. Daarom wordt er nog op vele plaatsen gevist op manta's. Ook zijn er sterke aanwijzingen dat er in landen zoals Mozambique, Madagaskar, Tanzania, Mexico, Brazilië, Indië Sri Lanka, e.a. nog doelgericht op manta's en mobula's wordt gevist.
Vroeger werd er voor hun huid en levertraan ook op manta's gevist in de Australische en Amerikaanse wateren. Gelukkig behoort dit nu in deze landen tot het verleden.
Manta's geraken gemakkelijk als bijvangst verstrikt in de netten van de traditionele visserij. Manta's hebben namelijk steeds stroming nodig om hun zuurstofuitwisseling mogelijk te maken en kunnen niet achteruit zwemmen. Hierdoor zijn ze in de visnetten gedoemd om te sterven aan zuurstoftekort.
Op plaatsen waar manta's regelmatig worden aangetroffen, is duiktoerisme populair, wat eveneens kan bijgedragen tot het bewust worden van hun kwetsbare status. Doordat het grote dieren zijn, kent de manta enkel de mens en grote haaien als bedreiging.
Manta's zijn in de rode lijst van de IUCN als kwetsbare diersoort opgenomen.