www.adcdiving.be © Dirk Wuyts
Voeg deze pagina toe aan je Favorieten

Welkom op onze website reisverhalen en duiken in Antwerpen - Deurne

Reizen naar Madagaskar met lemuren en kameleons

English - Engels

Like en deel het reisverhaal met foto's van Madagaskar met je vrienden op Facebook

banner adc diving leren duiken antwerpen deurne

Reisverhaal van Madagaskar Nationaal Parken om lemuren, kameleons, hagedissen en kikkers te spotten. Mooie zichten van baobabs, bergen en rijst landbouwvelden

Waar ligt Madagaskar

Map van Madagaskar

Info over Madagaskar

Madagaskar is het vierde grootste eiland ter wereld en ligt ten oosten van het Afrikaanse continent. Het eiland heeft een lengte van 1580km, een breedte van 580km, een kustlijn van bijna 5000km en is omgeven door een 250-tal eilandjes. De hoogste berg Maromokotro reikt tot 2875m. Madagaskar kent verschillende landschappen. In het oosten aan de Indische Oceaan zijn de steile kusten begroeid met tropisch regenwoud en struiken. Hier zijn eveneens moerassige lagunes te vinden, maar ook door de mens ontboste delen. In deze regio regent het minimaal 240 dagen per jaar. Halverwege het zuiden zijn vooral droge vlaktes terug te vinden met lage bergen en mooie rotsformaties. Aan de zuidoostkust regent het veelvuldig. Het ruige westen bestaat vooral uit grote vlaktes met losliggende stenen, geërodeerde stukken, sedimentaire lagen en kalkplateaus. Het centrum van Madagaskar wordt gekenmerkt door hoogvlaktes (van 800m tot 1500m) met vooral droog gras, wat voor een heerlijk savannegevoel zorgt. Dit deel van Madagaskar is ook bezaaid met rode rotsformaties. Hier dankt Madagaskar zijn bijnaam 'het rode eiland' aan. Verder komen er over het hele eiland de typische landbouwterrassen voor op de bergwanden, wat altijd zeer mooie panorama's oplevert.

Door de afgelegen ligging van Madagaskar is er unieke fauna en flora op het eiland aanwezig die nergens anders ter wereld voorkomt. De bekendste dieren zijn de verschillende soorten lemuren (maki's) en halfapen, die met hun grote ogen en prachtige vacht echte knuffelbeestjes lijken. Verder wordt Madagaskar bevolkt door talloze soorten kameleons, hagedissen, slangen en unieke insecten- en vogelsoorten zoals de steltral. Tenreks zijn dan weer unieke zoogdiertjes die sterke gelijkenissen vertonen met spitsmuizen en egels. Andere tenreksoorten lijken qua uiterlijk dan weer meer op mollen en otters. De fossa of fretkat is het grootste inheemse roofdier. Verder zorgt de niet-endemische treksprinkhaan voor enorme sprinkhanenplagen en veroorzaakt zo grote schade aan de gewassen.

De elegante reizigersboom en robuuste baobabs zijn de meest typerende bomen van het eiland. De zonsondergang aan de Allée Baobab in het westen van Madagaskar is wekelijk een topattractie. De silhouetten van de baobabs vormen een mooi contrast met de ondergaande zon, wat altijd mooie foto's oplevert.

De bevolking is zeer arm en bijgelovig. Heilige plaatsen (zoals graftombes) mogen niet worden betreden of gefotografeerd. Onwetende toeristen kunnen hierdoor op bepaalde plaatsen wel eens in de problemen komen.

Madagaskar is een van de armste landen ter wereld met een zeer zwakke economie. Klimatologische cyclonen, extreme droogte, sprinkhanenplagen en een slecht functionerende overheid zorgen er tevens voor dat er weinig vooruitgang is. De grootste economische activiteiten zijn landbouw en de gevaarlijke mijnbouw van edelstenen. De meest gekende landbouwproducten zijn koffiebonen, cassave (maniok), vanille en rijst. De belangrijkste exportproducten zijn koffie, vanille, schaaldieren, suiker, katoen en chromiet mineralen.

Rondreis in Madagaskar met zijn unieke fauna en flora

Madagaskar, zowel jong als oud heeft deze grappige animafilm over het Afrikaanse eiland wel gezien. Wij wilden de unieke fauna en flora met eigen ogen zien en boekten een rondreis van drie weken bij Le Voyageur, een lokale touroperator die volledig op maat werkt.

19 september 2019

Vlucht van Amsterdam naar Antananarivo, de hoofdstad in Madagaskar

Midden in de nacht hijsen we ons uit bed en rijden we richting Amsterdam voor een vroege ochtendvlucht naar Parijs. Gisteren was het grondpersoneel bij KLM nog aan het staken, maar vandaag zijn ze gelukkig terug aan het werk.

Na een korte transit in Charles De Gaulle vliegen we met Air France in 10 uur naar Antananarivo, de hoofdstad van Madagaskar. Het vliegtuig van Air France is al een ouder model, met iets minder beenruimte en kleinere TV-schermen. Ook het aanbod aan filmen en TV-series is eerder beperkt en de bediening aan boord is 'met de Franse slag' want als we buiten de gebruikelijke maaltijden iets willen drinken, moeten we het zelf nemen. Buiten wijn is er ook geen sterke drank verkrijgbaar (daar gaat ons gin-tonic momentje) en nootjes of crackers mogen we eveneens op onze buik schrijven. Enig lichtpuntje is de maaltijd zelf; die is over de gehele lijn lekkerder dan de maaltijden van andere luchtvaartmaatschappijen.

Omstreeks 22.15 lokale tijd (het is hier 1 uur later dan in België) landen we op Madagaskar en begint de klassieke lijdensweg die gemakkelijk een uur in beslag neemt. Eerst moeten we door de 'medische keuring': passagiers met koorts of andere symptomen van ebola worden resoluut geweigerd. Dan is het aanschuiven om een visum aan te schaffen (35 EUR per persoon), vervolgens de paspoortcontrole en tot slot het ophalen van de bagage. Nergens in het gebouw komen we een toilet tegen, dus mensen met een kleine blaas zijn gewaarschuwd!

Eens we heel deze malaise achter de rug hebben, staat Njaka van Le Voyageur ons in de inkomhal met een brede glimlach op te wachten. Hij wijst ons het kantoor op de luchthaven aan die de beste wisselkoers biedt, waar we 400 EUR omzetten in Malagassische Ariary. Hoera, in no time zijn we ineens miljonair geworden!

We zijn aangenaam verrast wanneer we de wagen zien waar we het eiland mee zullen doorkruisen want het blijkt een ruime en hoge 4x4 Hyundai Terracan te zijn.

Na een half uurtje rijden zet Njaka ons af aan het moderne Ibis Hotel, waar we na een vlotte incheck op het bed neerploffen.

20 september 2019

Rondrit in Antananarivo de hoofdstad van Madagaskar en bezoek aan het paleis van de voormalige koningen en koninginnen

Deze voormiddag hebben we nog niets op de planning staan, dus blijven we zo lang mogelijk slapen en zitten we pas rond 9.00 aan de ontbijttafel. Het buffet is rijkelijk gevuld met verschillende soorten brood, ontbijtgranen, warme gerechten, pannenkoekjes met Nutella choco, diverse eiergerechten, vers fruit, enz. Heel verzorgd en ook de bediening is voortreffelijk.

Nadien relaxen we nog wat op de kamer en kopen we in de grote supermarkt aan de overkant van de straat al voldoende water om de eerstvolgende dagen door te komen. We zijn aangenaam verrast door het grote aanbod aan artikelen; vooral het vlees in de koeltoog ziet er zeer smakelijk uit. PS: Uiteindelijk bleek dit de enige degelijke supermarkt te zijn die we op heel onze rondreis in Madagaskar zijn tegengekomen.

Op het korte stukje naar het hotel worden we al meteen aangesproken en gevolgd door enkele bedelende kinderen. Niet op ingaan is hier vooral de boodschap!

Om 13.30 pikt Njaka ons op aan het Ibis hotel en zetten we koers naar het voormalige koninklijk paleis dat ten noorden van de hoofdstad Antananarivo gelegen is. De weg ernaartoe is al een hele belevenis op zich. De meeste (zand)wegen zijn van slechte kwaliteit en worden excessief gebuikt door zowel auto's, busjes, vrachtwagens, brommers, fietser en voetgangers. Verkeersegels zijn er op het eerste zicht niet. Iedereen wringt zich door de massa en de zwakke weggebruikers moeten maar zien dat ze niet aangereden worden! De claxon wordt hier ook zeer intensief gebruikt.

We rijden door stofferige straatjes met armzalige woningen en typische kleine winkeltjes, maar ondanks de grote armoede lijken de meeste Malagassi gelukkig en hebben ze allemaal een glimlach op hun gezicht.

Verder passeren we ook enkele velden waar rijst en groenten worden geteeld. Alles wordt nog met de hand gedaan en de mensen werken zich hier letterlijk krom. Hier zien we ook onze eerste zebu (een rund met grote vetbult), die naar verluid beter smaakt dan een doorsnee koe. Dat moeten we zeker eens uitproberen!

Na een boeiende rit doorheen de drukke woonwijken van Antananarivo komen we aan bij het paleis van de voormalige koningen en koninginnen van Madagaskar. De gebouwen zijn naar westerse normen niet echt een paleis het noemen, maar de gids lijkt oprecht trots te zijn op deze 18e en 19e-eeuwse nederzettingen, dus luisteren we aandachtig naar zijn uitleg. De komst van de Franse kolonisten betekende in 1895 ook meteen het einde van het koninkrijk en sinds 1960 is Madagaskar een onafhankelijke republiek met een president als staatshoofd. Leuk uitstapje als je voldoende tijd hebt, maar niet meteen een must-do.

Omstreeks 17.30 arriveren we terug in het hotel en bij gebrek aan leuke/kwalitatieve restaurants in de buurt eten we in het Ibis restaurant. Er staat zebusteak op de kaart, dus dat moeten we meteen uitproberen. Het smaakt inderdaad zeer lekker en is eens een keer wat anders dan klassieke biefstuk. De totale rekening voor vier longdrinks en twee hoofdgerechten bedraagt zo'n 35 EUR!

Pictures - foto's van Antananarivo de hoofdstad van Madagaskar

21 september 2019

Van Antananarivo naar de Vakona Forest Lodge in het regenwoud

Na alweer een lekker ontbijt in de aanwezigheid van een voltallige voetbalploeg uit de hoogste klasse van Tanzania, rommelen we de laatste spullen bij elkaar en staat Njaka ons om 8.30 bij de ingang van het hotel op te wachten. We moeten vandaag slechts 140 km naar Andasibe afleggen, maar door de slechte wegen zullen we er wel ca vier uur over rijden!

Eerst brengen we nog een bezoek aan het centrum van Antananarivo in Madagaskar met zijn talrijke marktkramen en uitbundige bezoekers. De Malagassi zijn echt een levenslustig volk die het beste maken van de weinige middelen die ze ter beschikking hebben. We brengen ook nog een blitzbezoek aan het oude treinstation dat dienst doet als centrale oriënteringspunt van het gehele eiland en aan het 'Palais de la Reine' dat op de hoogste top van de hoofdstad is gebouwd.

Daarna is het tijd om het drukke, rumoerige en stinkende Antananarivo achter ons te laten, maar dat vinden we uiteraard niet erg want we zijn hier in de eerste plaats natuurlijk voor de rust, unieke dieren en mooie natuur.

Tijdens onze tocht passeren we diverse dorpjes die allemaal op elkaar lijken met kleine, houten kraampjes langs de straatkant en vrouwen die in beekjes en rivieren hun was staan te doen. Nadien worden de kleren aan takken of rotsen gehangen om te drogen en ondertussen spelen de kinderen in hetzelfde water. Gezellige familie happening!

Njaka had niet gelogen. De wegen zijn hier echt in slechte staat en we slalommen tussen de vele putten in de weg. Maar soms zijn er geen andere alternatieven dan te hobbelen en te bobbelen; op die manier krijgen we een heuse 'Afrikaanse massage'.

Kort na de middag arriveren we aan een klein exotische park waar diverse kameleons, gekko's en slangen zitten. De kooi van de kameleons zit werkelijk vol met diverse soorten. De ene is gifgroen van kleur, de andere eerder bruin met pantermotief, maar onze favoriet is ééntje met bijna alle kleuren van de regenboog. Onze lokale gids is ook zo vriendelijk om de beestjes enkele lekkere insecten op een stokje te presenteren zodat we hun ultra lange en snelle tong in actie kunnen zien.

In de kooi van de gekko's en slangen mogen we zelfs enkele exemplaren op onze hand houden. De pootjes van de gekko's voelen een beetje als zuignappen aan en ze klampen zich goed aan onze vingers vast. Leuk!

Na de lunch is het nog 40km of een dik uur rijden naar Vakona Forest Lodge, onze eindbestemming in Andasibe. Het hotel is waarschijnlijk het duurste en meest chique hotel in de omgeving en de kamers zien er echt wel OK uit, maar er hangt een zware muffe geur en alles voelt wat klammig aan. We zitten hier natuurlijk in het regenwoud, maar heel aangenaam kunnen we het niet noemen! Het is hier ook een pak frisser dan in Antananarivo. Een trui en lange broek zijn hier zeker geen overbodige luxe.

Om 17.45 worden we opgepikt voor onze nachtwandeling. Onder begeleiding van onze ervaren gids Bary en gewapend met de nodige zaklampen gaan we in de duisternis op zoek naar nachtdieren. We zien o.a. een grote kameleon en de kleinste gekko van deze regio die slechts enkele centimeter groot is.

Na een tijdje beginnen alle gidsen wat zenuwachtig heen en weer te lopen want er werd een muislemuur (de kleinste primaat van het Madagaskar) gespot, maar is toen weer even snel uit het zicht verdwenen. Met man en macht wordt er naar het 40 gram wegende wezentje gezocht en uiteindelijk kan onze gids het beestje lokaliseren. Met een tiental toeristen (vaza in het lokale dialect) staan we elkaar te verdringen om de muislemuur zo goed mogelijk te kunnen fotograferen. Het beestje wordt er een beetje ongemakkelijk van, maar blijft gelukkig mooi op zijn tak zitten. Met zijn kleine blinkende oogjes houdt hij ons goed in de gaten. Wat een schatje!

Omstreeks 20.00 arriveren we terug aan Vakona Forest Lodge. We genieten in de mooie eetruimte met knisperend haardvuur nog van een lekkere zebu tournedos en niet veel later duiken we ons bedje in want morgen moeten we fit zijn voor onze lange wandeling in het tropische regenwoud.

Pictures - foto's van de Vakona Forest Lodge en omringende regenwoud van Madagaskar

22 september 2019

Vanuit de Vakona Forest Lodge een bezoek aan het Analamazoatra Park om lemuren te spotten

Vannacht heeft het geregend, wat geen verrassing mag zijn aangezien het aan deze kant van Madagaskar 240 dagen per jaar regent. Ook qua temperatuur is het nog steeds geen T-shirt weer.

Na een snelle douche, schuiven we onze beentjes onder tafel. Het ontbijtbuffet bij Vakona Forest Lodge is eerder aan de beperkte kant, maar gelukkig kunnen we ook eitjes bestellen.

Om 8.00 pikt Njaka ons op en rijden we naar de ingang van het Analamazoatra Park (45.000 Ariary per persoon), waar gids Bary ons met een brede glimlach staat op te wachten. Gewapend met onze regenjas, een grote paraplu en voldoende water zijn we klaar voor een avontuurlijke tocht doorheen de Malagassische brousse. Hopelijk gaan we hier verschillende soorten lemuren tegenkomen.

We zijn nog niet zo lang onderweg of we krijgen al een groepje grijze lemuren in het vizier. Ze zitten vrij hoog in de bomen, maar doordat ze regelmatig van de ene naar de andere tak springen, zijn ze toch goed zichtbaar. Iets later zien we ook twee (ongevaarlijke) boa's in het gebladerte slapen.

Na een tijdje stappen, horen we het kenmerkende sirenegeluid van de indri indri, de grootse halfaap ter wereld. De lokroep is wel tot drie kilometer ver te horen en op basis daarvan kan onze gids de beestjes vrij gemakkelijk lokaliseren. We wandelen over ultrasmalle paadjes doorheen het oerwoud en soms moeten we ons een echte weg banen om bij de indri indri te geraken.

Daar aangekomen blijken we niet de enige 'vaza' in het oerwoud te zijn. We staan met minstens 15 toeristen te gapen naar de donzige en schijnbaar knuffelbare lemuren. Het is er een drukte van jewelste en iedereen probeert de beste plek te veroveren om de mooiste foto's te kunnen maken. Sommige toeristen die net onder de halfapen staan, moeten ook oppassen dat ze geen onaangename verrassing op hun hoofd gedropt krijgen. Echte grapjassen die indri indri!

Ondertussen komt ook een groepje bruine lemuren ons vergezellen, wat blijkbaar ongebruikelijk is want elke soort heeft zijn eigen territorium. Het is overduidelijk onze geluksdag.

En de pret kan niet op want ook de diadeem sifaka wordt gespot. Helaas zijn deze dieren iets onrustiger en trekken ze zich vrij snel terug in het hoge gebladerte. Gelukkig hebben we net voldoende tijd gehad om enkele unieke plaatsjes te schieten.

Ondertussen naderen we het middaguur en is er duidelijk minder leven in het woud te bespeuren. Tijd om de terugweg in te zetten. We zijn helemaal vies van het zweet en onze kleren hangen vol moddervegen, maar we zijn o zo gelukkig dat we deze unieke dieren in hun natuurlijke habitat hebben gezien. Zeker een aanrader!

Na een lekkere lunch met panoramisch zicht op het woud en het water, zetten we terug koers naar Vakona Forest Lodge dat ook een privé-reservaat met lemuren uitbaat. De dieren lopen hier vrij rond op een eiland waar ze niet af geraken. Een soort van semi-gevangenschap dus.

Via een korte oversteek met een kano geraken we op het eiland, waar het ontvangstcomité ons al ongeduldig staat op te wachten. Een groepje bruine lemuren en twee zwart-witte lemuren vinden het niet nodig om de beleefdheidsregels te respecteren en zitten in no time op onze armen en schouders. Enkele beestjes zijn zelf zo vrijpostig om op ons hoofd te gaan zitten. Ondertussen krijgen ze van de gids een lekker stukje banaan toegestopt. Grappig, zeer commercieel en een goed alternatief voor mensen die geen tijd of zin hebben in de lange oerwoudwandeling. Blijf echter van het eiland weg als je niet houdt van handtastelijke halfapen!

Aan de overkant van het riviertje (en helaas niet toegankelijk voor toeristen) zien we nog een aantal diadeem sifaka's met elkaar spelen. Ze rollen over elkaar dat het een lieve lust is. Iets kalmer, maar daarom niet minder interessant zijn twee rode lemuren. Zeer elegante dieren met mooie dikke staart en hoge aaibaarheidsfactor.

Na een klein stukje wandelen, komen we dan weer een troepje kleine bamboelemuren tegen die vlakbij de wandelroute op ooghoogte een siësta houden. Levert alweer mooie foto's op!

Voor we het goed beseffen zijn we alweer terug bij het vertrekpunt. Ditmaal worden we niet meer besprongen door de bruine lemuren. Ze weten immers dat de bananen op zijn en gaan hun hapje bij de volgende bezoekers halen. Slimme beestjes!

Al bij al een leuke, maar ook zeer commerciële bezienswaardigheid die nog geen uur in beslag neemt. Zeker een aanrader om het aantal soorten halfapen op je must-see lijstje op te krikken.

Last but not least brengen we een bezoek aan een krokodillen- en reptielenfarm die eveneens door Vakona Forest Lodge wordt uitgebaat. We spotten eerst meerdere krokodillen aan de rand van het water die hun zware maaltijd van gisteren nog aan het verteren zijn. Ze verzetten m.a.w. geen poot! Verder zien we hier nog een aantal kameleons, gekko's, slangen, schildpadden en eenden. Leuke afsluiter van deze vermoeiende dag, waarop het trouwens geen druppel heeft geregend.

Pictures - foto's van het Analamazoatra Park om lemuren te spotten in het regenwoud van Madagaskar

23 september 2019

Rit naar het Palmarium hotel om daar de indri indri lemuur en andere dieren te spotten

Vannacht heeft het alweer stevig geregend en hebben alle bomen en planten het nodige water gekregen om mooi groen te blijven en uitbundig verder te groeien.

Na het ontbijt verlaten we Vakona Forest Lodge en zetten we koers naar onze volgende bestemming in Akanin' Ny Nofy; een rit die bijna de hele dag in beslag zal nemen.

Het traject naar Manambato bedraagt slechts 132km, maar het duurt wel een kleine vier uur om er te geraken. Ondertussen genieten we van het mooie groene landschap en de lokale bevolking die alweer druk in de weer is met hun velden te bewerken, vuile kledij in de rivier te wassen of gewoon een babbeltje met de buren te slaan.

We maken een korte stop om wat foto's te maken van enkele jonge mannen die met een aantal zebu's en veel lawaai een rijstveld aan het omwoelen zijn en om op één van de vele marktjes een 'pomme canelle' te kopen, een lokale tropische vrucht.

De laatste zeven kilometer van onze landroute is een heus avontuur, want de zandweg is zo hobbelig en in slechte conditie dat we er drie kwartier over rijden. We zijn serieus door elkaar geschud wanneer we bij het meer van Manambato aankomen.

Aan de rand van het water genieten we van een (matige) lunch en om 14.00 stappen we op de snelle speedboot die ons in 45 minuten naar Akanin' Ny Nofy (vrij vertaald 'Nest of Dreams') brengt. De tocht over het meer, maar vooral langs het Pangalanes kanaal in Madagaskar is bijzonder idyllisch te noemen.

De boot zet ons af aan het Palmarium Hotel, volgens Njaka het beste hotel uit de omgeving. Wanneer we naar onze bungalow lopen, zien we al meteen een indri indri lemuur met baby aan een boomstam hangen. Ze wordt omsingeld door een groepje fotografen die met zeer dure apparatuur het ultieme kiekje van de indri indri proberen te schieten. De gids laat de halfaap (indri indri) ook naar een andere boom springen door haar met lekkere hapjes te lokken. De fotografen gaan helemaal uit hun dak en wij natuurlijk ook!

De bungalows van Palmarium zijn zeer ruim en hebben veel ramen met voorzetluikjes, die helaas wel wat kieren vertonen. We willen er niet te lang over nadenken, maar waarschijnlijk zitten hier wel wat insecten en vervelende muggen binnen. Elke bungalow heeft ook een eigen terras met hangmat en zicht op het meer.

Aangezien we pas om 17.30 aan de receptie worden verwacht voor onze avondexcursie, beslissen we om de resterende tijd op ons terras door te brengen. Bij het buitenkomen van onze bungalow schrikken we ons een aap want ... er zit een halfaap te chillen op ons terras; meer bepaald een zwart-witte lemuur. Hebben we gisteren verdorie uren in de brousse rondgelopen om wat dieren te kunnen spotten, terwijl ze hier gewoon op ons terras zitten! Het beestje heeft ook absoluut geen schrik en blijft geduldig poseren voor onze foto's. Er zijn ook enkele bruine lemuren die toenadering zoeken, maar die worden door hun zwart-witte neefje weggejaagd. Dit is duidelijk zijn territorium!

Om 17.30 staan we alweer paraat voor onze volgende uitstap; de zoektocht naar de aye aye lemuur die je alleen in het donker kan spotten. We dachten dat dit een bootexcursie was, maar na een half uurtje varen, worden we afgezet op een eiland waar we nog een klein eindje over het strand en door het woud moeten stappen. Degelijk schoeisel en een goede zaklamp zijn hier dus onontbeerlijk.

Bij aankomst worden de ca 30 passagiers op het strandje opgedeeld in twee groepen en trekken we het regenwoud in. Na enkele minuten wandelen houden we halt aan een plek waar ze lokaas hebben uitgezet voor de aye aye lemuur. De dieren zijn namelijk verzot op verse kokos. We wachten een hele tijd in het duister, maar de aye aye stuurt zijn kat. We wandelen nog wat verder naar een andere plek met lokaas, maar ook daar is er geen aye aye te bespeuren.

Ondertussen worden de lokale gidsen een beetje zenuwachtig en lopen ze van de ene naar de andere groep, waardoor ook wij niet meer weten bij welke groep we horen. We volgen gewoon de eerste de beste persoon die voor ons loopt en vragen ons af of ze met deze chaotische manier van werken nog nooit iemand in de duisternis hebben verloren.

Gelukkig is driemaal scheepsrecht, want bij de derde plaats maakt de aye aye dan toch zijn opwachting. Het is eigenlijk een lelijk scharminkeltje dat met zijn lange middenvinger het vruchtvlees van de kokos krabt. Camera's flitsen à volonté en iedereen verdringt elkaar om de beste plaats te veroveren. Wanneer de nachtlemuur zijn buikje heeft volgegeten en opnieuw de duisternis in duikt, begint iedereen weer wat door elkaar te rennen en keren we terug naar één van de vroegere locaties. Ook hier zien we een aye aye smullen van zijn avondmaal. Als bisnummer krijgen we ook nog een glimp te zien van een kleine wollemuur, de tweede soort halfaap die op dit eiland verblijft.

Op de terugweg naar de boot komen we opnieuw de groep fotografen van deze middag tegen. Zij hebben blijkbaar een aparte boot en gids gehuurd en bij hen verloopt alles veel rustiger en meer georganiseerd. Ook zij hebben een aye aye lemuur kunnen strikken en het beestje laat zich van zijn beste kant zien om mooie plaatjes te schieten. Uiteraard profiteren wij ook van deze laatste gelegenheid om het nachtdier te fotograferen.

Eens we terug op de boot zitten, wordt er zelfs niet geteld of we voltallig zijn en zetten we terug koers naar het Palmarium hotel. We zijn blij dat we de aye aye lemuur op ons lijstje kunnen afvinken, maar anderzijds is het een zeer commerciële massabedoening die allesbehalve professioneel wordt georganiseerd.

Omstreeks 19.30 komen we terug aan bij Palmarium hotel, waar we meteen onze beentjes onder tafel schuiven om de vooraf bestelde menu te nuttigen. Daarna reppen we ons naar de bungalow om de nodige voorbereidingen voor morgen te treffen want om 23.00 wordt de elektriciteitsgenerator onherroepelijk afgezet en wordt het volledige domein in duisternis gehuld.

Pictures - foto's van het Palmarium hotel om lemuren te spotten in het omringende regenwoud van Madagaskar

24 september 2019

Een wandeling rond het domein van het Palmarium hotel om lemuren, gekko's, kameleons en kikkers te spotten

Gisterenavond en vannacht heeft het alweer geregend, maar deze ochtend staan we gelukkig op onder een stralende zon. Sinds een uur of 6.00 zijn de meeste halfapen ook al actief en maken een lawaai dat het een lieve lust is. Dit is in Madagaskar pas een authentieke wake-up call!

Het ontbijt bestaat bij Palmarium hotel niet uit een buffet, maar we krijgen aan tafel een schotel met een lekker broodje, kaas en zelfgemaakte confituur. Verder kunnen we ook nog een eitje naar keuze laten klaarmaken. Meer dan genoeg om deze ochtend door te komen.

Om 8.30 worden we aan de receptie verwacht voor een begeleide wandeling over het Palmarium domein. Eigenlijk hebben we de gids niet echt nodig want overal waar je ziet, zitten lemuren in de bomen. Op het domein zijn zo'n zeven soorten terug te vinden: vijf raszuivere en twee mengsoorten die enkel hier terug te vinden zijn.

We beginnen de wandeling met een heleboel uitleg over de aanwezige planten, maar al snel wordt onze aandacht afgeleid door de vele lemuren die jolig van de ene naar de andere tak springen of gewoon ondersteboven in een boom hangen te chillen. Uiteraard weten de beestjes dat de gidsen bananen mee hebben en poseren daarom zeer gewillig voor onze lens in ruil voor een lekker hapje.

We spotten o.a. de bruine, zwarte en zwart-witte lemuur, maar ook de twee mengsoorten. Ze zien er allemaal zeer knuffelbaar uit en zijn ook gemakkelijk te benaderen. Wanneer de gids een stukje banaan op onze hand legt, nemen ze die heel zachtjes met hun pootjes vast en grissen de banaan weg. De gidsen kunnen ook perfect het luide geluid van de zwart-witte lemuur nabootsen, waarop de dieren onmiddellijk repliceren. Naar dit spektakel zouden we uren kunnen kijken!

Uiteraard zijn top of the bill de indri indri halfapen. Ook de moeder met kind laat zich weer verleiden om uit de boom naar beneden te komen en een banaantje mee te pikken. Alle aanwezigen verdringen zich om de indri indri te filmen en te fotograferen. De andere halfapen zijn op dit moment duidelijk minder interessant en lopen er als het ware wat verloren bij. Beetje zielig eigenlijk!

Nadat iedereen voldoende foto's van de lemuren heeft genomen, trekken we dieper het woud is, maar deze wandeling is eerlijk gezegd wat teleurstellend want we zien tijdens deze tocht geen enkele halfaap meer. Onze gids doet ook nauwelijks moeite om andere dieren te spotten. Buiten een grote spin, een kameleon, een kleine gekko en enkele mini-kikkers zien we niets en lijkt de wandeling meer op 'a walk in the park'.

Iets na het middaguur komen we terug aan bij het hoofdgebouw. De lemuren houden ondertussen hun siësta en de rust is weergekeerd op het Palmarium domein. Na de lunch beslissen we om het goede voorbeeld van de halfapen te volgen en houden we een luilekker momentje in de hangmat op ons terras.

Terwijl we gisteren spontaan een bezoekje van enkele lemuren op ons terras kregen, blijven de beestjes deze namiddag blijkbaar liever gezellig in hun boom hangen. We gaan dan maar zelf op zoek op het domein, maar zonder banaan of ander lokmiddel zijn ze veel moeilijker te spotten. Uiteindelijk zien we toch nog een aantal bruine lemuren en een groepje van vijf zwart-witte lemuren die in een boom aan het smullen zijn van rijp jackfruit.

Ondanks het feit dat we deze middag reeds onze bestelling voor het avondmenu hadden doorgegeven, moeten we langer dan een uur op ons eten wachten, terwijl andere tafels die na ons zijn toegekomen onmiddellijk worden bediend. Wanneer we de ober vragen waar ons eten blijft, verdwijnt hij naar de keuken en heeft hij plots onze twee borden bij. Ongetwijfeld een foutje of misverstand, maar ondertussen is ons eten wel halflauw!

madagaskar kikkers kameleon gekko lemuren

Pictures - foto's van kikkers, kameleons, gekko's, lemuren vleesetende planten in het regenwoud van Madagaskar

25 september 2019

Van het Palmarium domein via het Pangalanes kanaal terug naar Manambato

Om 5.15 worden we letterlijk uit ons bed geroepen door het zeer herkenbare geluid van een zwart-witte lemuur die op het dak van onze bungalow zit. We zijn onmiddellijk wakker en spurten naar buiten. Ja hoor, daar zit onze dikke vriend en nog enkele andere bruine lemuren op ons terras. Het lijkt wel alsof ze ons komen uitwuiven. Leuke afsluiter van ons verblijf op het Palmarium domein.

Na het ontbijt worden we om 7.00 op de boot verwacht die ons via het pittoreske Pangalanes kanaal terug naar Manambato brengt. Vervolgens hobbelen we over de slechte zandweg terug richting bewoonde wereld en keren we via Andasibe terug op onze stappen naar de hoofdstad. De rit naar Antananarivo neemt in totaal zo'n acht uur in beslag. Wie de belangrijkste attracties van Madagaskar wil zien, moet overduidelijk bereid zijn om lang in de auto te zitten of (onbetrouwbare en relatief dure) binnenlandse vluchten te nemen.

We overnachten opnieuw in het vertrouwde Ibis hotel. Home sweet home!

Pictures - foto's van de rit naar Manambato via het Pangalanes kanaal in Madagaskar

26 september 2019

Rit naar het Plumeria hotel in Antsirabe

We mogen van Njaka een beetje langer slapen want we vertrekken pas om 9.00 naar Antsirabe, een grote en centraal gelegen stad die nog vele Franse invloeden kent.

Het is alweer een drukte van jewelste in de hoofdstad, dus het duurt wel even voor we uit de wirwar van auto's, busjes (taxi brousse), brommers, fietsers en voetgangers geraken. We halen dan ook opgelucht adem als we de dikke laag smog achter ons kunnen laten. Dat wil niet zeggen dat onze longen vanaf nu alleen nog zuivere lucht binnen krijgen, want sommige voorliggers stoten enorme walmen zwarte rook uit. En wij in Europa maar betogen voor een beter leefmilieu en lage emissienormen!

Gedurende onze tocht wordt het landschap langzaam minder groen en krijgen we vooral zand- en terracottakleuren te zien; Madagaskar wordt niet voor niets het rode eiland genoemd.

Rond het middaguur maken we een korte stop voor de lunch in een stadje waar de inwoners gespecialiseerd zijn in het maken van leuke decoratiestukken of keukenbenodigdheden in aluminium. Tof voor de liefhebbers, maar verder valt hier niets te beleven.

Aangezien Antsirabe op 'slechts' vier uur rijden (169km) van Antananarivo ligt, komen we al om 15.00 aan op onze eindbestemming. We zullen de nacht doorbrengen in Plumeria hotel, een relatief nieuw hotel met moderne kamers, groot bed en deftige badkamer.

We zetten snel onze bagage af in de kamer want Njaka wil ons nog wat rondleiden in 'the town of water'. We bezoeken eerst een atelier waar ze miniatuur pousse pousse, taxi brousse en andere transportmiddelen maken door enkel recyclagemateriaal te gebruiken. Verder worden we een kamertje ingeduwd waar een aantal dames in zeer erbarmelijke omstandigheden op katoenen tafellakens Malagassische symbolen borduren. Het duurt blijkbaar twee weken om zo'n tafelkleed volledig klaar te hebben. Wow, geduld is hier een mooie deugd!

Tot slot krijgen we nog een demonstratie hoe ze van de horens van de zebu mooi gepolijste lepels, juwelen, beeldjes, dobbelstenen, enz. maken. Ook hier wordt enkel recyclagemateriaal gebruikt. De Malagassi hebben duidelijk een talent om alles ten volle te gebruiken en echt niets weg te gooien. Alles wat wij in het rijke westen achteloos in de vuilbak smijten, krijgt hier een tweede leven en brengt bovendien nog wat extra geld op.

Nadien rijdt Njaka met ons door de stad en zien we nog enkele bezienswaardigheden zoals het oude station uit 1897, de kathedraal en het Thermal Hotel, een oude vergane glorie uit de Frans koloniale tijd.

Antsirabe beschikt ook over enkele natuurlijke warmwaterbronnen die zowel door de lokale bevolking als door 'vaza' bezocht worden, maar blijkbaar moet je wel eerst langs de dokter om 'goedgekeurd' te worden. We slaan vriendelijk het aanbod af!

In de stad zijn meerdere goede restaurants terug te vinden, maar we maken het onszelf gemakkelijk en blijven rustig in het Plumeria hotel eten. Zeer lekker en schappelijk van prijs.

Pictures - foto's van de rit naar het Plumeria hotel in Antsirabe Madagaskar

27 september 2019

Van Antsirabe naar Morondava met zijn unieke baobab bomen

Vandaag staat het langste traject van de hele reis op het programma. Maar liefst tien uur zullen we rijden over de 510 km die Antsirabe van Morondava scheidt. We konden in Antananarivo ook een binnenlandse vlucht naar de westelijke kuststad nemen, maar Air Madagascar heeft geen al te beste reputatie qua stiptheid. Het gebeurt regelmatig dat de (relatief dure) vluchten uren vertraging hebben of soms zelfs gewoon worden geannuleerd. Dat risico wilden we zeker niet lopen en tijdens de autorit kunnen we ook nog wat meer van het mooie Malagassische landschap genieten.

Omstreeks 7.30 stappen we in de wagen en rijden we in eerste instantie door vrij dor en bergachtig gebied dat af en toe wordt opgefleurd door felgroene rijstvelden. Het levert alweer heel wat leuke foto's op.

Deze regio is ook een pak minder bewoond en er zijn ook weinig zware vrachtwagens op de baan te bespeuren. Dit is eigenlijk de eerste keer tijdens deze vakantie dat we helemaal kunnen opgaan in de natuur en kunnen genieten van een rustmomentje. Zalig!

Njaka kan ook de hele tijd 80 km/uur rijden waardoor we denken dat we de afstand makkelijk met enkele uren kunnen inkorten. Foute veronderstelling! Wanneer we een kwart van het traject hebben afgelegd, ligt de weg er terug in slechte staat bij en wordt onze snelheid drastisch terug geschroefd.

Ergens halverwege maken we een tussenstop voor een snelle lunch in Miandrivazo, het enige stadje van betekenis dat we vandaag zullen tegenkomen. Nadien hijsen we ons terug in de wagen en zetten we verder koers naar het westen. Het kwik is ondertussen vlotjes boven de 30°C gestegen in dit 'hete' deel van Madagaskar.

Het landschap blijft de hele tijd dor, maar stilaan verdwijnen de bergen en maken plaats voor een savanne-achtig panorama. Ook heel mooi, maar na een tijdje zijn we hier toch wel op uitgekeken. Af en toe een leeuw of giraf tussen het lange gele gras zou het zeker een pak boeiender maken!

Ook Njaka vertoont tekenen van vermoeidheid en last even een rek- en strekmomentje in aan de rand van een klein dorpje. We zijn nog niet volledig uitgestapt of we worden al omringd door een 15-tal kinderen die ons allerlei zaken proberen te verkopen, maar vooral om 'bonbons' vragen. Gelukkig hadden we in Miandrivazo een hele zak snoep gekocht en beginnen we die gretig uit te delen. De kindjes willen ook graag op de foto met de 'vaza' en raken ons aan om te zien of ons blank velletje geen witte verf is. Heel grappig allemaal.

Na dit korte intermezzo zetten we onze laatste etappe van vandaag in. Eerst rijden we terug het dorre gebergte in en nadien komen we weer in een meer bewoond en groener gebied. Gedaan met de rust want daar zijn de drukke marktjes, de vele pousse pousse en taxi brousse weer die ons tempo danig naar beneden halen.

Gelukkig arriveren we nog net op tijd in Morondava om de zonsondergang mee te maken bij 'Allee de Baobab', de meest bezochte en bekendste toeristische trekpleister van Madagaskar. We zoeken ons een strategische plaats uit en kunnen enkele magische foto's maken van de baobab bomen tegen een achtergrond van de ondergaande zon. Hiervoor hebben we tien uur in de wagen gezeten!

Vervolgens is het nog een dik kwartier rijden naar Select hotel, een relatief nieuw hotel dat nog niet in het standaard aanbod van reisorganisatie Le Voyageur zit. Een gokje dus, maar de kamers zijn ruim met een kingsize bed, een leuke badkamer en bovenal een goed functionerende airco. Niet onontbeerlijk in deze warme regio. Enig minpuntje is dat het hotel gelegen is aan een drukke straat. Lichte slapers kunnen dus last hebben van het lawaai van passerend verkeer.

madagaskar baobab bomen morondava manambato

Pictures - foto's rit naar de unieke baobab bomen in Morondava Madagaskar

28 september 2019

Een bezoek aan het Kirindy Forest Reserve om de fossa en lemuren te spotten

Om 7.30 staat Njaka ons alweer aan de ingang van Select hotel op te wachten om ons naar het Kirindy Forest Reserve te brengen. De rit van 46km verloopt vooral over een slechte zandweg en zal daardoor zo'n 2,5 uur in beslag nemen.

Eerst passeren we opnieuw de 'Allee de Baobab', maar op dit uur van de dag zijn hier nog geen toeristen met dure camera's aanwezig. We hobbelen rustig verder langs de roodbruine zandweg en komen onderweg een aantal piepkleine dorpjes met rieten huisjes tegen. Ongelooflijk dat hier echt hele gezinnen in dergelijke erbarmelijke omstandigheden wonen. Maar blijkbaar laten de Malagassi dat niet aan hun hart komen want ze lijken altijd even gelukkig en goedgezind.

Rond 10.00 arriveren we aan het privé domein van Kirindy, een droog bos van zo'n 1200 ha groot dat in een bedreigd natuurgebied gelegen is. In Kirindy komen acht soorten lemuren voor, waarvan we er vandaag slechts twee kunnen zien aangezien de andere soorten nachtdieren zijn. Maar natuurlijk zijn we hier ook voor de fossa (fretkat), het grootste roofdier van Madagaskar die regelmatig op lemuren jaagt.

We zijn nog maar net met onze gids het bos in getrokken of we worden al terug naar de ingang geroepen want een fossa heeft zijn opwachting gemaakt in de omgeving van het restaurant, zijn favoriete jachtdomein waar hij gemakkelijk lekkere hapjes kan stelen.

We kunnen het dier een tijdje op het domein volgen, maar we moeten steeds voldoende afstand bewaren want blijkbaar zijn fossa redelijk agressief en durven ze ook mensen aan te vallen. Even verder liggen nog twee mannetjes in de schaduw uit te rusten van hun laatste roofpartij; blijkbaar hebben ze een kip kunnen vangen en lekker opgepeuzeld.

Nu we de fossa hebben kunnen afvinken van onze must-see lijst, trekken we opnieuw het woud in dat er wel extreem droog uitziet. De bomen hebben eerder een grijze kleur door het vele stof en de grond is bezaaid met dorre blaadjes. Dit lijkt ons niet meteen de ideale leefomgeving voor lemuren die verzot zijn op vruchten en sappige bladeren.

Maar uiteraard weet de gids perfect waar hij de dieren kan spotten en al snel komen we een groepje van zeven bruine lemuren tegen. We halen de camera boven en beginnen à volonté foto's te nemen. In tegenstelling tot de vorige natuurparken zijn we hier vrijwel alleen en kunnen we de halfapen in alle rust begluren. Ook nu maken de bruine lemuren hun kenmerkende knorrende geluid en is er een moeder met kind (deze nacht geboren) in de groep aanwezig.

We wandelen nog een eindje verder het droge woud in en daar kan onze gids ook de witte sifaka spotten, een lemuursoort die we tot nu toe nog niet hadden gezien. Het is een groepje van een vijftal dieren, die vrij actief zijn voor dit moment van de dag. Ze springen snel van de ene naar de andere boomstam en het is een hele uitdaging om deze acrobatie te filmen of te fotograferen. Ze zijn ook helemaal niet schuw en we kunnen de dieren redelijk dicht benaderen. Tof!

Na een tweetal uur rondwandelen, begeven we ons stilaan terug naar de ingang van het park. Onderweg komen we nog een grote kameleon tegen. Leuke afsluiter van deze voormiddag.

Vooraleer de terugweg naar Morondava in te zetten, genieten we nog van een lekkere lunch op het domein van Kirindy Forest Reserve. Ondertussen luisteren we de conversatie af van een groepje Belgen die net zijn toegekomen en hier zullen overnachten. Volgens hun info zijn de kamers eerder aan de kleine kant, niet al te proper en zitten er 'bezoekers'. We gaan ervan uit dat ze hiermee spinnen, kakkerlakken of ander ongedierte bedoelen. Brrrrrrr, dat klink niet bijster positief!

Tijdens de terugweg hebben we ook meer tijd om af en toe te stoppen en foto's te maken van o.a. de baobab amoureux (een baobab met gesplitste stam waarvan de twee delen innig met elkaar verstrengeld zijn), een (niet giftige) slang die de zandweg oversteekt en de vele kindjes die enthousiast op ons afstormen wanneer we snoepjes beginnen uit te delen. In een mum van tijd staan alle kinderen van het hele dorp rond ons met opengehouden hand.

Uiteindelijk komen we terug aan bij de 'Allee de Baobab' en gebruiken we de drone om enkele rondjes boven de statige baobab bomen te maken. Het levert alweer enkele prachtige beelden op.

Eens we terug in Morondava zijn aangekomen, rijdt Njaka ons ook nog even naar de kustlijn. Daar wacht ons nog een kleine verrassing want blijkbaar is het hoogtij en komt de oceaan helemaal tot aan de kade. Het strand is volledig overspoeld. Daar gaat onze enige kans om een romantische strandwandeling te maken!

madagaskar kirindy forest reserve park fossa lemuren

Pictures - foto's van het Kirindy Forest Reserve park om de fossa en lemuren te spotten in Madagaskar

29 september 2019

Terugrit van Morondava naar Antsirabe met tussenstop in Miandrivazo

Aangezien de baobab bomen en Kirindy Forest onze enige activiteiten aan de westkust van Madagaskar zijn, rijden we vandaag terug richting Antsirabe, vanwaar we verder zuidwaarts zullen trekken. Helaas kent het eiland geen uitgebreid wegennet, waardoor we genoodzaakt zijn om dezelfde route te nemen.

Le Voyageur had ons aangeraden om de terugweg in twee stukken op te delen en een overnachting in Miandrivazo in te lassen, zodat we niet opnieuw een volledige dag in de wagen moeten doorbrengen. Het moet uiteraard een vakantie blijven en geen race tegen de klok. Zo gezegd, zo gedaan!

Rond 9.00 vertrekken we uit Morondava en genieten nog een laatste keer van de imposante baobabs langs onze route. Na een tijdje verlaten we de bewoonde wereld en ruilen we de felgroene rijstvelden in voor een dor savanne-achtig landschap, waar we slechts sporadisch nederzettingen met piepkleine rieten huisjes tegenkomen. Wanneer we echter een kort fotomomentje inlassen en wat snoep aan enkele kinderen beginnen uit te delen, worden we in een mum van tijd omsingeld door vragende handjes. Geen idee waar die op zo'n korte tijd allemaal vandaan komen!

Op het einde van de rit wordt het landschap terug wat heuvelachtiger, maar de omgeving blijft voornamelijk dor en zandkleurig. Ondertussen is de temperatuur ook opgeklommen tot 36°C en voelt de wind aan als een warme haardroger.

Omstreeks 13.30 rijden we Miandrivazo binnen en checken we in bij hotel Princesse Tsiribihina; waarschijnlijk de enige accommodatie in deze stad die je echt als hotel kan bestempelen.

We schrikken een beetje wanneer we de kamer binnenstappen want die is eerder aan de kleine kant, maar ook het bed beantwoordt met zijn 1,40 meter breedte niet aan de westerse normen. Dat wordt moeilijk slapen vannacht! Helaas beschikt de kamer ook niet over airconditioning en werkt de elektriciteitsgenerator maar enkele uren per dag. Er is echter wél een zwembad met ligstoelen (geen parasols) aanwezig, maar onder een stralende zon en 36°C zien we het echt niet zitten om hier levend te verbranden.

We zoeken ons heil dan maar in het restaurant, waar ook wat gemakkelijke fauteuils en zitbanken staan. Bovendien kunnen we hier gebruik maken van de wifi. Op die manier kunnen we wat Belgisch nieuws bijlezen en contacten met het thuisfront onderhouden.

Op het einde van de dag genieten we nog van een mooie zonsondergang en daarna schuiven we onze voetjes onder de tafel voor het avondeten. We smullen onze buikjes rond met een lekker klaargemaakte eend.

Nadien blijven we nog even hangen in het restaurant, maar uiteindelijk is er geen ontkomen meer aan en trekken we met hangende pootjes naar onze veel te warme kamer. De ramen laten openstaan om wat koelte binnen te halen, is ook geen optie want dan komen de muggen binnen. Gelukkig hebben we wel een klamboe om ons tegen deze ongewenste bloedzuigers te beschermen.

Pictures - foto's van de terugrit van Morondava naar Antsirabe met tussenstop in Miandrivazo in Madagaskar

30 september 2019

Rit naar Antsirabe met overnachting in het Plumeria hotel

Slecht geslapen in de veel te warme kamer en te klein bed. Gelukkig hebben we hier maar één overnachting. Na een verfrissende douche is de meeste ellende vergeten en om 9.00 zitten we alweer in de wagen om de terugweg naar Antsirabe in te zetten. Op dit uur van de dag is het al 32°C.

We rijden opnieuw uren en kilometers lang door desolate berglandschappen die enkel begroeid zijn met hoog droog gras. Telkens we een bocht nemen, krijgen we een ander adembenemend panorama te zien. Dit is een heel ander Madagaskar dan de rumoerige, drukke steden waar de smog en uitlaatgassen een aanslag op onze longen plegen.

Ergens halverwege het traject lassen we een pauze in om te lunchen in een lokaal restaurantje. De rekening voor twee hoofdgerechten en twee frisdranken bedraagt welgeteld 20.000 Ariary (ca 5 EUR); onze goedkoopste maaltijd van de hele reis!

Naarmate we Antsirabe naderen, worden de huizen beduidend groter en wordt het ook weer drukker op de weg. Het dorre landschap maakt opnieuw plaats voor felgroene rijstvelden, die meestal in terrasvorm op de bergflanken werden aangelegd. Levert altijd leuke foto's op.

Iets voor 15.00 checken we terug in bij Plumeria hotel in Antsirabe en nadien rijdt Njaka ons nog naar een nabijgelegen kratermeer. Mooi, maar verder niet zo speciaal. Tot slot nestelen we ons nog even op het mini-terras van onze kamer om te genieten van de laatste zonnestralen van de dag. Heerlijk!

Net zoals bij ons vorige verblijf dineren we in het restaurant van Plumeria hotel. De zebusteak is hier werkelijk overheerlijk en het personeel bijzonder vriendelijk. Zeker een aanrader!

Pictures - foto's van de Rit naar Antsirabe met overnachting in het Plumeria hotel in Madagaskar

1 oktober 2019

Van Antsirabe naar Ranomafana in het zuiden van Madagaskar

Onder een stralende zon verlaten we deze ochtend Antsirabe en zetten we koers naar het zuidelijke deel van Madagaskar. We rijden alweer door een robuust berglandschap, maar minder dor dan de vorige dagen. We passeren ook regelmatig dorpjes met de gebruikelijke kraampjes en markten, waar het steeds een drukte van jewelste is.

Veel bergflanken worden in deze regio gebruikt voor het aanleggen van pittoreske rijstterrassen. Onderweg zien we talloze weidse panorama's, maar we kunnen er helaas geen mooie foto's van maken omdat er teveel nevel in de lucht hangt. Of zou het smog zijn?

Rond 11.00 komen we aan in Ambositra, een stad die gekend staat om zijn mooie houtsnijwerken. We worden rondgeleid in een werkatelier waar enkele vakmannen hun expertise tonen. Ongelooflijk hoe snel en precies ze kunnen werken. Nadien worden we uiteraard binnengeloodst in een winkel, waar alle koopwaar wordt aangeboden. Leuk voor de liefhebbers, maar houten Christus- en Mariabeelden zijn minder ons ding!

We blijven nog even in Ambositra hangen voor de lunch, waar we tegelijkertijd een voorstelling meepikken van lokale volksdansen en -liederen. Tof intermezzo.

Nadien pikken we de draad terug op en zetten we onze rit naar Ranomafana verder. Gedurende de hele route blijft het landschap quasi hetzelfde; enkel het laatste uur komen we terug in een dichtbegroeide en groene omgeving terecht.

Iets voor 17.00 arriveren we bij Thermal Hotel nabij het Ranomafana Nationaal Park. Bij het binnentreden van de kamer valt onze mond letterlijk open; wauw wat een prachtige ruime kamer en in de badmaker kunnen we gemakkelijk het hele dorp huisvesten. Superhotel!

Veel tijd hebben we echter niet om van onze royale kamer te genieten want om 17.15 worden we alweer in de lobby verwacht om aan onze nachtwandeling te beginnen. Njaka stelt ons voor aan onze gids Elysé die ons vandaag en morgen deskundig door het regenwoud zal leiden. Hij is hier opgegroeid en weet als geen ander waar en hoe je de dieren kan spotten.

We zijn nog maar net onderweg of Elysé haalt een banaan tevoorschijn die hij uitwrijft tegen een boomschors. We moeten slechts enkele minuten wachten of daar verschijnt de eerste muislemuur al, een klein bolletje pluis van 40 gram met grote glinsterende oogjes. Zo schattig! De diertjes zijn blijkbaar verzot op bananen en komen vrijwel meteen op de geur af. Geweldig simpele maar ook zeer efficiënte truc om hen zo'n manier te lokken.

Nadien wandelen we nog wat verder langs de baan en spotten meerdere soorten kameleons, enkele kleine kikkers die precies van plastiek zijn gemaakt en een smalle boomslang die heel sterk op een tak lijkt.

Na een uurtje wandelen zit de avondtour erop en zet Njaka ons terug af bij Thermal Hotel, waar we meteen onze voeten onder tafel schuiven voor het diner. De menukaart is helaas zeer beperkt en we hebben maar keuze tussen twee hoofdgerechten. We zijn een beetje teleurgesteld, maar dat wordt nadien ruimschoots terug goed gemaakt want het smaakt voortreffelijk.

Omstreeks 20.00 begint het te onweren en krijgen we een stevige bui te verwerken. Hopelijk blijft ons dat morgen tijdens de wandeling bespaart. Afwachten maar!

madagaskar ranomafana muislemuur kikkers kameleons

Pictures - foto's van de Rit naar Ranomafana in het zuiden van Madagaskar en de muislemuur, kikkers en kameleons

2 oktober 2019

Van het regenwoud in Ranomafana naar de Betsileo Country Lodge in Ambalavao

Wanneer we deze ochtend de gordijnen opentrekken zien we een dikke laag nevel over het regenwoud hangen. Dat belooft niet veel goeds, maar we hebben geen andere keuze dan de wandeling gewoon te laten doorgaan.

Om 7.30 trekken we samen met Elysé en zijn spotter het regenwoud van Ranomafana in. Hopelijk krijgen we de gouden bamboe lemuur, de hoofdattractie van deze locatie, voor onze lens. Jammer genoeg begint het lichtjes te regenen, maar de temperatuur is gelukkig wel T-shirt proof en zorgt het dichte woud voor de nodige beschutting.

Uit de reviews op het internet konden we al afleiden dat dit een pittige wandeling zou worden want de paden gaan continu op en neer. En daar is niets van gelogen of overdreven. Na enkele minuten wandelen, staat het zweet al op ons voorhoofd terwijl Elysé en de spotter als vrolijke berggeiten over de paden huppelen. Frustrerend!

Uiteraard zijn we ook niet alleen in het regenwoud, want Ranomafana is één van de drukst bezochte nationale parken van Madagaskar. Elk koppel of groep heeft zijn eigen gids mee, waardoor het soms letterlijk over de koppen lopen is.

Zeker wanneer we na een tijdje stappen een eerste groepje gouden bamboe lemuren ontdekken, verdringen de toeristen elkaar op een vierkante meter om het beste plaatsje te veroveren. De dieren zitten immers verscholen achter enkele takken en bladeren zodat ze heel moeilijk te zien of te fotograferen zijn. De beestjes hoppen ook regelmatig van de ene naar de andere tak, waardoor het een beetje gokwerk is om een strategische fotografeerplaats uit te kiezen. Sometimes you win, sometimes you loose!

We blijven een tijdje hangen bij de gouden bamboe lemuren tot Elysé ons opgewonden aanmaant om te vertrekken, want de zeer zeldzame grote bamboe lemuur is in de omgeving gespot. We haasten ons zo snel mogelijk om ter plekke te geraken, maar dat is verre van eenvoudig want we wandelen ondertussen niet meer op de paden, maar dwars door het regenwoud. Gevaarlijk dus om ergens achter te blijven haken of om ergens over te struikelen. Bovendien heeft de regen van afgelopen nacht en deze ochtend alles wat glibberig gemaakt. Tot overmaat van ramp zitten hier ook bloedzuigers die af en toe wel zin hebben in een exotisch hapje. Gelukkig brengen ze geen enge ziektes over zoals een teek, maar leuk is het uiteraard niet wanneer er zo'n bloedbubbel aan je arm hangt.

Pictures - foto's van het regenwoud van Ranomafana om lemuren, kameleons, kikkers, e.a. te spotten

Uiteindelijk geraken we op the place to be en is het alweer zoeken naar de juiste plek om het dier goed te kunnen fotograferen. Geen sinecure want het beestje zit ook nu goed verscholen en laat slechts sporadisch zijn schattige kopje zien. Volgens Elysé zitten er slechts twee exemplaren (vader en zoon) van de grote bamboe lemuur binnen dit territorium. We hebben dus bijzonder veel geluk als ook de tweede halfaap zich even laat zien.

Tot slot neemt Elysé ons voor een laatste keer op sleeptouw door het regenwoud om de Milne-Edward's sifaka te bewonderen. We kunnen het groepje van vier dieren op relatief korte afstand observeren en een heleboel leuke plaatsjes schieten.

Daarna zit onze tocht door het regenwoud er onherroepelijk op en omstreeks 12.00 strompelen we doorweekt van het zweet terug de parking op. Wat een helse wandeling, maar ook wat een avontuur!

Tijdens de lunch kan ons vermoeide lichaam wat recupereren en nadat we terug op een normaal energiepeil zitten, stappen we opnieuw in de wagen om naar onze volgende bestemming in Ambalavao te rijden.

Wanneer we ergens halverwege door de stad Fianarantsoa rijden, breekt er plots een onweer en hevige regenbui los. We passeren een hele school tieners die tot op het bot nat worden, maar ze verliezen er gelukkig hun glimlach niet door. Ongelooflijk wat voor positieve mensen die Malagassiërs zijn!

In Fianarantsoa zijn we ook getuige wat voor ravage zo'n stortbui op korte tijd kan aanrichten want de straten staan meteen blank en het stromende water veroorzaakt ook een kleine aardverzakking. Gelukkig stopt het na een uurtje met regenen en krijgen we terug een streepje zon te zien die het landschap met een mooie warme gloed verlicht.

Iets voor 17.00 komen we in Ambalavao aan bij Betsileo Country Lodge, een mooie hoeve in Franse stijl met klein zwembadje. Na een warm onthaal mogen we zelf onze bungalow uitkiezen; uiteraard opteren we voor de grootste en meest luxueuze kamer.

Nadat we alle zweet van deze voormiddag hebben weggespoeld met een deugddoende douche, trekken we naar het restaurant voor het avondeten. Ook hier is de keuze beperkt, maar de gerechten zijn heerlijk klaargemaakt.

madagaskar ranomafana lemuren kikkers kameleons

Pictures - foto's van het regenwoud van Ranomafana om lemuren, kameleons, kikkers, e.a. te spotten

3 oktober 2019

Van Ambalavao naar de Tsaranoro Valley met overnachting in het luxueuze Tsara Camp

Njaka gunt ons vandaag een uitslaapdagje want we vertrekken pas om 10.00. Na het ontbijt hebben we zelfs nog wat tijd om even van het stralende zonnetje aan het zwembad te genieten. Lekker relaxen met een boekje moet af en toe in Madagaskar ook eens kunnen!

Donderdag is er blijkbaar altijd een grote zeboe markt in Ambalavao, dus daar maken we onze eerste tussenstop. We zijn nog maar net uit de auto gestapt of worden al omringd door verschillende kinderen die de vaza om snoep, geld of stylo's vragen. Ondertussen zijn we het al een beetje gewoon geworden en proberen ons een weg naar de markt te banen.

Volgens Njaka is het nu redelijk rustig, maar we zien toch heel wat grote en kleine zeboes die op de markt verhandeld worden. Gemiddeld wordt er zo'n 1.000.000 Ariary (250 EUR) per dier gevraagd. Een koopje als je het ons vraagt, maar voor de Malagassiërs een heel fortuin.

Daarna rijden we verder naar het Anja reservaat, een gemeenschapsproject waarbij het inkomgeld (15 EUR per persoon) integraal naar de lokale bevolking gaat om hun goede werk te kunnen verderzetten en eventueel uit te breiden.

Het Anja reservaat is eerder een klein domein dat bekend staat om de aanwezigheid van ringstaartmaki'. We gaan dus vol verwachting op pad met onze lokale gids. Gelukkig is het parcours vandaag volledig plat en zal de wandeling maximaal 1,5 uur in beslag nemen.

We zijn nog maar net vertrokken of er cirkelen al enkele roofvogels boven ons hoofd. Verder kunnen we ook al direct een grote kameleon bewonderen die elegant voor de foto poseert. Geen slecht begin!

Na enkele minuten stappen komen we een eerste groep van ringstaartmaki's tegen. Het is echter al vrij warm en laat op de dag, waardoor de meeste beestjes hoog in de bomen hun siësta houden. We schieten uiteraard de nodige plaatjes, maar dan komt te spotter melden dat er verderop een andere groep ringstaartmaki's te bewonderen valt die veel beter zichtbaar zijn.

En ja hoor, daar is hij dan! King Julien in hoogsteigen persoon hangt lekker te luieren op een boomtak en hij heeft de rest van de familie ook meegenomen. Zoals gebruikelijk in deze periode van het jaar zijn er in de groep ook enkele vrouwtjes aanwezig met een kleintje. Eén baby'tje van nog geen maand oud is lekker actief en probeert al wat op eigen kracht op de takken te klauteren. Zijn evenwicht is echter nog niet 100% op punt en waggelt af en toe wat heen en weer. Gelukkig is mama altijd in de buurt om snel op haar rug te springen. Keischattig!

De klap op de vuurpeil moet echter nog komen want wanneer we rustig richting uitgang wandelen, komen we nog een derde groep ringstaartmaki's tegen die net aan de rivier zijn gaan drinken. Ze zijn zeer actief en moeten een eindje over de grond lopen om terug aan het woud te geraken. Zalig, één voor één passeren ze onze lens vooraleer ze in het bos verdwijnen. Er zit zelfs een moeder met tweeling tussen. Wat een mooie afsluiter van deze korte wandeling.

Na een snelle lunch aan de rand van het Anja reservaat zetten we verder koers naar de Tsaranoro Valley. We rijden tussen twee bergen door die ook wel 'de poort naar het zuiden' wordt genoemd. Vanaf hier verandert het landschap alweer want de bergen worden hoger, kaler en ruwer. Het is ook een zeer droge en hete regio, waardoor het rosse gras de overheersende kleur vormt. Het levert alweer enkele mooie panorama's op die moeilijk vast te leggen zijn op foto.

We moeten vandaag slecht 68 km overbruggen, maar door de slechte Malagassische wegen zijn we toch weer een tijdje onderweg. Vooral het laatste stuk levert weer heel wat gratis 'Afrikaanse massage' op. Onze 4x4-wagen heeft het zelfs een aantal keer moeilijk om een steilere helling op te geraken.

De Tsaranoro Valley is een enorme vlakte tussen de indrukwekkende Tsaranoro berg en de enorme bergketen van het Andringitra National Park. We zitten hier letterlijk in the middle of nowhere omgeven door prachtige natuur. Hotels zijn hier niet, enkel een paar tentenkampen die door de beperkte beschikbaarheid lang op voorhand moeten geboekt worden.

Gelukkig heeft Le Voyageur voor ons een plaatsje kunnen bemachtigen in het meest luxueuze Tsara Camp. We slapen weliswaar in een soort safaritent, maar er is wel een badkamer met buitendouche aan vast gebouwd. We hebben zelfs een goed functionerend toilet! Uiteraard is de elektriciteit beperkt en enkel beschikbaar tussen 6.00 en 8.00 en tussen 17.00 en 22.00. We staan versteld wanneer we horen dat er in het restaurant ook wifi aanwezig is, maar aanloggen lukt ons helaas niet. Jammer, maar daar gaan we echt niet van wakker liggen.

Na het inchecken en afzetten van de bagage in onze tent, nestelen we ons in een comfortabele stoel op het terras en genieten met volle teugen van het indrukwekkende landschap.

Vanaf 18.30 wordt het avondeten geserveerd, een vaste 3-gangen menu die mee in de prijs inbegrepen zit. Lekker, maar zeker ook geen topgerechten. Het dessert bestaat enkel uit fruit, wat we wijselijk laten staan omdat we onze darmen niet opnieuw willen overbelasten.

Om 22.00 valt de elektriciteit automatisch in het gehele kamp uit en hebben we dus geen andere keuze dan vroeg in ons bedje te kruipen. Slaapwel!

Pictures - foto's van de rit van Ambalavao naar de Tsaranoro Valley, met overnachting in het luxueuze Tsara Camp

4 oktober 2019

Wandeling in Tsaranoro om ringstaartmaki's te spotten

We ontwaken met zicht op de imposante granieten Tsaranoro berg die helemaal in het zonlicht baadt. Dat verzacht al voor een groot stuk de ongemakken van deze nacht, want we slapen op keiharde matrassen en het was ook nog behoorlijk warm in onze tent. Geen ideale slaapcondities!

Het ontbijtbuffet in Tsara Camp in Tsaranoro is eerder karig te noemen en wanneer wij er om 7.30 aankomen is het overgrote deel al leeg geplunderd. Buiten twee overrijpe bananen, wat ananasschijven en enkele superdikke poffertjes ligt er niets meer op het buffet. Zelfs de koffie- en theepotten zijn leeg. We stellen ons dan maar tevreden met een broodje met confituur.

Om 8.00 starten we aan onze wandeling met een lokale gids die we helaas niet zelf kunnen kiezen, maar vanuit het dorp wordt toegewezen. De dame in kwestie spreekt enkel wat moeilijk verstaanbaar Frans en verder is ze ook niet geneigd om heel veel uitleg te geven. Gelukkig krijgen we ook een stagiaire mee die wel een mondje Engels praat en veel socialer en behulpzamer is aangelegd.

We bezoeken eerst een dorpje waar de etnische groepen Bara en Betsileo samenleven. De Bara wonen in kleine lemen huisjes en de rijkere Betsileo in grotere bakstenen huizen. Of was het nu net omgekeerd?

We zien hoe een meisje van zeven jaar rijst in een ton aan het fijnmalen is door er continu met een houten paal in te slaan. Bij ons noemen ze dat kinderarbeid, in Madagaskar noemen ze dat 'de familie helpen'. 't Is maar hoe je het bekijkt.

We worden ook in één van de lemen huisjes binnen uitgenodigd. Meubilair hebben ze niet, enkel een brandend houtskoolvuur waar de vrouw des huizes op kookt, enkele krukjes waar de mannen op zitten en verder een aantal matten die dienen als matras. Al na enkele seconden prikt de rook van het kolenvuur ferm in onze ogen en beginnen we al naar verse lucht te snakken. Niet te geloven dat mensen in de 21e eeuw nog op deze manier moeten leven!

Vervolgens trekken we over een smal paadje naar het kleine bos. Onderweg komen we enkele tomben tegen waar de Bara en de Betsileo tijdelijk hun doden ten ruste leggen vooraleer ze na 4 à 5 jaar een definitief graf in de rotsen toegewezen krijgen.

Eenmaal in het droge bos moeten we weer heel wat klimmen en dalen over een hobbelig parcours met stenen en andere oneffenheden. Ondertussen geeft de gids, maar vooral de stagiaire ons wat meer uitleg over de verschillende medicinale planten en bomen die we tegenkomen. Ze hebben hier geen apotheek nodig want alle middeltjes tegen malaria, syfilis en maagklachten halen ze hier gewoon uit te vrije natuur.

Uiteindelijk komen we bij een stukje woud dat tot het territorium behoort van een familie ringstaartmaki's. Gelukkig zijn er een aantal beestjes redelijk goed zichtbaar, maar net als gisteren houden ze vooral een siësta omdat het zeer warm is (31°C).

Daarna klauteren we nog helemaal naar de top van het droge woud om aan een viewpoint te geraken waar we een mooi uitzicht hebben op de ruime omgeving. Tijdens de terugweg naar het dorpje in de Tsaranoro vallei komen we nog enkele fotogenieke kameleons, hagedissen en een slang tegen. Kort voor de middag komen we terug aan bij Tsara Camp.

Achteraf beschouwd zijn we een beetje teleurgesteld in deze wandeling aangezien het echt wel een soort van hindernissen parcours was, waarbij we niet zoveel gezien hebben. Eerlijk gezegd hadden we verwacht om meer lemuren en ander leven te zien, maar dat kan natuurlijk ook aan de minder gemotiveerde gids liggen die eigenlijk weinig moeite deed om naar dieren te spotten.

Je kan vanuit het Tsara Camp in Tsaranoro ook nog een Chameleon Hike doen, maar die duurt een hele dag, gaat steil naar boven en is nog een pak vermoeiender. Eerder iets voor echte hikers en niet geschikt voor gelegenheidswandelaars zoals wij.

De namiddag brengen we al luierend, soezend en lezend in een zeteltje door met een lekker drankje bij de hand. Omstreeks 14.45 breekt er een onweer met hevige regenbuien los, wat de temperatuur ineens een heel stuk naar beneden haalt. Op een gegeven moment zien we zelfs de omringende bergen niet meer door de donkere regenwolken. Wij zijn vooral blij dat we niet voor de volledige dagwandeling hebben gekozen want die hikers zullen onwaarschijnlijk tot op het bot nat worden!

Pictures - foto's van lemuren en kameleons in de Tsaranoro Valley, met overnachting in het luxueuze Tsara Camp

5 oktober 2019

Rit van Tsaranoro naar het Isalo National Park in Madagaskar

Wanneer we het Tsara Camp in Tsaranoro om 8.00 buiten rijden, zijn we getuige van een heuse volksverhuizing. In een nabijgelegen dorp is het vandaag namelijk markt en daar trekt iedereen massaal te voet naartoe. We zien allemaal kleurrijke stipjes in het dorre zanderige landschap. Mooi!

Na 1,5 uur hobbelen op een zandweg komen we terug aan bij de Route National van Madagaskar. Vanaf nu kan Njaka terug plankgas geven (ca 80km/uur) en rijden we verder zuidwaarts richting Ranohira, de toegangspoort tot Isalo National Park in Madagaskar.

Aanvankelijk wordt het dorre landschap vooral gedomineerd door het ruige Andringitra gebergte, maar langzamerhand verdwijnen de rotsen uit ons gezichtsveld en rijden we een hele tijd door een vlak savanne-achtig gebied. Jammer dat hier geen leeuwen zitten, want dit is voor hen de ideale biotoop.

Onderweg zijn we ook getuige van een serieus ongeval want een taxi brousse ligt helemaal omgekanteld over de breedte van de weg. We moeten dus wachten tot het busje terug is rechtgetrokken en de gewonden met de ambulance worden afgevoerd. Ondertussen staan alle inwoners van het dorp er omheen om te zien wat er juist gebeurd is. Ook hier kennen ze dus het fenomeen van ramptoerisme!

De laatste 50 km van ons traject rijden we op ca 1000 meter hoogte door een eindeloze lege vlakte waar we slechts sporadisch een huisje passeren. Net wanneer we ons beginnen af te vragen wat we hier in godsnaam komen doen, rijden we omstreeks 13.00 het stadje Ranohira binnen.

Na de lunch stelt Njaka ons voor aan Hery, onze gids voor de komende twee dagen. Hij vertelt ons wat de mogelijke wandelopties zijn in Isalo National Park van Madagaskar en wat we onderweg allemaal zullen zien. Klinkt alvast veelbelovend!

Nadien rijden we nog 12 km door ongelooflijk mooi landschap dat een beetje doet denken aan de staat Colorado in de USA. Prachtige zandrotsen die afhankelijk van het zonlicht een andere kleur krijgen. Ons fototoestel draait overuren want we stoppen vrijwel om de 50m om unieke beelden te schieten.

Wanneer we de mooi ingerichte lobby van hotel Le Jardin du Roy binnenkomen, worden we meteen van onze sokken geblazen. Het gebouw lijkt op een combinatie van een Engelse cottage en een middeleeuws kasteel met hoge plafonds en indrukwekkende kroonluster. We worden hartelijk verwelkomd met een lekker drankje en een verfrissend doekje. Daarna lopen we via de mooie tuin met groot zwembad, ligstoelen en parasols naar onze kamer. Alhoewel, het is eerder een huisje met kingsize hemelbed, een XXL badkamer, een mansardekamer met extra bed en privé terras met zicht op de grote tuin en paardenwei. Fantastisch! Dit overtreft onze stoutste verwachtingen en we hadden nooit gedacht dat er zulke luxe resorts in Madagaskar bestonden.

Pictures - foto's van de rit van Tsaranoro naar het Isalo National Park in Madagaskar

Iets voor 17.00 pikt Njaka ons terug op om naar de zonsondergang te kijken door 'the Isalo Window', een rotsopening die een beetje op een fotokader lijkt en waarin je de zon kan zien ondergaan. We zoeken ons een strategische plaats uit, maar naarmate er meer volk toestroomt, hoe meer mensen er ongegeneerd voor onze neus komen staan. Uiteindelijk wordt het weer een drummen van jewelste waarbij iedereen het beste plaatsje probeert te veroveren en in elkaars zicht gaat staan. Eigenlijk een hilarisch tafereel!

Vanaf 19.00 gaan de restaurantdeuren van Le Jardin du Roy open en nemen we plaats aan een mooi gedekte tafel. Groot is onze verbazing wanneer blijkt dat we niet à la carte kunnen eten, maar slechts keuze hebben uit drie voorgerechten, drie hoofdmaaltijden en drie desserts. Geen probleem, we zijn geen moeilijke mensen en opteren voor een lekkere zeboe steak. Ook de prijs valt reuze mee voor een dergelijk klasse hotel, want voor twee alcoholische drankjes en twee hoofdgerechten betalen we slechts 69.000 Ariary (ca 17 EUR).

Pictures - foto's van het hotel Le Jardin du Roy in Madagaskar

6 oktober 2019

Wandelen in het Isalo National Park om ringstaartmaki's te spotten

We moeten vroeg uit de veren want er staat een redelijk lange wandeling op het programma en nu de ochtendzon volop schijnt, willen we onderweg naar Isalo National Park ook nog de nodige foto's van het indrukwekkende landschap maken. Dankzij onze breedhoeklens kunnen we prachtige panoramafoto's maken.

Omstreeks 8.00 pikken we onze gids Hery in Ranohira op en rijden we naar de ingang van Isalo National Park; het tweede grootse en één van de meest bezochte nationale parken van Madagaskar. Er staan al wel een aantal andere auto's op de parking, maar een drukke bedoening is het gelukkig nog niet.

Eerst lopen we een stukje langs de mooi gewelfde rotsformaties en ondertussen begint Hery honderduit te vertellen over de lokale fauna en flora. Nadien duiken we het droge woud in en komen we al meteen een groepje ringstaartmaki's tegen. Da's meteen de jackpot, dus maken we weeral foto's à volonté van ons nieuwe lievelingsdier. Aangezien we niet genoeg kunnen krijgen van deze snoezige beestjes, blijven we hier een hele tijd hangen en raken we al hopeloos achter op ons tijdschema.

Eens we afscheid van de ringstaartmaki's hebben genomen, dalen we verder af naar de bodem van de canyon en lopen we langs en over het kleine stroompje richting Blue en Black Pool. Deze wandeling is alweer geen 'walk in the park' want we moeten opnieuw over een hindernissenparcours van diverse keien, rotsen en smalle richeltjes. De uitzichten op de uitbundig groene begroeiing die we ondertussen krijgen, zijn de inspanning echter meer dan waard. Op de bodem van de canyon zijn geen grote diersoorten terug te vinden, maar we zien wel een aantal mooie libellen, kleurrijke vlinders en meerdere vogels.

Pictures - foto's van het Isalo National Park in Madagaskar

We zijn toch een dik uur aan het wandelen, klauteren en balanceren wanneer we bij de Blue en Black Pool arriveren. Het is mogelijk om in deze natuurlijke en vrij diepe watertjes te zwemmen, maar de meeste 'vaza' houden hun bezwete kleren aan en kijken vanop de rotsen geamuseerd toe hoe de lokale jeugd in het water ligt te plonsen.

Na een weldoende rustpauze aan de Black Pool keren we langs dezelfde weg terug naar de picknick zone, waar de meeste toeristen hun meegebrachte lunchpakket nuttigen. Wij opteren echter voor een heerlijke zeboe brochette, die ter plaatse op geïmproviseerde vuurtjes wordt klaargemaakt. Niet goedkoop naar Malagassische normen want voor een voorgerecht (groentjes), de zeboe brochette en een dessert (ananas en banaan) betalen we 30.000 Ariary (7,5 EUR) per persoon. Voor een frisdrank wordt 5000 Ariary aangerekend. Maar de setting is uniek en we geven de lokale bevolking ondertussen wat financiële ondersteuning.

We zijn nog aan onze brochette aan het knabbelen wanneer Hery ons komt vragen of we een boa willen zien. Wat een vraag; natuurlijk willen we die zien! Het beest ligt gezellig op de grond aan een boomstam te ronken, vlakbij de picknick plaats waar o.a. ook een aantal grote kameleons te bewonderen zijn.

Ondertussen laat ook de witte sifaka zijn schattige kopje zien en ratelen alle camera's alweer op volle toeren. De witte sifaka wordt ook wel de dansende lemuur genoemd omdat hij enkel op zijn achterste poten springt als hij zich zijwaarts op de begane grond verplaatst; tegelijkertijd zwiert hij vrolijk met zijn twee voorpoten in de lucht. Zeer grappig! Anderzijds is het ook een zielig verhaal, want volgens Hery heeft de rest van zijn groep dit territorium verlaten en is dit dier alleen achter gebleven.

Daarna wordt onze aandacht terug getrokken door een groepje ringstaartmaki's, die ook aan hun middaglunch zijn begonnen en aan de blaadjes en vruchten van de bomen zitten te knabbelen. Soms moeten ze echt op dunne takjes balanceren en wanneer ze dan het evenwicht verliezen, gaan ze gewoon ondersteboven hangen en eten ze rustig verder. Levert hilarische beelden op!

Nadien is het echt afgelopen voor vandaag en leidt Hery ons terug naar de parkeerplaats waar we omstreeks 15.00 aankomen. We zijn bezweet en moe, maar ook gelukkig en voldaan.

In Le Jardin du Roy springen we nog snel even in het zwembad en genieten we van de aangename namiddagzon met zicht op de omringende zandrotsen. Soms heeft een mens niet veel nodig om gelukkig te zijn!

Pictures - foto's van het Isalo National Park in Madagaskar

7 oktober 2019

Mooie zandrotsen, wandelende takken, slangen, hagedissen en schorpioen

We beginnen de dag zoals gewoonlijk met een vroeg ontbijt. Ook eerder een karig ontbijt want in tegenstelling tot veel van onze vorige hotels hebben ze bij Le Jardin du Roy geen buffetvorm. Dat maakt het aanbod vrij beperkt want het bordje vers gesneden fruit en glaasje fruitsap laten we uit respect voor onze darmen onaangetast staan. Verder krijgen we wel lekkere chocoladebroodjes en croissants, maar helaas staat er geen kaas of yoghurt op tafel en hebben we slechts keuze uit twee soorten confituur. Ook wordt er niet gevraagd of we een eitje bij ons ontbijt willen. Toch een kleine teleurstelling.

Vandaag staat onze allerlaatste activiteit van deze rondreis in Madagaskar op het programma en gids Hery belooft dat het een 'easy walk' wordt bovenop het plateau van de canyon. Eerst moeten we een stukje naar boven wandelen via uitgehouwen treden in de rotsen, maar eens we daar zijn aangekomen, zijn er geen grote hoogteverschillen meer te overbruggen en staan we op een grote, droge vlakte met hier en daar wat bomen.

Tijdens het wandelen vertelt Hery ons o.a. over het gebruik van de Bara-bevolking die hun doden in de spleten van de rotsen begraven. Op deze locatie is het vrij onwaarschijnlijk dat we lemuren tegenkomen, maar we zien wel enkele wandelende takken van zo'n 20 cm, twee slangen, een aantal hagedissen en een mini baby-schorpioen van nog geen centimeter groot. Het ontbreken van lemuren wordt ruimschoots goed gemaakt door de prachtige uitzichten op de canyon en de uitgesleten zandrotsen met hun gevarieerd kleurenpalet.

Op het einde van de plateau moeten we opnieuw een stukje naar beneden en komen we uit bij een natuurlijke waterpoel met watervalletje. Er is zelfs een strandje aanwezig, maar helaas geen cocktailbar! Veel toeristen maken van de gelegenheid gebruik om hier even in het water te plonsen en hun zweet af te spoelen. Wij houden onze kleren echter wijselijk aan omdat we weten dat er in stilstaand water in Madagaskar parasieten aanwezig kunnen zijn. No risk!

Nadien keren we terug op onze passen en leggen hetzelfde traject in omgekeerde richting af. Op die manier zien we de rotsformaties toch weer vanuit een andere ooghoek en in een ander daglicht.

De totale wandeling bedraagt zo'n 6 km en is perfect haalbaar voor mensen met een minder goede conditie. Omstreeks 12.00 komen we terug aan op de parking en blijven we even in Ranohira hangen om te lunchen.

Aangezien het in Isalo National Park helaas verboden is om met drones te vliegen, laten we deze namiddag onze drone nog enkele rondjes draaien boven het domein van Le Jardin du Roy. Op deze manier kunnen we toch perfect enkele leuke beelden en filmpjes maken van de prachtige omgeving en kleurrijke zandrotsen.

De rest van de dag brengen we alweer luierend en soezend door aan de rand van het verkoelende zwembad. Lekker relaxen!

madagaskar zandrotsen wandelende takken slangen hagedissen schorpioen

Pictures - foto's van mooie zandrotsen, wandelende takken, slangen, hagedissen en schorpioen in Madagaskar

8 oktober 2019

Even genieten van Le Jardin du Roy en terugrit naar Antananarivo met tussenstop in Fianarantsoa

Omdat we zolang mogelijk van alle faciliteiten van Le Jardin du Roy willen genieten, kunnen we Njaka overtuigen om pas om 10.15 te vertrekken. Op die manier hebben we nog even tijd om aan het zwembad een allerlaatste zonnestraal mee te pikken vooraleer we de Belgische herfst en winter induiken.

Nadien is er geen ontkomen meer aan en zetten we de terugweg in naar de hoofdstad Antananarivo. Aangezien het zo goed als onmogelijk is om deze afstand in één keer te overbruggen, wordt de lange en vrij saaie rit over drie dagen verdeeld.

We rijden exact hetzelfde traject over de Route National nr. 7 als in het heengaan, maar nu in omgekeerde richting, waardoor we toch weer net wat andere panorama's van het mooie Madagaskar te zien krijgen.

Eens we de pittoreske omgeving van Isalo National Park zijn uitgereden, bollen we weer 50 km over de desolate savannevlakte met enkel wat hoog en droog gras. Leuk in het begin, maar na een tijdje beginnen we spontaan te knikkebollen. Nadien komt er gelukkig terug wat meer vorm in het landschap en rijden we opnieuw langs glooiende dorre heuvels. Tot slot krijgen we eindelijk ook weer wat meer groene rijstvelden te zien; het voelt een beetje als thuiskomen.

Aangezien we tijdens het hele traject niet meteen restaurantjes tegenkomen die 'vaza-waardig' zijn (lees: waar onze magen en darmen tegen bestand zijn), leggen we de rit in één ruk af en overleven we op chocoladekoekjes.

Onderweg maken we uiteraard enkele korte stops om nog wat bijkomende foto's te maken en snoepjes aan de kinderen uit te delen, maar verder valt er over de rit weinig te vertellen.

Rond 16.30 komen we aan in de grootstad Fianarantsoa, die net zoals Antananarivo uit drie niveaus bestaat; een benedenstad, een middenstad en een bovenstad. Njaka rijdt eerst helemaal naar de top van Fianarantsoa, waar een viewpoint is met zicht over de gehele stad die mooi wordt opgelicht door de lage zon. Daarna rijden we verder naar Zomatel Hotel dat in de drukke en rumoerige middenstad van Fianarantsoa gelegen is. We vrezen het ergste qua lawaai, maar dat valt gelukkig reuze mee. Ook de kamer is groter en verzorgder dan we hadden verwacht, maar kan uiteraard niet tippen aan ons vorige verblijf in Le Jardin du Roy.

Aangezien het hotel-restaurant pas opengaat om 19.00 en we deze middag enkel wat koekjes hebben gegeten, gaan we met razende honger aan tafel. We hebben de pech dat er net voor ons een grote groep is binnengekomen, waardoor alles serieuze vertraging oploopt en voor chaos in de keuken zorgt. We moeten meer dan drie kwartier op ons voorgerecht wachten en nadien worden de hoofdgerechten met meer dan 15 minuten verschil apart geserveerd. Niet gezellig natuurlijk, maar gelukkig is de zeboe steak wel lekker van smaak.

Pictures - foto's van de terugrit naar Antananarivo met tussenstop in Fianarantsoa in Madagaskar

9 oktober 2019

Van Fianarantsoa naar Antsirabe

Bij het ontbijt krijgen we een tafel toegewezen met een zeer vuil tafelkleed. We vragen om een andere plaats en mogen aan de aangrenzende tafel gaan zitten waar iets minder vlekken op zitten. Hygiëne en netheid is in het Zomatel restaurant in Fianarantsoa blijkbaar minder belangrijk! Het ontbijt zelf is wel verzorgd, maar helaas zonder eitjes en buiten een potje confituur is er ook geen ander broodbeleg.

Om 8.30 beginnen we aan onze tweede etappe richting Antananarivo. We rijden heel de dag in bergachtig gebied van het ene naar het andere dorpje met daartussen felgroene rijstvelden naar Antsirabe. Ook de roodachtige kleigrond komt terug meer in het landschap voor en zorgt voor mooie contrasten. De meeste foto's hebben we al in de heenweg genomen, maar voor de zekerheid halen we de camera nog een aantal keer boven. We kunnen maar niet genoeg krijgen van deze mooie panorama's!

Onderweg komen we alweer een kleine vrachtwagen en taxi brousse tegen die van de weg zijn gesukkeld en op hun zijkant in de berm liggen. De passagiers van de taxi brousse zitten rustig met al hun bagage aan de kant te wachten op een volgend transport. Op het eerste zicht zijn er gelukkig geen gewonden, maar verder is er ook geen ambulance of politie te bespeuren om eventuele slachtoffers verder te helpen.

De lunch nemen we opnieuw in hotel restaurant L'Artisan in Ambositra. Ook vandaag is de zang- en dansgroep van vorige week met een optreden bezig. Het lijkt wel een deja vu!

Tijdens het tweede deel van de rit moet de blauwe hemel steeds meer plaats ruimen voor donkere regenwolken, wat onvermijdelijk resulteert in een serieuze plensbui. Jammer, want met het verdwijnen van het felle zonlicht lijkt het landschap een stuk grauwer.

Omstreeks 16.00 arriveren we in het drukke Antsirabe en checken we voor een derde en laatste keer in bij Plumeria Hotel, dat ondertussen een beetje onze thuisbasis in Madagaskar is geworden.

Pictures - foto's van Fianarantsoa naar Antsirabe in Madagaskar

10 oktober 2019

From Antsirabe to the capital Antananarivo in Madagascar

Ook op onze laatste dag in Madagaskar moeten we vroeg uit de veren want het is nog zo'n viertal uur rijden naar Antananarivo en we hebben last minute aan Njaka gevraagd om een kleine omweg te maken naar een lemurenpark dat op 22km ten zuidwesten van de hoofdstad ligt.

Bij het vertrek om 7.30 is het in Antsirabe een magere 16°C en hangen er redelijk wat wolken. Geen echt short- en T-shirtweer! Het landschap in deze regio is ook niet meer zo spectaculair als de afgelopen dagen en we passeren steeds meer grotere dorpen en steden, waar het altijd een drukte van jewelste is. Geen echt boeiende rit dus en we stoppen dan ook geen enkele keer om panoramafoto's te maken.

Omstreeks 11.00 naderen we de hoofdstad Antananarivo waar het altijd file rijden is en je ogen als een kameleon moet hebben om andere weggebruikers van alle kanten te kunnen zien aankomen. We krijgen zelfs een beetje hoofdpijn van alle uitlaatgassen en andere smerigheid die hier in de lucht hangt. Walgelijke stinkstad!

Uiteindelijk komen we om 12.30 aan in het lemurenpark (40.000 Ariary per persoon, inclusief gids), een privédomein waar zeven lemuursoorten op een beperkte oppervlakte van 5 ha samenleven. De dieren leven niet echt in gevangenschap, maar kunnen het domein niet verlaten omdat het enerzijds begrensd is door een riviertje en anderzijds door een hoge muur. De lemuren worden door de medewerkers ook met voeding gelokt zodat ze beter zichtbaar zijn voor de bezoekers. Daardoor hebben we toch eerder de indruk dat we in een dierentuin aan het wandelen zijn, maar het is sowieso een aanrader indien je meerdere lemuursoorten op korte tijd en van dichtbij wil bewonderen.

Gedurende onze wandeling van 1,5 uur doorheen het kleine domein zien we zowel de kroonsifaka, de Cocquerel's sifaka (dansende sifaka), de bruine lemuur, de mongoose lemuur, de zwart-witte lemuur en de ringstaartmaki. Enkel de bamboe lemuur ontbreekt op ons lijstje. Voor een laatste keer halen we de camera boven en maken we nog een aantal leuke foto's van deze unieke dieren.

Nadien rijden we door het drukke verkeer naar hotel Relais des Plateaux, dat kortbij de luchthaven gelegen is. Hier kunnen we gebruik maken van een dagkamer en zullen we onze laatste uren in Madagaskar slijten.

Hier nemen we ook afscheid van Njaka, onze trouwe chauffeur die ons de afgelopen drie weken perfect heeft bijgestaan. We worden er allemaal zelfs een beetje emotioneel van! Nog een laatste groepsfoto en dan zit het er definitief op.

We genieten van een aperitiefje aan het zwembad van Relais des Plateaux, nemen nog snel een verfrissende douche en eten onze allerlaatste zeboe steak. Om 22.00 is het dan tijd om de koffers in te laden in het transferbusje en rijden we op 10 minuutjes naar de luchthaven van Antananarivo, waar we om 1.00 's nachts de 10,5 uur durende vlucht naar Parijs nemen.

Het filmaanbod bij Air France stelt nog steeds niet veel voor, maar gelukkig zijn we moe genoeg om enkele uurtjes te kunnen slapen. Qua eten krijgen we enkel een kleine snack en een laat ontbijt aangeboden. Ook de service is weer 'met de Franse slag' want we moeten zelf onze drankjes en snoepjes gaan halen.

In Parijs krijgen we te horen dat onze korte KLM-vlucht naar Amsterdam vertraging heeft opgelopen door de hevige wind in Nederland. Shit, loopt het helemaal op het einde van de reis toch nog even mis en moeten we bijna 5 uur transittijd in Charles De Gaulle overbruggen.

Nadat we op Schiphol zijn geland en de bagage hebben opgepikt, nemen we het transferbusje naar de garage waar we onze wagen hebben geparkeerd en zetten we de laatste etappe in richting Antwerpen, waar we om 20.15 aankomen. We zijn alweer een nieuw avontuur rijker!

madagaskar antananarivo lemuren kameleons

Pictures - foto's van Antsirabe naar de hoofdstad Antananarivo, sifaka's en lumuren

Like en deel het reisverhaal met foto's van Madagaskar met je vrienden op Facebook

Nuttige informatie:

Noodnummers in Madagaskar

National emergency number, noodnummer van Madagaskar: 117

Medische informatie Madagaskar:

Raadpleeg steeds je arts om je inentingen na te kijken zoals hepatitis A - B, difterie, tetanus, polio, buiktyfus, enz. let op! De hospitalen zijn in Madagaskar niet gelijkwaardig aan die van Europa. Medische evacuaties gebeuren naar La Réunion, Nairobi of Johannesburg. Zorg voor een goede reisverzekering die voldoende dekking heeft.

Malaria komt voor in Madagaskar. Malaria wordt overgedragen door muggen. Daarom is bescherming tegen muggenbeten in Madagaskar zeer belangrijk. Malariamuggen steken voornamelijk 's avonds, 's nachts en in de vroege ochtend. Draag steeds beschermende kleding die je met een anti insectenwerende spray met DEET hebt ingespoten. Onbedekte huid smeer je zeer goed in met een insectenwerend middel met voldoende DEET. Slapen doe je in de risico gebieden altijd onder een goed afgesloten muskietennet tot onder de matras. Als koorts of griepachtige verschijnselen tijdens of na het verblijf in Madagaskar opkomt, neem je altijd direct contact op met een arts en zeg aan de arts dat je van Madagaskar uit malaria gebied komt.

Dengue (ook knokkelkoorts genoemd) wordt veroorzaakt door de aedes mug (Aziatische tijgermug), die vooral overdag steekt (bij zonsopgang 09-11 uur en zonsondergang 13-17 uur). Dengue is een virale ziekte. Symptomen van dengue zijn: plotse koorts, hoofd- en gewrichtspijn (knokkelkoorts) en hevige spierpijn (o.a. lendenpijn en pijn rondom de oogbollen), die de stijfheid bij de zieke verklaren. Soms is er een droge hoest en is de hartslag vrij traag in verhouding tot de koorts (relatieve bradycardie). Klassiek (maar niet altijd) verloopt de ziekte volgens een bifasisch patroon: na 3 à 4 dagen koorts treedt een voorbijgaande verbetering op, rond de 5de of 6de dag stijgt de koorts opnieuw. Op dat ogenblik kan er een rode vlekkerige huiduitslag (vergelijkbaar met mazelen) verschijnen. Na enkele dagen verdwijnt de koorts dan wel weer, maar er kan een wekenlange periode van moeizaam herstel volgen, gekenmerkt door asthenie, spierpijnen en allergieën. Er bestaat geen specifieke behandeling, de aandoening geneest vanzelf. Men mag bij de behandeling van denguekoorts geen aspirine gebruiken, maar enkel paracetemol tegen de koorts. Er is echter geen specifieke behandeling of vaccin voor de virale ziekte dengue. Raadpleeg altijd onmiddellijk een arts.

Chikungunya wordt door de aedes mug versprijd (Aziatische tijgermug). De aedes mug (Aziatische tijgermug) steekt overdag (vooral bij zonsopgang 09-11 uur en zonsondergang 13 - 17 uur). Chikungunya is een virale ziekte. Symptomen van de virale ziekte Chikungunya zijn: begint brutaal met hoge koorts, griepachtige symptomen en meestal gepaard gaande met opvallende tot hevige gewrichtspijnen in de enkels, polsen en/of vingers. Andere mogelijke symptomen zijn zwellingen van de handen en/of voeten, huiduitslag, lichte bloedingen (tandvlees). De voorzorgsmaatregelen zijn: een insectenwerende spray met DEET gebruiken, slapen onder een muskietnet en bij valavond steeds lange kledij dragen. Men mag bij de behandeling van Chikungunya geen aspirine gebruiken, maar enkel paracetemol voor de koorts. Er is echter geen specifieke behandeling of vaccin voor de virale ziekte Chikungunya. Chikungunya komt zowel in de steden als op het platteland voor. Raadpleeg altijd onmiddellijk een arts.

Schistosomiase (vroeger gekend als Bilharziose) is een wormaandoening die voorkomt in het grootste deel van Afrika en in beperkte delen van Zuid-Amerika en in het Nabije en Verre Oosten. Het risico om schistosomiase op te lopen is het grootst in stilstaand water (zeker in stuwmeren), maar ook in de rivieren (grote of kleine, snel- of traagstromend) kan besmetting optreden. Er bestaat voorlopig geen vaccin tegen schistosomiase. Je vermijdt dus best om blootvoets te lopen, te baden of te zwemmen in zoetwater. Indien je toch met mogelijk besmet water in contact bent geweest, is een controle na 3 maanden wenselijk (serologie, eosinofilie). Uitzonderlijk kunnen zich ernstige complicaties (bloed in de urine, verlamming) voordoen in de eerste maanden na mogelijke blootstelling. Raadpleeg in dit geval onmiddellijk een arts!

Filariasis is een parasitaire worminfectie die zich nestelt in de lymfebanen en wordt overgebracht door muggen. Velen merken weinig van een filariasis infectie. In sommige gevallen worden de lymfebanen geblokkeerd en treden er zwellingen van het weefsel op. Dit manifesteert zich meestal in arm, been of scrotum wat elefantiasis wordt genoemd. Deze zwellingen kunnen op zich ook nog eens infecteren. Vaccinatie tegen filariasis bestaat niet, maar de infectie is goed te behandelen. Probeer vooral muggenbeten te vermijden door het lichaam bedekt te houden, DEET te gebruiken op blote huid en te slapen onder een geïmpregneerd muskietennet.

Tussen september en maart worden er elk jaar gevallen van pest vastgesteld. De pest komt zowel voor in de hooglanden, op het platteland als in de steden. Er komen twee soorten pest voor; de longpest die van mens tot mens wordt overgedragen en builenpest die door ratten wordt overgedragen. De ziekte is behandelbaar met antibiotica op voorwaarde dat de behandeling binnen de twee dagen wordt opgestart na het verschijnen van de eerste symptomen. Deze symptomen zijn plotse koorts, koude rillingen, hoofdpijn en een verminderde algemene gezondheid. Dikwijls gaat dit ook gepaard met pijn in de lymfeklieren in de lies, oksel of nek. Bij longpest ontwikkelt er zich een pneumonie en wordt de ziekte van mens tot mens doorgegeven door te hoesten.

In specifieke omstandigheden dient ook vaccinatie tegen hondsdolheid te worden overwogen (zeker na een beet van een dier). Dit alles dient individueel met uw arts of met de arts van een reisadviescentrum te worden besproken.

Een goede uitgebreide reisapotheek in originele verpakking is absoluut een must in Madagaskar. Op vele plaatsen zijn immers geen medicaties of maar in beperkte mate te vinden.

Bescherming tegen de zon is in Madagaskar noodzakelijk. Het gebruik van een zonnecrème met hoge beschermingsfactor wordt sterk aangeraden om de huid te beschermen tegen verbranding. Een goede zonnebril en hoofddeksel mogen hierbij ook niet ontbreken.

In Madagaskar kan je langdurige reizigersdiarree krijgen. Eet absoluut geen rauwe groenten, drink nooit van niet-verzegelde waterflessen en eet enkel in restaurants of hotels die geschikt zijn voor westerse toeristen. Neem voldoende medicatie tegen reizigersdiarree mee want het is bijna een zekerheid dat je er vroeg of laat mee wordt geconfronteerd.

Zaklamp:

Neem absoluut een goede zaklamp mee voor nachtelijke parkbezoeken, maar ook voor gevallen van stroomuitval of wanneer de generators in het hotel worden afgezet.

Documenten en paspoort:

Maak van al je nodige documenten en paspoort een kopie en bewaar die ergens in je bagage (dus apart van de originele exemplaren).

Veiligheid:

In Madagaskar is het veiliger dan in sommige andere Afrikaanse landen, maar de criminaliteit neemt de laatste jaren wel toe. In de hoofdstad Antananarivo moet je vooral opletten voor dieven en zakkenrollers. Laat kostbare juwelen, kettingen en uurwerken liever thuis. Bij luchthavens en hotels kan je soms valse bagagedragers tegenkomen. Hou daarom je koffers steeds in het oog. Laat enkel officiële dragers in uniform of je eigen chauffeur je helpen met de bagage. Sluit koffers steeds af met een slot vooraleer je deze afgeeft aan de incheckbalie van de luchthaven en bewaar alle kostbare spullen in de handbagage; ook als je ze niet meteen nodig hebt. Diefstal van GSM's camera's, tassen, enz door openstaande ruiten van stilstaande of traag rijdende wagens komt regelmatig voor. Doe steeds beroep op een betrouwbare chauffeur of taxi wanneer je buiten je hotel wil gaan eten. In sommige streken is het voor toeristen vrij gevaarlijk en blijf je beter weg. Check hiervoor de berichtgeving van diplomate overheden, het nieuws, je chauffeur, je gidsen of het hotelpersoneel.

Taboes:

In Madagaskar zijn nog veel verschillende taboes aanwezig, die voornamelijk gebonden zijn aan begraafplaatsen of sommige heilige plaatsen. De gids of chauffeur kan je hier zeker meer over vertellen en zal je adviseren hoe je hierop dient te reageren. Respecteer dit advies!

Seizoenen:

Madagaskar kent twee seizoenen: het droge seizoen loopt van december tot april, tijdens de overige maanden loopt het natte seizoen. In het oosten regent het vrij vaak gedurende het hele jaar; in het westen regent het zelden. In de centrale delen van Madagaskar zijn de winternachten koud en wordt soms vriespunt bereikt. Van november tot maart is het heet in het zuiden en westen van het eiland.

Tijdsverschil met België:

Tijdens de Belgische zomertijd is het in Madagaskar één uur later en in de wintertijd is het twee uur later dan in België.

Taalgebruik:

In Madagaskar spreekt iedereen Malagassi, het Frans geldt er als de officiële administratieve taal. In de meer toeristische gebieden en hotels wordt er ook wat Engels gesproken, maar dat is meestal niet van een hoogstaand niveau

Elektriciteit:

In Madagaskar is er overal 220V voorzien. Op piekmomenten en in sommige afgelegen gebieden kan de elektriciteit evenwel dalen tot 160V. Belgische / Europese stekkers zijn bruikbaar. Stroomuitval komt regelmatig voor en hotels zetten soms op bepaalde uren hun stroomgenerator af. Een goed opgeladen zaklamp is daarom absoluut noodzakelijk.

Fooien:

Bij goede en vriendelijke bediening wordt in een restaurant meestal 5% fooi gegeven. Kruiers krijgen over het algemeen 0,5 EUR tot 1 EUR per bagagestuk (reken het dubbele op de luchthaven). Kamermeisjes ontvangen meestal 0,5 EUR tot 1 EUR per dag. Reken op 5 EUR per dag voor een goede chauffeur en 10 EUR per dag voor een erkende gids in een nationaal park (5 EUR per halve dag). Andere parkgidsen (korte bezoeken van één tot max. twee uur) ontvangen meestal 2 EUR tot 3 EUR. Bij groepsreizen wordt er dagelijks per persoon 1 EUR gerekend voor de gids en 0,5 EUR voor de chauffeur. Dollar- en Euromunten kunnen in Madagaskar niet worden gewisseld; betaal de fooien daarom bij voorkeur in Ariary.

Kledij:

Afhankelijk van het seizoen en de plaats heb je andere kledij nodig. In de winter en in de hooglanden wordt warme kledij aanbevolen. In het in het westen van Madagaskar en in de zomer is lichte katoenen kledij voldoende. Waar je ook verblijft, neem voor de nachten steeds een warme trui mee. Regenkledij is altijd noodzakelijk in het vochtige oosten met zijn talrijke regenwouden. Voor een bezoek aan de nationale parken en regenwouden worden lichte bergschoenen aanbevolen (goede grip en enkelbescherming). Waterbestendige sandalen zijn aangewezen in de kustgebieden.

Lees ook de andere duikreisverslagen en bekijk daarvan ook de vele pictures - foto's van de duiken en het landschap, van ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne

Voor meer informatie over leren duiken scuba diving, bekijk de pagina leren duiken van ADC Scuba Diving Antwerpen - Deurne.

Nog vragen over leren duiken? Dan mag je altijd contact opnemen met ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne om advies.

Ga terug naar de homepagina van ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne