www.adcdiving.be © Dirk Wuyts
Voeg deze pagina toe aan je Favorieten

Welkom op onze website reisverhalen en duiken in Antwerpen - Deurne

Reizen naar Nieuw-Zeeland met zijn mooie meren en bergen

English - Engels

Like en deel het reisverhaal met foto's van Nieuw-Zeeland met je vrienden op Facebook

banner adc diving leren duiken antwerpen deurne

Reisverhalen, reizen naar Nieuw-Zeeland waar de films Lord of the Rings, The Hobbit, Chronicles of Narnia, Wolverine, e.a. zijn gemaakt

Waar ligt Nieuw-Zeeland?

Info over Nieuw-Zeeland

Nieuw-Zeeland bestaat uit twee grote eilanden en een aantal kleinere eilanden. Het noordeiland wordt van het zuideiland gescheiden door de Cook Strait. Nieuw-Zeeland ligt ten zuidoosten van Australië en ten zuidwesten van de Stille Oceaan. In het oosten wordt Nieuw-Zeeland omgeven door de Stille Oceaan en in het westen door de Tasmanzee. De hoofdstad van Nieuw-Zeeland is Wellington. De oppervlakte van Nieuw-Zeeland bedraagt ongeveer 268.000km₂ met een bevolking van ca 4,5 miljoen. Hiervan leeft 3,5 miljoen op het noordeiland, waarvan 1 miljoen in Auckland, de grootste stad van het land. De actieve vulkaan Mount Ruapehu is met zijn 2797m de hoogste berg van het noordeiland. In het zuideiland is Mount Cook/Aoraki met 3724 m de hoogste berg.

De belangrijkste inkomsten van Nieuw-Zeeland worden gegenereerd door de export van lammeren, schapen, runderen, zuivel, kiwi's, appels, vis en hout. Ook het sterk opkomende toerisme en de groeiende wijnteelt vormen een niet te onderschatten onderdeel van de Nieuw-Zeelandse economie. Door de vele speciale en mooie natuurgebieden gaat ook de filmindustrie in stijgende lijn. Hierbij denken we aan kassuccessen als Lord of the Rings, The Hobbit, Chronicles of Narnia en Wolverine

De originele fauna van Nieuw-Zeeland staat al jaren onder druk door invoer van uitheemse soorten. Deze exoten zijn vooral ratten, honden, katten en possums (een soort buideldier) die afkomstig zijn uit Australië. Deze immigratie heeft ervoor gezorgd dat veel unieke vogelsoorten nu in Nieuw-Zeeland met uitsterven bedreigd worden of al uitgestorven zijn. Vooral de possum is de grootste vijand in Nieuw-Zeeland omdat hij hier geen natuurlijke vijanden heeft en daardoor aan de top van de voedselketen staat. Men probeert om het aantal possums terug te dringen door hen af te schieten, herbruikbare vallen te zetten of door vergiftiging. Zie je tijdens één van je vele wandelingen een val of gele bakjes, blijf er voor je eigen veiligheid dan van weg.

De flora in Nieuw-Zeeland heeft een andere ontwikkeling ondergaan dan in de rest van de wereld. Dit komt vooral door de afscheiding die 80 miljoen jaar geleden heeft plaatsgevonden. Door de jaren heen heeft de mens jammer genoeg veel hout gekapt en diverse andere planten- en boomsoorten geïmporteerd, zodat veel van de originele begroeiing verloren is gegaan. Om de nog bestaande flora te beschermen, zijn grote delen van de tropische wouden nu ook als nationaal park ingedeeld.

Vroeger was enkel op het noordeiland het eencellige kiezelwier aanwezig. Nu zijn er ook al enkele watergebieden in het zuideiland besmet. Om verdere besmetting te voorkomen heeft de overheid aan alle waterbekken borden geplaatst met de vraag om het aanwezige water niet met ander water te vermengen. Hiervoor wordt vooral de methode 'controleer - reinig en droog' gebruikt.

De belangrijkste wijnstreek in het zuideiland is Marlborough, waar de Sauvignon blanc druif wordt geteeld en Napier in Hawke's Bay op het noordeiland. Langzaam wordt er in Nieuw-Zeeland ook meer rode wijn (momenteel 10% van het totale) geproduceerd, met vooral de Pinot Noir druiven. Ook de Merlot en Syrah druiven worden meer en meer geteeld. De rode wijnbouw is vooral ten oosten van het noord eiland terug te vinden. Een klein gedeelte wordt geteeld in Martinborough, in het midden en zuid gedeelte van het zuid eiland. Ondertussen heeft ook de Chardonnay druif zijn intrede in Nieuw-Zeeland gemaakt.

De Nieuw-Zeelandse wijnproductie bedroeg in 2015 234 miljoen liter, waarvan 62 miljoen liter voor eigen wijnconsumptie was bestemd. Om de export van 209 miljoen liter te kunnen verwezenlijken, werden de reserve voorraden aangesproken. De totale benodigde oppervlakte grond die hiervoor noodzakelijk is bedraagt 35000m₂.

Reisverhalen, reizen naar Nieuw-Zeeland

Zondag 30 en maandag 31 oktober 2016

Van Amsterdam naar Dubai en daarna naar Auckland in Nieuw-Zeeland:

Nieuw-Zeeland staat al langer op ons verlanglijstje, maar het is pas dit jaar gelukt om zowel tijd als budget vrij te maken voor deze rondreis doorheen het land van de Kiwi's. Vooral de lange reistijd is voor veel mensen een groot obstakel om de tocht naar de andere kant van de wereld te ondernemen.

Er bestaan veel alternatieve routes om in Nieuw-Zeeland te geraken, al dan niet met een extra rustdag in bv. Singapore, maar wij kiezen voor de korte pijn. We vliegen met de supergrote Boeing A380-800 van Emirates in 6 uur van Amsterdam naar Dubai en daarna volgt vrijwel meteen de rechtstreekse vlucht van 15 uur naar Auckland. Dit is een regelrechte aanslag op ons bioritme, maar gelukkig kunnen we redelijk wat uurtjes slapen zodat we niet als volledige zombies aankomen op Nieuw-Zeelandse bodem.

Dinsdag 1 november

De stad Auckland:

Doordat we naar het oosten vliegen, verliezen we onderweg een halve dag en arriveren we pas op dinsdag rond 10u00 lokale tijd in Auckland.

Met een bang hartje schuiven we aan bij de strenge immigratie en border security, maar dat is gelukkig nergens voor nodig. We geraken vlot doorheen alle controles en in no time staan we met onze bagage in de aankomsthal, waar Lode Notredame van Amazing New Zealand ons staat op te wachten. Lode is een West-Vlaming die sinds 14 jaar in Nieuw-Zeeland woont en op maat gemaakte rondreizen organiseert voor koppels of grotere groepen.

Vooraleer Lode ons afzet in ons hotel, maken we eerst nog een tussenstop op Mount Eden, één van de 48 uitgedoofde vulkanen van het Auckland Vulcano Field, waar je prachtige uitzichten hebt op de grootste stad van Nieuw-Zeeland.

Vervolgens krijgen we nog een korte rondrit langs enkele bezienswaardigheden en worden we netjes voor de deur afgezet van het Mercure Hotel, midden in het centrum van Auckland. We krijgen een kamer toegewezen op de 11e verdieping met indrukwekkend uitzicht op de haven en enkele historische gebouwen.

Om de jetlag geen kans te geven, beslissen we om meteen de stad Auckland in te trekken. We verkennen eerst Queen Street, de belangrijkste en drukste winkelstraat van deze metropool die blijkbaar vooral populair is bij Aziatische toeristen. Tussen de glazen hoogbouw staan charmante gebouwen van rond 1900, maar verder kan deze straat ons weinig bekoren.

Op onze terugweg passeren we ook nog de Sky Tower, die met zijn 328 meter het hoogste gebouw is op het zuidelijk halfrond. Bovenaan bevindt zich een restaurant met schappelijke prijzen, die op 1 uur tijd volledig rond zijn as draait en voor de adrenalinejunks bestaat de mogelijkheid om 192 meter naar beneden te springen.

Na een lekker avondmaal met zicht op de jachthaven worden onze oogleden steeds zwaarder en hebben we alle moeite van de wereld om wakker te blijven. We kruipen vroeg onder de wol en genieten van een welverdiende nachtrust.

Pictures - foto's van de stad Auckland 1

Woensdag 2 november

Wat te doen in Auckland:

Na een heerlijk nachtje slapen (op een iets te harde matras) en een verkwikkende douche, begeven we ons naar de 13^e verdieping van het Mercure Hotel om te ontbijten. Bij een panoramische uitzicht op de stad Auckland, genieten we van een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet.

Daarna duiken we even de informatiebrochures in om te beslissen wat we deze dag gaan doen. Gaan we een boottochtje maken naar één van de omliggende eilanden, nemen we de hop on hop of bus, brengen we een bezoekje aan het Sea Life Center of wandelen we gewoon nog wat op goed geluk door de stad Auckland? Het wordt uiteindelijk de laatste optie.

We kuieren via de waterkant langs een reeks mooie jachten en catamarans en rond de middag maken we een tussenstop op een leuk terrasje met uitzicht op de Harbour Bridge en Boat Harbour, één van de grootste jachthavens van de stad. Auckland heeft niet voor niets de bijnaam 'City of sails'.

Vervolgens keren we terug naar de binnenstad en verkennen we o.a. Albert Park, de groene long en tevens hoogste punt van de stad. We moeten even naar adem happen om de steile weg te beklimmen, maar de mooie groene omgeving met zijn weelderige bomen is de inspanning meer dan waard. In deze buurt is ook de universiteit gevestigd, die uit enkele mooie historische gebouwen bestaat.

Tot slot keren we terug naar de waterkant en kiezen we een Ierse pub uit voor een lekker avondmaal. We eindigen de avond in de gezellige bar op de hoogste verdieping van Mercure Hotel met een lekker glas wijn.

Pictures - foto's van de stad Auckland 2

Donderdag 3 november

Excursie naar de kiwi in Otorohanga en gloeiwormen in Waitomo:

Vandaag geven we onder een stralende lentezon het echte startsein van onze Nieuw-Zeeland rondreis.

We nemen eerst een taxi (22 NZD) naar Thrifty Rentals City depot, waar we onze hagelwitte huurwagen Toyota Camry oppikken. Alhoewel het nergens in de reisbrochures vermeld stond, is een internationaal rijbewijs in Nieuw-Zeeland blijkbaar toch noodzakelijk. Indien je hier niet over beschikt, moet je eerst nog 60 NZD ophoesten om je Belgische rijbewijs te laten vertalen!

Vervolgens zetten we koers naar het zuiden voor een tocht van ca 200 km. We rijden aanvankelijk op een drukke snelweg, maar al gauw laten we de metropool Auckland achter ons en verandert het landschap in glooiende groene heuvels met massa's grazende koeien en schattige witte schaapjes. Het lijkt wel én langgerekte scène van 'de Gouw' uit de bekende Lord of the Rings of The Hobbit films. Zalig om door dit prachtige decor te cruisen!

In Otorohanga maken we een tussenstop om The Kiwi House (24 NZD) te bezoeken. Aangezien de kiwi vogel een nachtdier is, kan je het beestje hier enkel bewonderen in een verduisterde omgeving. We hebben geluk want de kiwi vogel maakt net een wandelingetje voorbij het raam, waardoor we hem perfect kunnen zien. Hij is groter dan we verwachtten en lijkt vooral op een grote pluche bol. Heel schattig! Nadien kruipt de kiwi terug in zijn schuilplaats en is het uit met de pret.

Op het domein vind je ook nog andere Nieuw-Zeelandse vogels en reptielen terug, maar daar kunnen we wegens tijdsgebrek helaas niet veel tijd aan besteden.

We moeten ons nog enorm haasten om tijdig in Waitomo te geraken, waar we om 14u00 vertrekken op 'gloeiwormenexcursie'. We hebben deze tocht (75 NZD) geboekt bij Spellbound, een kleinere organisatie met een meer persoonlijke aanpak.

We rijden eerst een half uur met een busje door alweer adembenemende landschappen en komen na een korte wandeling aan bij de grotingang. Vooraleer we de grot ingaan, passeren we nog een klein riviertje waar onze gids enkele grote alen weet te lokken met wat vleesafval. Indrukwekkend om te zien hoe deze lange palingen met zeer sterke tegenstroming toch aan hun hapje geraken.

We hebben gekozen voor een 'droge' excursie waarbij we langzaam in een bootje over het water dobberen. Je kan ook opteren voor de 'natte' versie, waarbij je in een wetsuit met een rubberen band het water in springt.

Wanneer onze ogen langzaam aan de duisternis van de grot wennen, krijgen we duizenden lichtpuntjes aan de zoldering en zijkanten te zien. Het licht is afkomstig van gloeiwormen, die op deze manier hun prooien proberen te lokken. Een magische beleving waar iedereen stil van wordt. Het lijkt wel én gigantische kerstboom!

Wanneer we terug uit de grot komen, krijgen we eerst nog koffie/thee met een koekje aangeboden en vertrekken we naar een tweede grot waarin we al wandelend enorm mooie stalagtieten kunnen bewonderen. Er is voldoende sfeerverlichting en een geëffend looppad aanwezig, zodat we zonder ongelukken van al dit moois kunnen genieten. Ook deze grot is zeker de moeite waard.

Rond 17u30 zet het busje ons terug bij het beginpunt in Waitomo af en moeten we nog een kwartiertje rijden naar Redwood Lodge B&B, onze slaapplaats voor deze nacht.

Nieuw-Zeeland kiwi otorohanga gloeiwormen waitomo

Pictures - foto's van de Excursie naar de kiwi in Otorohanga en gloeiwormen in Waitomo

Vrijdag 4 november

Filmset van Lord of the Rings of The Hobbit in Matamata en een authentieke Maori show:

Wanneer we deze ochtend genieten van een home made breakfast, wordt de lucht vervaarlijk donker en valt er een eerste plensbui uit de lucht. Er zullen er vandaag helaas nog meerdere volgen.

Omstreeks 9u00 vertrekken we vanuit Redwood Lodge naar Matamata, waar op het 1250 ha grote landgoed van de Alexander-familie de Hobbiton filmset van Lord of the Rings of The Hobbit gevestigd is. Op de parking wordt het meteen duidelijk dat het hier om 'big business' gaat. Van overal in het land komen hier volle toeristenbussen toe die allemaal de magische wereld van 'the Shire' willen beleven.

Eerst rijden we met een busje doorheen de glooiende groene weilanden vol schapen naar de ingang van de filmset, waar de twee uur durende rondgang begint. Wanneer we de verschillende hobbithuisjes passeren, geeft onze gids alle uitleg over de opnames die hier werden gemaakt, waarom Peter Jackson specifiek voor deze locatie heeft gekozen en uiteraard horen daar ook enkele leuke anekdotes bij. Ondertussen klikken de camera's onophoudelijk door en wil iedereen uiteraard de ultieme foto maken op deze wonderbaarlijke plaats.

Na de wandeling doorheen 'the Shire' krijgen we in 'The Green Dragon' ook nog een drankje van het huis aangeboden om van deze unieke belevenis na te genieten. Deze rondleiding is zijn 79 NZD dubbel en dik waard geweest!

Nadien zetten we koers naar het vulkanische gebied van Rotorua, waar we zullen overnachten in de B&B 124 on Brunswick. Gelukkig is onze slaapplaats in een residentiële buitenwijk van Rotorua gelegen en niet in het drukke en naar zwavel stinkende centrum.

Rotorua staat vooral bekend om zijn natuurlijke warmwaterbronnen, waarin je heerlijk kan badderen, maar ook om de vele adrenalinekicks die je in de omgeving kan beleven. Wij houden het liever wat rustiger en brengen nog snel een bezoekje aan het blauwe en groene meer.

Deze avond worden we om 18u20 verwacht aan de Mitai Maori village voor een authentieke Maori show en bijhorende 'hangi' maaltijd. Eerst worden alle aanwezige nationaliteiten op een humoristische manier verwelkomd in hun eigen taal, daarna wordt er getoond hoe de traditionele 'hangi' maaltijd in de grond wordt klaargemaakt en vervolgens zijn we aan de rivier getuige van de aankomst van de 'waka', de oorlogskano met Maori krijgers.

Tot slot krijgen we nog een muzikale voorstelling die verrassend melodieus klinkt en zowaar een glimlach op ons gezicht tovert. Uiteraard mag de wereldberoemde 'haka'dans met intimiderende bewegingen, uitvergrote gelaatsuitdrukkingen en uitgestoken tong hier ook niet ontbreken.

Na de voorstelling steken we onze beentjes onder tafel en genieten we met het internationale gezelschap van de heerlijke 'hangi'maaltijd. Op het einde van de avond is er ook nog een 20 minuten durende boswandeling voorzien, waarbij je gloeiwormen kan zien en nog meer uitleg krijgt over de lokale flora en fauna.

Nieuw-Zeeland lord of the rings the hobbit

Pictures - foto's van de filmset van Lord of the Rings of The Hobbit in Matamata en een authentieke Maori show

Zaterdag 5 november

Geothermische bezienswaardigheden in het park Wai-O-Tapu en het Tongariro National Park:

Na een deugddoende nachtrust worden we alweer verwend met een overheerlijk en uitgebreid ontbijt. We zijn ondertussen echte fans geworden van het B&B concept, want de gastheren en -vrouwen sloven zich elke keer uit de naad om het hun gasten zoveel mogelijk naar de zin te maken. Zalig, zo'n persoonlijke benadering!

Onze eindbestemming van vandaag is het prestigieuze Chateau Tongariro Hotel, maar eerst brengen we nog een bezoek aan het geothermische park Wai-O-Tapu (32,50 NZD). Doordat we deze ochtend te lang zijn blijven keuvelen met Jonathan en Lindsey missen we helaas de klokvaste uitbarsting van de Lady Knox Geyser om 10u15. Jammer!

Wai-O-Tapu omvat 20 geothermische bezienswaardigheden die verspreid liggen over een wandelpad van drie kilometer. Hoogtepunten van het park zijn de Artist's Palette en Champagne Pool met hun uiteenlopende kleuren, Lake Ngakoro me zijn smaragdgroene water en het bijna geel fluoriserende Devil's Bath. Aan de hoofdingang bevindt zich ook nog een mooie souvenirwinkel waar je leuke dingen kan kopen.

Vervolgens moeten we nog 150 km rijden naar het Tongariro National Park, waar we twee nachten zullen verblijven. Gaandeweg wordt het weer guurder en veranderen de occasionele plensbuien in onophoudelijk grijs regenweer. De groene omgeving ziet er ineens een pak troostelozer uit!

Wanneer we aankomen in Chateau Tongariro Hotel zitten de drie grote vulkanen uit de omgeving volledig verhuld in de wolken. We zien helemaal niets van het mooie ruige landschap waarvoor de omgeving gekend is. Wat een teleurstelling!

Gelukkig maakt het prestigieuze hotel met bouwjaar 1929 zijn reputatie wel waar. Alles ademt de grandeur van weleer uit, maar gelukkig zijn de kamers wel aangepast naar de noden van de moderne toerist uit de 21ste eeuw.

Helaas kunnen we niet dineren in het hotel restaurant want daar geldt een reservatie- en dresscode, dus stellen we ons tevreden met een degelijke maaltijd in de Pihanga Café & T-bar.

Pictures - foto's van de geothermische bezienswaardigheden in het park Wai-O-Tapu

Zondag 6 november

De drie vulkanen Tongariro, Ngauruhoe en Ruapehu van in de films van Lord of the Rings:

Wanneer we onze ogen openen, wacht ons alweer een teleurstelling want het is vandaag nog steeds zo dicht bewolkt dat we nauwelijks de overkant van de straat zien.

We genieten dan maar extra lang van het zeer uitgebreide ontbijtbuffet in het chique restaurant. Ook leuk natuurlijk!

Nadien trekken we naar het nabijgelegen information centre, waar alle hoop meteen de kop wordt ingedrukt. Het blijft vandaag heel de dag miserabel weer en morgen wordt het zelfs nog erger met kans op onweer. Die panoramische vlucht over de drie vulkanen (Tongariro, Ngauruhoe en Ruapehu) gaat dus letterlijk de mist in. Zeer jammer want we hadden dit bijzondere ruwe landschap, dat in de Lord of the Rings films werd gebruikt als decor voor Mount Doom en Mordor, zeer graag met eigen ogen willen aanschouwen.

Ook een korte wandeling naar één van de watervallen zit er niet in, want door de dichte mist en regenbuien valt ook daar weinig lol aan te beleven.

We ondernemen dan maar een poging om met de auto naar het hoogst bereikbare punt in Iwikau Village te rijden, waar je via een stoeltjeslift naar Knoll Ridge Café kan geraken. Deze taverne is het hoogst gelegen café (2020 meter) van Nieuw-Zeeland, maar door de erbarmelijke weersomstandigheden zijn de lift en het café logischerwijs gesloten.

We besluiten om er dan maar een relaxdagje van te maken en voor de volle 100% te genieten van onze dure kamer (280 NZD) door wat TV te kijken en de nodige lectuur door te nemen om de volgende reisdagen voor te bereiden.

Voor het diner trekken we naar de nabijgelegen Tussock Bar, een no nonsense eetgelegenheid waar gezelligheid ver te zoeken is, maar je krijgt er wel een degelijke maaltijd aan een democratische prijs.

Pictures - foto's van de filmset Lord of the Rings in het Tongariro National Park

Maandag 7 november

Van het Tongariro National Park naar Wellington:

Vandaag staat er een lange rit van ca 5 uur op het programma naar de hoofdstad Wellington, die in het uiterste zuiden van het noordereiland gelegen is.

Ook deze ochtend ontwaken we onder een druilerige grijze hemel. Ontbijten, inpakken en maken dat we snel uit deze troosteloze omgeving wegkomen is dus de boodschap.

Wanneer we het skidorpje Ohakune passeren, zien we plots in de verte de besneeuwde toppen van Mount Ruapehu vanuit de dichte mist opdoemen. Het levert belabberde foto's op, maar zo hebben we toch nog een glimp kunnen werpen op het indrukwekkende hooggebergte.

Vervolgens rijden we kilometers lang door hobbitland, felgroene glooiende weilanden vol met witte schaapjes en zwarte koeien. Heerlijk om terug wat kleur in het landschap te zien!

Normaal gezien is er onderweg naar Wellington niets bijzonders te zien, maar ter hoogte van Mangaweka bemerken we plots een bordje met de vermelding 'Scenic way'. We beslissen om deze route te volgen en meteen geeft onze GPS een extra uur rijtijd aan. In ruil daarvoor zien we wel talloze idyllische panorama's die schitterende foto's opleveren.

In the middle of nowhere komen we een Nederlands koppeltje tegen die hun camper hopeloos hebben vast gereden in de grasberm. Duwen heeft totaal geen zin want het voertuig geeft geen krimp. We rijden terug naar de sympathieke weginspecteur die ons enkele minuten geleden nog de juiste weg heeft getoond. Hij springt meteen in zijn truck om de gedupeerden te helpen. Helaas zit er geen trekhaak onderaan de camper waaraan hij een touw kan bevestigen. Dubbele pech! Gelukkig passeert er op dat moment nog een andere wagen met twee locals en met verenigde krachten krijgen we de wagen toch terug op de weg geduwd. Eind goed al goed en een perfect voorbeeld van de hulpvaardige een sympathieke Kiwi's. Thanks guys!

Na onze panoramische route moeten we nog drie uur naar Wellington rijden. Een monotoon traject en tot overmaat van ramp worden de hemelsluizen maximaal open gezet. De hele weg leggen we in de gietende regen af. Om depressief van te worden!

Rond 16u30 rijden we de hoofdstad Wellington binnen, die ook wel de 'windy city' wordt genoemd omdat er steeds hevige wind staat. Vandaag kunnen we daar ook nog 'rainy' aan toevoegen want de regen valt met bakken uit de hemel.

We overnachten in het Bay Plaza Hotel (18 NZD extra voor de parking), dat vlak aan de waterkant gelegen is. We hebben een kamer op de 11e verdieping met mooi zicht op de haven. Helaas kunnen we daar door het slechte weer niet echt van genieten.

We beslissen om nog snel een blitzbezoek te brengen aan het (gratis) Te Papa museum dat vlakbij het hotel gelegen is. Je kan er ondermeer een gigantische inktvis, hedendaagse kunst en diverse Maori houtsnijwerken bewonderen.

Door het hondenweer is het zo goed als onmogelijk om de rest van de stad te verkennen en wanneer we in de gietende regen op zoek gaan naar een leuk restaurant, worden onze paraplu's door de gierende wind onverbiddelijk de vernieling in geblazen. Shit, shit, shit!

In één van de nabije winkelstraten vinden we een Ierse pub met aantrekkelijke kaart. We eten hier ons buikje rond, warmen ons een beetje op en keren nadien zo snel mogelijk naar het hotel terug. Hopelijk zijn de weergoden ons morgen beter gezind!

Pictures - foto's van de hoofdstad Wellington

Dinsdag 8 november

Van Wellington naar Kaiteriteri:

Hoera, we ontwaken deze ochtend onder een stalend blauwe hemel. Helaas hebben we geen tijd om Wellington verder te verkennen aangezien we om 8u15 aan de ferry terminal worden verwacht om de oversteek naar het zuidereiland te maken.

Eens we de huurwagen in Wellington hebben afgezet en de bagage hebben ingecheckt, kunnen we aan boord van de Interislander ferry. We hebben op voorhand een plaats in de premium lounge geboekt (100 NZD), waardoor we in alle comfort de overtocht kunnen maken. Bovendien zijn ontbijt, drankjes en Wifi hier inbegrepen.

Buiten de premium lounge zijn er tegen betaling nog diverse eetmogelijkheden aan boord. Ze hebben zelfs een mini bioscoop waar je een filmpje kan meepikken.

Dankzij het milde weer verloopt de drie uur durende overtocht naar het zuidereiland zeer rustig. Het laatste uur van de trip varen we door de Marlborough Sounds, een fjordachtig gebied dat enkele mooie vergezichten oplevert.

Rond 12u30 arriveren we in Picton, waar we bij Thrifty Rentals onze nieuwe huurwagen oppikken. Het wordt deze keer een Koreaanse Korando, waarvan de kofferbak helaas kleiner uitvalt dan de Toyota Camry. Opmerkelijk feit is dat er deze keer niet wordt gevraagd naar een internationaal rijbewijs. Bizar, want in Auckland konden we zogezegd de huurwagen niet afhalen met enkel een Belgisch rijbewijs.

Vanuit Picton nemen we de Queen Charlotte Drive, een panoramische weg met heel veel uitkijkpunten over de fabelachtige baaien met fel turquoise blauw water. Het zou ook de weg van de duizend bochten kunnen genoemd worden, want de weg slingert enorm heen en weer. Mensen met wagenziekte kunnen hier beter hun voorzorgen nemen.

We stoppen op vrijwel alle view points om foto's te nemen, waardoor we redelijk wat tijd verliezen. Onderweg stoppen we ook nog even om het nodige water en proviand voor de volgende dagen in te slaan. Nadien zetten we onze tocht door het mooie landschap verder naar het kustplaatsje Kaiteriteri, waar we rond 18u30 onze intrek nemen in Split Apple Lodge. Deze prachtige nieuwe B&B wordt uitgebaat door een Duits koppel en heeft een fantastisch uitzicht op de omgeving van Kaiteriteri.

We zetten snel onze bagage af in de kamer en rijden meteen door naar het aangeprezen Hooked restaurant in het volgende dorpje Marahau. We bestellen hier de 'green lipped mussels' die in deze omgeving worden geteeld en de verse vis van de dag. Heerlijk! Onze buikjes worden rijkelijk verwend, de bediening is prima en het restaurant is gezellig ingericht. We beslissen meteen om ook voor de volgende avond een tafeltje te reserveren.

Pictures - foto's van de hoofdstad Wellington naar Kaiteriteri

Woensdag 9 november

Boottocht naar en wandeling in het Abel Tasman National Park:

Na een lekker continentaal ontbijt met vers fruit moeten we slechts een kwartiertje naar het haventje in het centrum van Kaiteriteri rijden, waar diverse bootmaatschappijen aanwezig zijn die dagtrips aanbieden naar het Abel Tasman National Park.

Wij hebben op voorhand een 'open day pass' (80 NZD) geboekt bij Wilsons, de oudste en best georganiseerde maatschappij met tal van excursie opties. Wij kiezen voor de boot die om 9u20 vertrekt naar Totaranui, het verst gelegen punt van Abel Tasman National Park. De boot zit helaas afgeladen vol en het is zoeken naar een plaatsje op het zonovergoten dek.

We varen voorbij verschillende idyllische goudgele stranden, waar andere passagiers naar believen afstappen om aan hun wandeling te beginnen. We houden ook nog even halt aan Tonga Island waar een zeehondenkolonie zit. Jammer genoeg zien we slechts enkele dieren in het water en op de rotsen.

Iets na 11u00 arriveren we in Totaranui, het meest noordelijke punt van het natuurpark en varen we ook nog een eindje mee terug. Aan Tonga Quarry stappen we van boord en beginnen we aan onze boswandeling van 4,4 kilometer naar Medlands Beach.

Uiteraard moeten we eerst nog een aantal foto's maken op het paradijselijke en bijna verlaten strand met turquoise water vooraleer we aan onze vrij steile klim over de bergkam beginnen. Gelukkig zorgt het dichtbegroeide subtropische woud met magnifieke grote varens voor de nodige beschutting tegen de brandende zon.

Voor ons is de wandeling van een tweetal uur voldoende om een beeld te krijgen van de prachtige natuur, maar fervente wandelaars kunnen hier uiteraard langere trekkings maken en op de primitieve campings zelfs overnachten.

Om 15u00 komt de boot ons terug oppikken aan het prachtige Medlands Beach en varen we terug naar Kaiteriteri, waar we omstreeks 16u00 opnieuw voet aan wal zetten. Op een uurtje tijd is het weer totaal omgeslagen en is de staalblauwe hemel veranderd in een grijs pallet van donkere wolken, waar zelfs enkele spatjes regen uit vallen.

Nadien rijden we terug naar onze knusse B&B, waar we voor het avondeten nog een uurtje op het grote gemeenschappelijke terras relaxen. Aangezien we gisteren zo euforisch waren over het Hooked restaurant, hebben we ook voor vanavond een tafeltje gereserveerd. Never change a winning team!

Pictures - foto's van het zeer mooie Abel Tasman National Park

Donderdag 10 november

Van Kaiteriteri naar Kaikoura:

Na de zonovergoten en warme dag van gisteren in Kaiteriteri staat ons vandaag opnieuw een kille, grijze dag met veel regen te wachten. Het weer in Nieuw-Zeeland is echt wispelturig!

We hebben gelukkig geen activiteiten op het programma staan, maar wel de langste rit van de hele rondreis. We moeten zo'n 365 km overbruggen tussen Kaiteriteri en Kaikoura, waarvoor de GPS vijf uur rijtijd aangeeft. Tijdens dit traject flaneren we alweer door weelderig groene weilanden op steile bergwanden en een stukje alpien gebied. Ook nu blokkeert de lage bewolking het zicht en zien we slechts een glimp van de mooie omgeving. Jammer, jammer, jammer! Nadien rijden we door het Marlborough gebied, dat bekent staat om zijn vele wijnranken.

Eens we Blenheim zijn gepasseerd, is het de hoogste tijd om de benen even te strekken en dat doen we in het Omaka Aviation Heritage Centre, waar een mooie collectie oorlogsvliegtuigen uit WOI (25 NZD) en WOII (20 NZD) te bezichtigen is. Een combinatieticket kost 39 NZD, maar aangezien onze tijd beperkt is, bezoeken we enkel de hangar van WOI. Deze toestellen behoren vooral tot de privé collectie van Peter Jackson en staan meestal in een mooi authentiek decor, die perfect de sfeer van weleer uitstraalt. Deze tentoonstelling is zeker een aanrader.

Het laatste uur van onze lange rit naar Kaikoura rijden we langs de kustlijn met de Stille Oceaan. Helaas, ook hier regent het pijpenstelen en wordt het zicht grotendeels geblokkeerd door laaghangende bewolking.

We krijgen dan uiteindelijk toch nog een hoogtepunt van de dag wanneer we een kolonie pelsrobben op de kustrotsen kunnen spotten. We kunnen de speelse dieren vrij dicht benaderen, wat heel wat leuke foto's oplevert.

Nadien zetten we de eindsprint in naar het gezellige kuststadje Kaikoura, waar we twee nachten zullen verblijven in de mooie Bendamere B&B. We kunnen onze ogen bijna niet geloven wanneer we onze kamer binnen stappen. We hebben volop zicht op het verlaten zwarte strand en de achterliggende Stille Oceaan. Adembenemend mooi!

Op aanraden van onze gastvrouw trekken we naar de 'Green Dolphin' voor een lekker visgerecht. Zeker ook een toppertje en voor herhaling vatbaar.

Nieuw-Zeeland kaiteriteri kaikoura pelsrob

Pictures - foto's van Kaiteriteri naar Kaikoura

Vrijdag 11 november

Potvis Whale Watching in Kaikoura:

Shit, shit, shit. Alweer een donkere, overtrokken dag! We hadden onze Nieuw-Zeeland reis toch iets zonniger voorgesteld. Gelukkig blijven we van regen bespaard, maar leuk is anders.

Na een bescheiden continentaal ontbijt in het gezelschap van de andere B&B gasten, melden we ons om 10u00 aan bij het loket van de Whale Watching organisatie (150 NZD) in Kaikoura. 800 Meter voor de kustlijn van Kaikoura maakt de oceaanbodem een duik naar een 1200 meter diepe geul, wat de ideale biotoop vormt voor (mannelijke) potvissen, die de voorkeur geven aan kouder water. Het hele jaar door zijn hier potvissen terug te vinden en de organisatie heeft 95% slagingskans om 1 à 2 dieren per tocht te spotten.

We moeten nog een half uurtje wachten vooraleer de briefing begint, dus maken we van deze gelegenheid gebruik om het zo goed als verlaten zwarte kiezelstrand te verkennen.

Na de korte veiligheidsintroductie rijden we nog een 10-tal minuutjes met de bus naar de andere kant van het schiereiland, waar we aan boord stappen van een snelle catamaran. Gelukkig hebben we kalme zee, maar een pilletje tegen zeeziekte kan nooit kwaad!

Zolang we aan het varen zijn en de bemanning een potvis probeert te lokaliseren, mogen we niet op het dek. Maar het duurt niet lang vooraleer ze Jonah, één van de residentiële dieren, hebben gevonden. Iedereen stormt naar het dek en de camera's klikken onophoudelijk.

Over het algemeen blijft de potvis een 10-tal minuten aan de oppervlakte om zuurstof op te nemen. Nadien duikt hij terug naar de donkere diepte waar hij gemiddeld 45 minuten verblijft om te jagen op reuzeninktvissen, zijn favoriete hapje. Tijdens deze laatste duik komt de staart van de potvis vertikaal op het water te staan, wat het 'wauw'moment is waarop iedereen staat te wachten.

Nadien moet iedereen opnieuw naar binnen en is het uitkijken en wachten tot Jonah nog een keertje aan de oppervlakte verschijnt en zijn kunstje nogmaals opvoert.
Rond 13u00 keren we terug naar Kaikoura en maken we nog een korte stop aan enkele rotsen met zeevogels en pelsrobben.

Whale watching is 'big business' in Kaikoura. Ze ondernemen meerdere tochten per dag en leveren meestal wat ze in hun folders beloven: op elke tocht krijg je 1 à 2 potvissen te zien. Soms vallen er ook andere walvissoorten te bewonderen, maar dat is eerder uitzonderlijk. Op de terugweg is er wel nog kans om enkele dolfijnen te zien, dus hou je camera steeds standby!

In de namiddag trekken we nog even naar het uiterste noordelijke puntje van Kaikoura, waar meestal pelsrobben dicht bij de weg zitten. Naast enkele slapende vrouwtjes op de rotsen, zitten er ook nog twee grote mannetjes vlak naast de parking. Ze poseren gewillig voor de vele fotolenzen, maar wanneer de Aziatische toeristen iets te dicht in hun buurt komen, maken ze met een luid gebrom en open muil duidelijk dat ze gehecht zijn aan hun 'private space'. Ook al zijn ze gewend aan alle aandacht, het blijven natuurlijk wilde dieren waarbij je steeds de nodige afstand moet bewaren.

Nadien eten we nog een lekker visgerecht in 'The Pier', een taverne die vooral door locals wordt bezocht. Daarna zit ons potvishoofdstuk erop en kunnen we uitkijken naar ons volgende avontuur in Nieuw-Zeeland.

Nieuw-Zeeland whale watching pelsrobben kaikoura

Pictures - foto's van pelsrobben en potvis - whale watching in Kaikoura

Zaterdag 12 november

Van het mooie kuststadje Kaikoura naar Mount Somers:

We ontwaken alweer in een grijze, natte dag. We worden er eerlijk gezegd een beetje moedeloos van!

Na het ontbijt verlaten we het mooie kuststadje Kaikoura, zonder ook maar één glimp van de omringende bergen gezien te hebben. Balen!

We zetten koers naar Mount Somers, dat vrij centraal aan de rand van de Canterbury Plains en de Southern Alps gelegen is. We kiezen voor de iets langere Inland Scenic route, waardoor de totale rijtijd iets meer dan vier uur zal bedragen.

Aanvankelijk is er weinig moois te zien langs deze route, want de glooiende heuvels en bergen zijn volledig uit het zicht verdwenen en rijden we op een hoogvlakte die voor ons minder aantrekkelijk is. Uiteindelijk komen we aan bij de Rakaia rivier en wordt het landschap opnieuw heuvelachtiger en fleuren de struiken met hun vele gele bloemen het geheel op. Kunnen we toch nog een aantal leuke foto's maken!

We pikken onderweg ook nog een Duitse backpackster op die we slechts een eindje kunnen meenemen tot aan Methven. Ze moet vandaag nog in het 250 km verder gelegen Mount Cook Village geraken; dat wordt een verduiveld moeilijke opdracht.

Rond 15u30 arriveren we in de Old Vicarage B&B in Mount Somers. We worden vriendelijk onthaald door Katherine, Kaylib en hun twee zoontjes Jack en Oscar. Nadien nemen we onze intrek in de Chestnut Room, die gelukkig is uitgerust met de nodige dekentjes want het is buiten slechts 10°C.

Aangezien het ook hier pijpenstelen regent, beslissen we om de rest van de namiddag wat in onze knusse kamer te relaxen. De weersvoorspellingen beloven voor morgen een lichte beterschap. Hoop doet leven!

Pictures - foto's van Kaikoura naar Mount Somers

Zondag 13 november

Het Hakatere Conservation Park, waar filmopnames van Lord of the Rings werden gedraaid voor de Golden Hall van Edoras:

Na een heerlijk ontbijt trekken we naar het nabijgelegen Hakatere Conservation Park, waar enkele filmopnames van Lord of the Rings werden gedraaid voor de Golden Hall van Edoras.

We verlaten de B&B onder een grijze hemel, maar Katherine is ervan overtuigd dat er tussen de bergen een ander microklimaat heerst met meer kans op zon. Hopelijk heeft ze gelijk!

Via de 50 kilometer lange grindweg langs Ashburton Gorge Road en Hakatere Potts Road naderen we geleidelijk aan het hooggebergte van de Southern Alps, waarvan de hoogste toppen met sneeuw bedekt zijn. Gelukkig komt de voorspelling van onze gastvrouw uit want de zon breekt steeds meer door het dikke wolkendek en tovert een warme gloed over het ruige landschap.

De gravelweg eindigt aan Erewhon Station (een anagram voor 'nowhere') en dan beginnen we aan onze wandeling naar Mount Sunday, de locatie waar speciaal voor Lord of the Rings de stad Edoras werd gebouwd. Jammer dat de filmset na de opnames meteen werd afgebroken, maar de uitzichten blijven indrukwekkend mooi.

Eerst wandelen we over een vlak stuk, waar we de nodige bokkensprongen moeten maken om met droge voeten aan de andere kant van een klein riviertje te geraken. Daarna moeten we enkele koeien in de wei passeren die nieuwsgierig hun bezoekers gadeslaan. Vanaf dan gaat het steil naar boven. We moeten af en toe naar adem happen, maar het uitzicht van de top van Mount Sunday op het omliggende hooggebergte is werkelijk uniek. Op een gegeven moment staan we volledig alleen op de berg. Magisch! We krijgen er maar niet genoeg van om foto's van het betoverende landschap te maken.

In totaal neemt deze wandeling zo'n 1u30min in beslag, maar door de vele fotostops zijn wij toch al gauw 2,5 uur bezig.

Eens we terug in de wagen zitten, slaan we ook nog een zijweg in die naar Lake Heron leidt. Ook hier krijgen we magnifieke uitzichten op het omringende hooggebergte met besneeuwde toppen.

Rond 17u00 verlaten we het Hakatere Conservation Park en komen we terug onder een grijze hemel terecht, waar af en toe regenbuien uit vallen. Hier heerst dus echt een microklimaat!

Aangezien er op zondag geen restaurants open zijn in Mount Somers, moeten we nog 30 km naar Methven doorrijden voor ons avondeten. We kiezen voor de Dublin's Pub, waar we heerlijk Ierse gerechten voorgeschoteld krijgen.

Rond 20u00 komen we terug aan in de Old Vicarage, waar we op tijd in ons bedje kruipen want morgen moeten we vroeg op pad.

Nieuw-Zeeland hakatere conservation park

Pictures - foto's van het Hakatere Conservation Park waar de filmset van Lord of the Rings de stad Edoras werd gebouwd

Maandag 14 november

Naar Mount Cook Village voor een boottochtje naar de Tasman gletsjer:

Katherine vraagt ons bij het ontbijt of we goed geslapen hebben en niet teveel door elkaar zijn geschud door de aardbeving van deze nacht. Aardbeving? Welke aardbeving, wij hebben helemaal niets gevoeld en geslapen als een roos! Blijkbaar was het een stevige schok die 7.5 haalde op de schaal van Richter en 2 minuten duurde. Het epicentrum lag in de buurt van Kaikoura, waar we twee nachten eerder hebben verbleven. Griezelig dichtbij! Volgens de nieuwsberichten zijn er vele elektriciteits- en communicatieproblemen in de getroffen regio, is er tsunami-alarm in de kuststreken en zijn er zelfs twee doden gevallen.

Ondertussen krijgen we ook een aantal ongeruste SMS'jes van familie en vrienden. We laten hen snel weten dat we ongedeerd zijn, maar dit was wel very close!

Nadat we afscheid hebben genomen van onze sympathieke gastvrouw, verlaten we de Old Vicarage rond 8u00 want we hebben nog een traject van 256 km af te leggen en om 13u30 worden we in Mount Cook Village verwacht voor een boottochtje naar de Tasman gletsjer.

We rijden alweer langs een panoramische route en worden voortdurend getrakteerd op mooie voorbijflitsende landschappen.

Net voorbij Lake Tekapo slaan we even een zijweg in naar de top van Mount John (5 NZD per wagen), waar we van een prachtig 360° uitzicht genieten op het turquoise meer en het omringende hooggebergte met z'n eeuwige sneeuwtoppen. Adembenemend mooi! '' Nadien zetten we onze tocht verder en maken we af en toe nog een korte fotostop langs de 50 km lange scenic way die net naast het eveneens turquoise Lake Pukaki loopt. Het landschap wordt steeds ruiger en de bergen steeds hoger. Ook in deze streek werden enkele opnames voor The Hobbit gemaakt.

Helaas, net zoals gisteren verandert het weer in 20 minuten tijd van een aangenaam lentezonnetje naar grauw en guur regenweer. Wanneer we omstreeks 13u00 in Mount Cook Village arriveren, zijn de wolken alweer zodanig gezakt dat we niets meer van de mooie omgeving kunnen zien.

Eens aangekomen bij de Hermitage Chalet, laden we snel onze bagage uit, grabbelen we onze regenjassen uit de koffer en reppen we ons naar de Activities Desk van het Hermitage Hotel waar we te horen krijgen dat onze Tasman Glacier excursie geannuleerd werd wegens de slechte weersomstandigheden. We balen uiteraard als een stekker, maar begrijpen ook wel dat de veiligheid primeert en dat het sowieso niet aangenaam geweest zou zijn om in dergelijk regenweer in een open bootje op een gletsjermeer te varen. We kunnen ons geld (155 NZD per persoon) terug krijgen, maar we verkiezen om de tocht naar morgenvroeg te verzetten. Hopelijk is de zon dan terug van de partij!

We brengen de rest van de namiddag dan maar luierend en TV kijkend door in onze chalet, want een wandeling maken in dit hondenweer trekt ons allerminst aan. Een glaasje rode wijn en de zelfgebakken koekjes van Katherine bieden ons hierbij wat troost. Ondertussen zien we op TV dat de aardbeving van afgelopen nacht toch wel aanzienlijke materiële schade heeft aangebracht en dat Kaikoura volledig van de rest van Nieuw-Zeeland afgesloten is, terwijl de regio ook nog af te rekenen krijgt met enkele ferme naschokken. Een echt horror scenario!

In Mount Cook Village zijn er meerdere eetgelegenheden in verschillende prijsklassen. Het buffet in het Heritage Hotel kost bv. 63 NZD per persoon. Aangezien wij dat een beetje teveel van het goede vinden, opteren we voor de goedkopere en veel gezelligere omgeving van The Old Mountaineers, die voor een schappelijke prijs lekker eten op tafel serveert.

Wanneer we in ons bedje kruipen, is het buiten nog steeds pijpenstelen aan het regenen. Benieuwd of morgenvroeg alles opgeklaard is!

Pictures - foto's naar Mount Cook Village voor een boottochtje naar de Tasman gletsjer

Dinsdag 15 november

Een bootjestocht op een gletsjermeer aan Mount Cook en vervolgens een rit richting Queenstown:

Ongelooflijk, na een kletsnatte nacht komt deze ochtend een frêle zonnetje door het wolkendek piepen. Ons hart maakt een klein vreugdesprongetje!

Vooraleer we gaan ontbijten in The Alpine Restaurant van het Hermitage Hotel, passeren we eerst even langs de Activities Desk om na te vragen of onze gletsjer boottocht van 9u30 zal doorgaan. We krijgen helaas te horen dat de excursie momenteel 'on hold' staat aangezien er heel veel wind op het meer staat. Dat was niet het antwoord waarop we gehoopt hadden, maar we geven de moed niet op.

Na ons continentaal ontbijt met zicht op Mount Cook (met zijn 3754 meter de hoogste berg van Oceanië), gooien we onze bagage in de wagen en leveren we de sleutel van onze chalet terug binnen. Met een bang hartje keren we iets na 9u00 terug naar de Activities Desk waar we deze keer wel goed nieuws te horen krijgen. De tocht gaat door!

Eerst rijden we met een bus nog een 10-tal minuutjes naar het begin van een korte wandeltrack van 1,5 km, die ons naar de bootjes op het gletsjermeer leidt. Wanneer we aan het meer aankomen, zorgt de zon ervoor dat het water zijn typisch melkwitte kleur krijgt. Dat levert met de bergen op de achtergrond meteen enkele leuke foto's op.

Vooraleer we in het bootje stappen, moet iedereen nog een zwemvest aantrekken en volgt de gebruikelijke safety briefing. Daarna worden we in groepjes van maximaal 16 personen verdeeld, krijgt iedereen een plaats in de boot toegewezen en kunnen we eindelijk vertrekken.

Terwijl hij ons zorgvuldig door de drijvende ijsblokken manoeuvreert, vertelt onze gids honderduit over het ontstaan van de Tasman gletsjer en de snelheid waarmee hij aan het krimpen is. Elk jaar slinkt de Tasman Glacier aan een alarmerend hoog tempo. Toch blijft hij met 27 km de langste gletsjer van heel Nieuw-Zeeland.

Tijdens de tocht kunnen we het eeuwenoude en kristalheldere gletsjerijs even vasthouden en draait de gids de boot voldoende in verschillende richtingen zodat iedereen de perfecte foto's kan maken.

Na een uurtje op het ijskoude water van 2°C zit de educatieve tocht erop en varen we terug naar de steiger. Ondertussen pakken donkere wolken zich samen en begint het alweer te regenen. Het kan ons deze keer niet veel deren!

Rond het middaguur komen we terug aan bij het Hermitage Hotel en stappen we in de wagen richting Queenstown.

Vlak voor Omarama wijken we even af van de geplande route en rijden we een 10-tal kilometer om naar de Clay Cliffs (5NZD per wagen), een stel bizarre en tezamen geërodeerde kliffen met kloven en spitse kantelen in de rotswanden. Het natuurfenomeen doet ons een beetje denken aan Bryce Canyon in Utah en levert prachtig fotomateriaal op.

Vervolgens rijden we een uur lang door de magnifieke Lindis Pass, een onbewoond ruig berglandschap waar we nergens GSM-bereik hebben. Hier kan je dus best niet in panne vallen!

Net voor we Queenstown bereiken, maken we nog een tussenstop aan Jones Fruit Stall waar ze letterlijk busladingen vol Aziatische toeristen dumpen om vers fruit te kopen. In plaats van vers fruit, kopen wij er een zalig lekker kersijsje (5 NZD) dat ter plaatse wordt gemaakt. Mjammie!

Omstreeks 17u30 arriveren we in Lake Vista B&B. Wanneer we onze kamer binnenstappen, valt onze mond alweer van verbazing open. We hebben een prachtig uitzicht op het meer en de aanpalende stad. Wauw!

Nadien trekken we het gezellige Queenstown in op zoek naar een leuke eetplaats. Er is zo'n groot aanbod aan restaurants, dat het redelijk wat tijd kost om een keuze te maken. Uiteindelijk hakken we de knoop door en wordt het Coalfire Barbecue, waar we superlekker eten en de vriendelijke Steven ervoor zorgt dat we niets te kort komen. Een echte aanrader!

Pictures - foto's van een boottochtje naar de Tasman gletsjer en vlak voor Omarama de Clay Cliffs

Woensdag 16 december

Naar Glenorchy voor een jet boat ride op de oeroude gletsjerstroom Dart River:

We genieten van onze vrije voormiddag om wat langer te slapen, uitgebreid te ontbijten en gezellig op ons terras te zitten met uitzicht op de 'Remarkables' het gebergte dat aan de rand van Queenstown gelegen is.

Rond 11u00 stappen we in de wagen richting Glenorchy, waar we om 13u15 worden verwacht voor een jet boat ride op de oeroude gletsjerstroom Dart River.

De 50 km lange panoramische weg naar Glenorchy volgt continu de oevers van Lake Wakatipu, het langste meer van Nieuw-Zeeland. Gelukkig zijn er voldoende stopplaatsen langs de weg voorzien om foto's te kunnen maken, want dit is echt wel een prachtig stukje natuur.

Rond 12u45 bereiken we onze bestemming en melden we ons aan bij Dart River Safaris. Aangezien we nog een half uurtje tijd hebben voor we vertrekken, verkennen we nog even dit gezellige dorpje dat volledig op toerisme is gericht.

De trip bestaat uit een 'thrilling jet boat ride', een korte wandeling door het bos en een terugrit per bus over de rivierbedding (239 NZD).

Dart River Safaris biedt zijn klanten ruime regenjassen aan die voor de tocht kunnen gebruikt worden aangezien het altijd kan beginnen regenen. Daarboven moeten we dan ook nog eens een life jacket voor de veiligheid dragen. We voelen ons echte Michelin mannetjes, maar op deze manier blijven we gegarandeerd droog.

Eens we in de jetboot zitten, geeft onze gids plankgas en scheuren we met een rotvaart over het meer en de ondiepe rivier. We maken continu scherpe bochten en af en toe zelfs volledige rotaties van 360°. Yihaa, dit is leuk!

Ondertussen geven we onze ogen de kost want het omringende landschap is werkelijk prachtig. Wolken en zon wisselen elkaar continu af, wat maakt dat de omringende bergen steeds een ander uitzicht krijgen. Wauw, hier kunnen we niet genoeg van krijgen.

Af en toe maken we ook een korte tussenstop zodat de gids ons wat informatie kan geven over de Dart River en het Mount Aspiring National Park. Ondertussen klikken de fotocamera's onophoudelijk.

De 43 km lange tocht over de Dart River neemt ongeveer een uur in beslag. We krijgen dus zeker waar voor ons geld. Wanneer we de terugtocht willen aanvatten, blokkeert de motor echter en weigert alle dienst. Verdorie, daar zitten we dan in the middle of nowhere. Gelukkig springt de gids van een andere boot zonder verpinken in het ijskoude en kniehoge water om ons te depanneren. Hij wordt meteen gebombardeerd tot onze held van de dag!

Nadien maken we nog een korte wandeling door het Mount Aspiring National Park, waarbij we de nodige uitleg krijgen over de plaatselijke flora. Interessant, maar uiteraard minder opwindend dan het boottochtje.

Tot slot worden we per bus via de droge rivierbedding naar Glenorchy teruggebracht en zien we hoe een lokale farmer een ontsnapt kalfje probeert vangen. Zijn drie blaffende honden jagen het jonge dier de struiken in, waar het vast komt te zitten. Het lijkt allemaal een beetje dramatisch, maar gelukkig kan de farmer het kalfje uit zijn benarde situatie bevrijden.

Onderweg maken we ook nog een tussenstop op een filmlocatie van Lord of the Rings, The Chronicals of Narnia en Wolverine. Leuk om deze locatie met eigen ogen te kunnen bewonderen.

Rond 16u45 staan we terug bij onze wagen en rijden we in één trek door naar Queenstown, waar we opnieuw gaan eten in Coalfire Barbecue.

Pictures - foto's van Glenorchy van een jet boat ride op de oeroude gletsjerstroom Dart River

Donderdag 17 november

Rijden naar Te Anau waar een klooster een lodge is geworden:

Aangezien er vandaag enkel een 'korte' rit van 210 km op het programma staat, blijven we wat langer aan de ontbijttafel hangen voor een gezellige babbel met gastvrouw Bev. Omstreeks 10u00 laten we de prachtige Lake Vista B&B achter ons en zetten we koers naar Te Anau.

Eerst maken we nog een kleine omweg naar Coronet Peak, waar we alweer beloond worden met een magistraal uitzicht. Vervolgens rijden we ook nog door Arrowtown, een voormalig goudzoekerdorpje dat nu volledig getransformeerd is tot toeristische trekpleister met gezellige winkeltjes en restaurants.

Op Kelvin Heights proberen we ook nog enkele filmlocaties van Lord of the Rings en Wolverine te bezoeken, maar helaas is het privé-domein waar de scènes zijn opgenomen niet meer toegankelijk voor het grote publiek.

Vervolgens rijden we langs het ruwe Remarkables gebergte en het eindeloos lange Lake Wakatipu verder zuidwaarts. De panorama's zijn alweer prachtig en we stoppen zoveel we kunnen om talloze foto's van deze opmerkelijke landschappen te maken.

Rond 13u00 zetten de hemelsluizen zich opnieuw open en kunnen we door de mist en laaghangende bewolking vrijwel niets meer van de omgeving zien. Niet zo erg, want we rijden nu door een vlakker stuk wat sowieso minder fotogeniek is. Minder leuk is dat de temperatuur zakt tot zo'n 6°C en dat er een stevige wind staat. Brrr, we bibberen bijna uit ons vel!

Omstreeks 15u00 arriveren we in Te Anau Lodge, een voormalig klooster dat volledig werd omgebouwd tot grote B&B, zonder afbreuk te doen aan het authentieke karakter van het gebouw. Wij logeren in de Baptisery Room, een eerder eenvoudige en kleine kamer die gelukkig wel Wifi heeft.

Nadat we de bagage hebben uitgeladen, nestelen we ons in de gezellige bibliotheek waar gasten heel de dag kunnen genieten van koffie, thee, cake, koekjes en wijn. Met een glaasje wijn in de hand kunnen we genieten van het mooie uitzicht op Lake Te Anau en de Murchison Mountains.

's Avonds trekken we het stadje in op zoek naar een leuk restaurant. Onze keuze valt op The Ranch, een soort van country & western keet met no nonsense stijl waar ze heerlijke hertenfilet serveren aan een zeer democratische prijs. Een echte aanrader!

Pictures - foto's van Te Anau Lodge, een voormalig klooster aan het Lake Te Anau en de Murchison Mountains

Vrijdag 18 november

Cruise op Milford Sound, een fjord:

Tijdens het ontbijt maken we kennis met Karl, de sympathieke uitbater van de B&B die overigens overheerlijke cupcakes maakt.

Vandaag staat er een cruise op Milford Sound op het programma, één van de grootste toeristische attracties van Nieuw-Zeeland. De weg tussen Te Anau en Milford Sound bedraagt 120 km, maar men raadt iedereen aan om minstens 2,5 uur voor de rit uit te trekken om de talrijke fotostops in te calculeren. We vertrekken dus ruim op tijd om in alle rust van het landschap en het zonnetje te kunnen genieten.

De 120 km lange weg is inderdaad een aaneenschakeling van mooie panorama's en indien mogelijk zouden we om de vijf minuten willen stoppen om een foto te maken. Helaas lijkt de SH94 soms op een echte snelweg, waar volle toeristenbussen overheen razen. We kunnen dus enkel halte houden op de voorziene parkeerzones. Eenmaal proberen we in de grasberm te stoppen, waarbij we los in een diepe groef en tegen een grote steen rijden. Het geeft een enorme knal, maar gelukkig is er niets aan de wagen en geraken we vlot terug op de weg. We hebben ons lesje geleerd!

Hoe dichter we ons einddoel naderen, hoe mooier het landschap wordt met ruige besneeuwde bergtoppen en idyllische riviertjes met kristalhelder water. Onze fotocamera's maken overuren, zo adembenemend mooi is het hier. Er is zelfs een filmploeg opnames van de omgeving aan het maken.

Dit is ook het gebied waar de kea voorkomt, een grote groene papegaai met oranje kleur aan de onderkant van de vleugels. Ze zijn zeer nieuwsgierig en absoluut niet mensenschuw. Integendeel, ze springen op de daken van geparkeerde wagens, proberen zelfs via de ruiten naar binnen te geraken en gaan als echte bedelaars naar de ene naar de andere persoon. Overal staat aangegeven dat het verboden is om de vogels te voederen, maar uiteraard zijn er altijd een aantal idioten die dat negeren. Jammer!

Eén van de hoogtepunten van de rit is de doorgang door de Homer Tunnel die in 1953 werd voltooid, 1,2 km lang is en slechts één rijbaan heeft. Een verkeerslicht geeft aan wanneer je de tunnel in mag rijden (maximaal 10 minuten wachttijd). Het lijkt een beetje op een konijnenpijp, zo smal en donker!

De afdaling na de Homer Tunnel via haarspeldbochten levert spectaculaire vergezichten op, maar helaas zijn er slechts enkele view points voorzien.

Pictures - foto's van de route naar het Milford Sound fjord

Rond 14u00 rijden we de parking op bij Milford Sound. We hebben ongeveer vier uur nodig gehad om het traject af te leggen! Nadien moeten we nog een kleine tien minuutjes stappen naar de terminal van de cruiseboten.

We hebben onze cruise geboekt bij Cruise Milford (90 NZD), één van de kleinere maatschappijen. De volle bussen uit Queenstown stappen vooral op de grote boten van Real Journeys en Southern Discoveries. Massatoerisme ten top!

Om 14u45 mogen we inschepen en zien we de bui al hangen . De hele dag hebben we zonnig weer gehad, maar nu komen er donkere wolken uit de verte opzetten. Het zal niet lang duren vooraleer ze het fjordgebied overschaduwen. Jammer, maar gelukkig blijven we wel van regen bespaard.

Alle cruiseboten varen ongeveer eenzelfde traject langs o.a. Mitre Peak (met zijn 1692 meter de hoogste en meest gefotografeerde berg van het gebied), Copper Point, Fairy Falls en keren dan via de Tasman Zee aan de andere kant van het fjord terug langs een rots waar pelsrobben op zitten, Stirling Falls waar de boot even onder gaat liggen (zodat we 10 jaar jonger worden van het helende water) en de prachtig uitbundige Bowen Falls.

Op het einde van de tocht komen we ook nog zes zwemmende Fiordland Crested Penguins (Fjordlandkuif pinguïns) tegen, de meest zeldzame pinguïnsoort van Nieuw-Zeeland waarvan in totaal nog maar 2000 broedparen te vinden zijn. Wat een geluk dat we deze schattige diertjes hier spotten!

Om 16u30 staan we terug op de kade. Het was een mooie tocht, maar door de zware, laaghangende bewolking konden we de hoogste bergtoppen niet zien en leek het hele fjordgebied een beetje somber. Jammer, maar gelukkig hebben we onze regenjas niet nodig gehad in deze streek waar het gemiddeld 250 dagen per jaar regent!

Op de terugweg rammen we bijna een roofvogel die midden op de weg gezellig zijn prooi zit op te peuzelen. Hij kan gelukkig nog net op tijd wegvliegen, maar het was zeer close. Dat was schrikken!

Aangezien we deze voormiddag al onze foto's hebben gemaakt, hoeven we nu niet meer te stoppen en arriveren we om 18u45 in Te Anau, waar we opnieuw lekker gaan dineren in The Ranch.

Pictures - foto's van een Cruise op het Milford Sound fjord

Zaterdag 19 december

Rijden van Te Anau richting Queenstown naar Wanaka:

Vooraleer we terug richting Queenstown en Wanaka rijden, brengen we nog snel een bezoek aan het Bird Sanctuary (gratis) in Te Anau, waar de bijna uitgestorven Takahe te bewonderen valt. Deze voorhistorisch uitziende blauw-groene vogel heeft wel vleugels, maar kan niet vliegen. Letterlijk een vreemde vogel!

Daarna leggen we terug hetzelfde parcours af dat we afgelopen donderdag hebben gereden. Gelukkig schijnt de zon nu wel en krijgen we een tweede kans om de prachtige bergen langs Lake Wakatipu te fotograferen.

Nadat we Queenstown en Arrowtown zijn gepasseerd, volgen we de panoramische Crown Range Route die zigzaggend naar een hoogte van 1120 meter klimt. Ondertussen worden we verwend met mooie uitzichten op het onderliggende landschap. Eens we de top hebben bereikt, krijgen we weer een totaal ander beeld voorgeschoteld van bergflanken vol met bruin tussock grass (beemdgras).

Omstreeks 15u30 rijden we het gezellige stadje Wanaka binnen, waar achter het vierde grootste meer van Nieuw-Zeeland de prachtig besneeuwde bergtoppen van de Southern Alps oprijzen.

Ook de B&B Aspiring Lofts is alweer een schot in de roos. We worden hartelijk verwelkomd door Don en Lorraine, die ons meteen overstelpen met nuttige info over de regio. En wanneer we de kamer binnenstappen, krijgen we een reuzengrote glimlach tot achter onze oren. Wat een mooie kamer met alweer een spectaculair uitzicht op de bergen. We worden deze reis echt verwend met superdeluxe verblijven op toplocaties. Wauw!

Aangezien het een zonnige dag is, nestelen we ons de rest van de namiddag met een glas wijn op het terras. Zalig! Daarna gaan we op aanraden van Don eten in WGK (Wanaga Gourmet Kitchen) met uitzicht op Lake Wanaka. De hertenfilet is werkelijk om duimen en vingers af te likken. We reserveren meteen een tafeltje voor morgenavond!

Pictures - foto's rijden van Te Anau richting Queenstown naar Wanaka

Zondag 20 november

4x4 rit met panorama zicht op Lake Wanaka en de omliggende besneeuwde bergtoppen:

Aangezien we pas vanmiddag een activiteit op het programma hebben staan, maken we van de gelegenheid gebruik om wat langer te ontbijten en nader kennis te maken met Don, Lorraine en het Amerikaanse koppel dat eveneens in onze B&B verblijft. Altijd leuk om van andere reizigers en locals nuttige tips over Nieuw-Zeeland te krijgen.

De rest van de voormiddag verkennen we de omgeving van Wanaka waarbij we o.a. een kort bezoek inlassen bij Puzzling World, een soort attractiepark met allerlei optische illusies.

Aangezien het een stralend zonnige dag is, maken we van de gelegenheid gebruik om nog wat extra foto's te maken van Lake Wanaka en de achterliggende toppen van de Southern Alps. Hier kunnen we postkaarten van drukken!

We overwegen even om een vliegtochtje te maken naar Mount Aspiring, de hoogste berg in deze regio, maar de prijs (270 NZD P.P. voor 50 minuten) weegt toch iets te zwaar door op ons budget.

Pictures - foto's van Lake Wanaka 1

Om 13u30 worden we door Ridgeline Adventures in het centrum van Wanaka opgepikt voor een 2,5 uur durende tocht naar een grote veeboerderij (168 NZD). We starten met het voederen van de twee alpaca's. Aanvankelijk zijn de beestjes nog een beetje schuw, maar nadien eten ze vlot uit onze hand. Een leuk begin!

Daarna beginnen we met de 4x4 jeep aan een steile en hobbelige beklimming. Onderweg passeren we honderden schapen met hun ultra schattige lammetjes, grazende Angus koeien en herten die schichtig weglopen wanneer we te dicht naderen. Ondertussen krijgen we ook nog de nodige uitleg over de omgeving van onze gids Steve.

Eenmaal we de top hebben bereikt, krijgen we een prachtig 360° panorama op Lake Wanaka en de omliggende besneeuwde bergtoppen. Ongelooflijk mooi en de stevige wind nemen we er met de glimlach bij.

Rond 16u00 zit de rondrit erop en worden we, samen met de twee lifters die we onderweg hebben opgepikt, terug afgezet in het centrum van Wanaka. Daarna rijden we zelf nog even met de wagen terug naar de Mount Aspiring Road om onze laatste ultieme foto's te maken. Prachtige omgeving!

Pictures - foto's van Lake Wanaka 2

Maandag 21 november

Van Lake Wanaka naar Fox Glacier aan de westkust:

Vandaag reizen we naar de westkust van het zuidereiland, dat bekend staat als de natste streek van Nieuw-Zeeland. Dat belooft niet veel goeds! Daarom proberen we ons verblijf in het zonnige Wanaka zolang mogelijk te rekken.

Wanneer we de fantastische Aspiring Lofts en hun sympathieke bewoners achter ons laten, beginnen we aan onze lange tocht van 275 km. Eerst rijden we een tijdje langs Lake Hawea en Lake Wanaka, wat nog een aantal idyllische plaatjes oplevert.

Vanaf Makarora verlaten we Central Otago en rijden we de West Coast binnen. En ja hoor, we zien de bui letterlijk al hangen; het duurt dan ook niet lang vooraleer het begint te miezeren. Dat weerhoudt ons er echter niet van om enkele fotostops te houden aan mooie watervallen en wilde bergriviertjes. Geleidelijk aan begint het helaas harder te regenen en rijden we kilometers lang door het dichte groene regenwoud dat volledig in nevel gehuld is. Het heeft wel iets mystieks.

Vanaf Haast bereiken we de kuststrook met de Tasman Zee en begint het gelukkig ook weer wat op te klaren, zodat we hier en daar kunnen stoppen om van het mooie uitzicht op zee te genieten. Daarna duikt de weg terug het regenwoud in en is het nog een redelijk lange en vrij saaie rit naar het dorpje Fox Glacier, waar we de nacht doorbrengen in Mountainview B&B.

Het lijkt wel de rode draad van onze reis, maar ook hier kunnen we Mount Cook en de rest van de Southern Alps niet zien omwille van de lage bewolking. Volgens onze gastvrouw Karen zijn er echter opklaringen op komst, waardoor we morgen (met wat geluk) toch een glimp van de bergen kunnen opvangen. We leven alweer op hoop!

Nadat Karen ons een zeer volledige uitleg heeft gegeven over de mogelijke activiteiten in de omgeving, geeft ze ons ook nog het advies om een tafeltje te reserveren in Lake Matheson Café, het beste restaurant in de omgeving. We volgen haar raad gewillig op en onze buikjes worden inderdaad verwend met zeer lekkere en verfijnde gerechtjes. Alweer een toppertje!

Pictures - foto's van Lake Wanaka naar Fox Glacier

Dinsdag 22 november

Views van Lake Matheson, Mount Cook, Mount Tasman en de Pancake Rocks in Punakaiki:

Auwch! We rollen om 6u00 uit ons bed om een wandeling te maken rond Lake Matheson dat enkel in de vroege ochtend en bij windstilte de perfecte reflectie in het water toont van het omringende woud en de achterliggende Southern Alps.

Wanneer we onze kamer buitenkomen worden we aangenaam verrast, want zowel de top van Mount Cook als die van Mount Tasman, de twee hoogste bergen van de Southern Alps, zijn volledig zichtbaar. Eindelijk zien we deze kanjers in hun volle glorie!

Wanneer we tien minuten later bij Lake Matheson arriveren, verandert onze euforie echter al snel in een kwalijke frons want de wolken hebben in een razendsnel tempo de bergtoppen ingepalmd. Jammer, dat wordt dus een reflectiefoto met enkel bomen.

Ondanks het feit dat de wolken vandaag een beetje spelbreker zijn, is de wandeling van 5 km rond Lake Matheson zeker de moeite waard. Je wandelt er door een dicht begroeid regenwoud met grote varens en bomen waarvan de stam volledig met mos en andere planten begroeid is. Het lijkt een beetje op een sprookjesbos. Zo magisch!

Op het goed aangelegde wandelpad zijn er drie belangrijke viewpoints en enkele kleinere 'piepgaatjes'. Telkens zien we het meer vanuit een andere invalshoek en zolang het windstil blijft (ongeveer tot 8u30) kunnen we inderdaad mooie weerspiegelingen van het omringende woud in het water zien.

Na onze ochtendwandeling krijgen we van Karen een stevig ontbijt voorgeschoteld en wanneer we onze laatste hapjes naar binnen werken, krijgen we Mount Cook en Mount Tasman opnieuw volop te zien. Breakfast with a view, wat een luxe!

Daarna rijden we naar Fox Glacier, een grote gletsjer die mits een korte steile wandeling van 30 minuten voor het grote publiek toegankelijk is. Aangezien onze tijd vandaag echter beperkt is en Karen ons had verteld dat hij eerder grijs en vuil is, besluiten we om enkel naar het uitkijkpunt te rijden en van daar enkele geslaagde foto's te maken. Hier krijgen we ook de gekende lichtblauwe kleur beter te zien.

Een 20-tal kilometer verder herhalen we nogmaals dit scenario bij Franz Josef Glacier. Ook deze 12 km lange gletsjer kan in een vlakke wandeling van 45 minuten bereikt worden, maar wij verkiezen de 'easy way' en bewonderen de gletsjer vanop de parking. We arriveren hier net op tijd om nog een aantal foto's met sneeuwwitte bergpieken en staalblauwe hemel te maken. Enkele minuten later nemen de wolken alweer het luchtruim over en is het gedaan met de pret!

Vervolgens rijden we in één ruk door naar onze slaapplaats in Rapahoe. Onderweg valt er weinig moois te zien, daarom kunnen we dit gerust de saaiste rit van de hele rondreis noemen.

Rond 15u30 arriveren we in Breakers B&B, dat vlak aan de Tasman Zee gelegen is en directe toegang heeft tot het verlaten strand. We worden hartelijk verwelkomd door gastvrouw Jan en als klap op de vuurpijl krijgen we ook nog een gratis upgrade naar de Driftwood Room. Wauw, wat een ruime kamer met super kingsize bed en wondermooi uitzicht op de woelige zee. Hoe mooi kan het leven zijn!

Wanneer we de koffers in de kamer hebben geploft, zetten we meteen koers naar de 30 km noordelijker gelegen Pancake Rocks (gratis) in Punakaiki. Hoe saai de rit van deze voormiddag was, des te indrukwekkender is deze route. We rijden vlak naast de kustlijn, met talrijke mooie uitkijkpunten op de grillige rotsformaties in de zee. De uitbundige zon maakt het beeld helemaal af. Dit zijn de fotoés waar de westkust van Nieuw-Zeeland om bekend staat. Werkelijk prachtig om naar te kijken!

De Pancake Rocks zijn waarschijnlijk de belangrijkste bezienswaardigheid van de West Coast. Het is een groep van sterk verweerde kalksteenrotsen waar de Tasman Zee tijdens hoog tij door een aantal verticale 'blowholes' breekt, wat letterlijk spetterende beelden oplevert. Door enorme druk op de wisselende harde en zachte lagen (van fossielen van zeedieren en plantenresten), krijgt de kalksteen het uitzicht van dunne opeengestapelde pannenkoeken.

Aangezien het vandaag een zeer zonnige dag is met minder wind, haalt het opspattende zeewater niet zijn maximale hoogte van 15 meter, maar desalniettemin is het een mooi spektakel om naar te kijken en te luisteren, want de zee beukt telkens met een luide knal tegen de rotsen aan. Hier kunnen we gerust enkele uren doorbrengen.

Rond 20u00 komen we terug aan bij onze B&B en genieten we op het ruime terras met een glaasje rode wijn in de hand van de ondergaande zon. Daarna worden we zachtjes in slaap gewiegd door de ruisende golven van de Tasman Zee.

Pictures - foto's van Lake Matheson, Mount Cook, Mount Tasman en de Pancake Rocks in punakaiki

Woensdag 23 november

Rijden naar Christchurch met stopplaats in: Dobson Brunner Mine Site, Devils Punchbowl Falls, de grillig gevormde kalksteenrotsen bij Cave Stream en Castle Hill:

Tijdens het ontbijt krijgen we van gastvrouw Jan een overvloed aan informatie over de bezienswaardigheden langs het traject dat we vandaag naar Christchurch zullen afleggen. Ze heeft alles zelfs netjes op papier uitgeprint. Da's pas service!

Vooraleer we aan onze 280 km lange tocht dwars over het zuidereiland beginnen, maken we eerst nog een korte wandeling over het verlaten strand. De stralende zon van gisteren heeft helaas plaats moeten ruimen voor heel wat bewolking. Daar komt weer regen van!

Onze eerste stopplaats is Dobson Brunner Mine Site, een voormalig mijndorpje dat volledig werd gesloopt, maar waarvan de fundamenten bewaard zijn gebleven. Aan de hand van informatiepanelen krijg je een goed beeld hoe het dorp er vroeger uitzag en welke zware nijverheid er aanwezig was.

Vervolgens staat Lake Brunner op het programma, volgens Jane een zeer mooie en fotogenieke plaats, maar door de fel opgekomen nevel en regen is het zelfs niet de moeite om uit de wagen te stappen. Alweer een gemiste kans!

Daarna trekken we via Arthur's Pass de bergen in. Ook hier zien we door de dikke mist niets van de prachtige vergezichten op de Otira Gorge.

Eens we het hoogste punt gepasseerd zijn, verdwijnt de lage bewolking geleidelijk aan en kunnen we in het dal zelfs een kleine wandeling maken naar de Devils Punchbowl Falls. Aan de andere kant van de berg is het beduidend veel beter weer en hoe verder we de vallei in rijden, hoe warmer het wordt. We maken op een uurtje tijd een sprong van 12°C naar een tropische 29°C. Ongelooflijk!

We maken vervolgens nog een wandeling tussen de grillig gevormde kalksteenrotsen bij Cave Stream en Castle Hill, locaties die werden gebruikt tijdens de opnames van The Chorincles of Naria. Een zeer mooie omgeving waar je gemakkelijk enkele uren in kunt ronddwalen.

Tot slot verlaten we de bergen via Porters Pass en rijden we nog een uurtje tussen vlak wei- en akkerland naar Christchurch, de tweede grootste stad van Nieuw-Zeeland.

Omstreeks 17u30 komen we in Christchurch aan bij Orari B&B, een volledig gerestaureerd Victoriaans huis uit 1890 dat maar liefst tien kamers telt en zeer centraal gelegen is. Ook hier worden we vriendelijk verwelkomd door de gerante die meteen ook onze restaurants voor vanavond en morgen vastlegt. Op die manier zijn we zeker van een lekker plekje in het drukke centrum.

We zijn tijdens onze reis royaal verwend geweest met super kingsize bedden en prachtige uitzichten op meren, bergen en zeeën. Deze eerder kleine kamer met queensize bed en uitzicht op de parking, zet ons dan ook meteen met beide voetjes terug op de grond. Onze rondreis zit er bijna op. Back to reality!

Pictures - foto's van Cave Stream en Castle Hill, locaties die werden gebruikt tijdens de opnames van The Chorincles of Naria

Donderdag 24 november

Zeer mooi tochtje naar Akaroa om hectordolfijnen, pinguïns, pelsrobben en prachtige rotsen te spotten:

Vandaag maken we vanuit Christchurch een 'kort' uitstapje van 95 km naar Akaroa, waar we met de boot op zoek gaan naar hectordolfijnen, de kleinste en zeldzaamste dolfijn ter wereld.

We vertrekken ruim op tijd zodat we voldoende fotostops kunnen inlassen tijdens onze doortocht op het groene en heuvelachtige schiereiland Banks Peninsula. Helaas, de laaghangende bewolking speelt ons alweer parten, waardoor we het landschap enkel door een schemerige waas zien.

Wanneer we aankomen in Akaroa hebben we dus tijd in overvloed om het stadje te verkennen. Tijdens de koloniale periode streken hier vooral de Franse vloten neer, waardoor de plaats nog steeds een typische Franse uitstraling heeft. Ook de huizen zijn zeer pittoresk en fotogeniek met de vele rozen in hun voortuintjes. We maken bovendien van de gelegenheid gebruik om hier nog enkele betaalbare souvenirs te scoren.

Rond 12u30 schepen we in bij Akaroa Dolphin Cruise (75 NZD), één van de kleinere en meer persoonlijkere maatschappijen. We krijgen meteen een drankje aangeboden en er wordt gevraagd of we een extra windjack wensen te gebruiken. Een aanbod waar we gretig gebruik van maken want het is vandaag slechts 13°C en op water kan het dan verdomd koud zijn. We maken ook kennis met Jet, de hond die deel uitmaakt van de bemanning en een expert is in het opsporen van dolfijnen. Hij heeft zelfs zijn eigen zwemvest. Héél schattig!

Een kwartiertje later varen we de haven uit richting Grote Oceaan. Jet neemt zijn job heel serieus en loopt voordurend heen en weer over het dek. Blijkbaar kunnen honden het geluid van dolfijnen waarnemen. Ondertussen krijgen we van de kapitein ook nog de nodige info over de omgeving en zijn locale fauna.

Het duurt niet lang vooraleer we een eerste groepje hectordolfijnen in de verte spotten. Geen slecht begin, maar ze zitten iets te ver weg om goede foto's te maken. Ze verdwijnen ook snel uit ons gezichtsveld.

We varen via de natuurlijke baai steeds verder naar de open oceaan en plotseling komt er een groepje van zes hectordolfijnen vlak onder, naast en voor de boot zwemmen. Ze hebben blijkbaar dolle pret want ze maken regelmatig een vreugdesprongetje uit het water. De fotocamera's klikken doorlopend en iedereen is dolenthousiast. Dit is waarvoor we gekomen zijn!

Na een tijdje naderen we een zeldzame white flippered penguin (de kleinste pinguïn ter wereld) en moet de schipper snelheid minderen, waardoor de hectordolfijnen hun interesse in onze boot verliezen. Ze zetten nog een tandje bij en verdwijnen razendsnel in het blauwe water.

Nadien varen we langs de kustlijn om enkele grotten en rotsen met luierende pelsrobben van dichtbij te bekijken. We passeren ook nog een zalmkwekerij en wanneer we wat visvoeder in de kooien gooien, beginnen de zalmen als gekken te springen. Ook Jet doet zijn duit in het zakje en begint vrolijk mee te blaffen. Een mooie afsluiter van deze geslaagde trip.

Om 14u45 staan we terug aan land, wandelen we nog even door het gezellige Akaroa en rijden we terug naar Christchurch via de panoramische Tourist Drive. De weg slingert zich geleidelijk aan naar boven, waardoor we zo hoog geraken dat we letterlijk door de wolken rijden en helaas geen hand voor ogen zien. Het is nu echt gevaarlijk rijden. Wederom zeer jammer, want het schijnt een zeer mooi traject te zijn.

Wanneer we later nog een korte omweg nemen via de Dyers Pass Road is er gelukkig minder laaghangende bewolking, maar het blijft een mistige bedoening. Ach ja, we hebben het in elk geval geprobeerd.

Omstreeks 18u00 komen we terug aan in Christchurch, drinken we nog een wijntje in de B&B en reppen we ons naar Mexicano's (reserveren is een must) voor een overheerlijke margarita en enkele Mexicaanse specialiteiten.

Pictures - foto's van de rit naar Akaroa om hectordolfijnen, pelsrobben en de kleinste pinguïn ter wereld te spotten

Vrijdag 25 november

Bezoek aan Christchurch en terugreis naar Antwerpen:

We beginnen onze laatste dag in Nieuw-Zeeland met regen. Daarom beslissen we om eerst het Canterbury Museum (gratis) te bezoeken. Een groot deel van het museum handelt uiteraard over de geschiedenis van het land, de Maori en de eerste kolonisten. Daarnaast komen er zeer diverse thema's aan bod gaande van Aziatische en Egyptische artefacten (er staat zelfs een sarcofaag met mummy), enkele skeletten van dinosauriërs, de geschiedenis van Air New Zealand, de inheemse vogels, enz.

Wanneer we het museum buiten stappen, is het gelukkig gestopt met regenen en nemen we een kijkje in de aanpalende botanische tuin. Een schuchter zonnetje laat ons zelfs toe om nog even op een terras te zitten.

Nadien wandelen we langs de belangrijkste bezienswaardigheden van Christchurch: de Avon River waar je met een bootje op kan varen, de kathedraal die door de aardbeving van 2011 volledig werd vernield en nog steeds in restauratie is, enkele historische gebouwen uit de Victoriaanse tijd, de gezellige New Regent Street met zijn pastelkleurige gevels en uiteraard ook de Re:START mall, een winkelbuurt die na de verwoestende aardbeving volledig in containers werd heropgebouwd. Oorspronkelijk was dit een initiatief om de vernielde winkels een tijdelijk onderkomen te geven, maar ondertussen is deze originele en gezellige shoppingbuurt een extra attractie in Christchurch geworden.

Ondertussen zijn ook de meeste wolken verdwenen en stijgt de temperatuur naar 26°C. Het weer in Nieuw-Zeeland blijft tot op de laatste moment voor verrassingen zorgen.

Rond 15u30 pikken we de huurwagen terug op aan Orari B&B, trekken we onze winterkleren aan en rijden we richting luchthaven. Aan alle mooie liedjes komt een einde!

Eerst hebben we een korte vlucht van drie uur naar Sydney, daarna een lange trip van 14 uur naar Dubai en als afsluiter nog eens een kleine zeven uur extra naar Amsterdam, waar we de Thalys naar Antwerpen nemen.

Zaterdagavond om 18u00 komen we moe maar voldaan thuis aan. Dit was echt een superleuke reis met alles erop en eraan: fantastische landschappen, vriendelijke mensen, superdeluxe slaapplaatsen en vooral heel veel fijne herinneringen.

Pictures - foto's van de stad Christchurch

Like en deel het reisverhaal met foto's van Nieuw-Zeeland met je vrienden op Facebook

Nuttige informatie:

Boeking van onze reis

Buiten onze vliegtuigtickets hebben we al onze logies en activiteiten geboekt via Amazing New Zealand, een lokaal reisagentschap dat wordt uitgebaat door Lode Notredame, een Belg die al 14 jaar in Nieuw-Zeeland woont en zijn Nieuw-Zeelandse echtgenote Sandi. Zij kunnen een volledig op maat gemaakt pakket uitwerken volgens jouw opgegeven budget. Ze kunnen je echt topverblijven en leuke activiteiten aanbieden, die bovendien goedkoper zijn dan wanneer je via een Belgische of Nederlands organisatie boekt. Alle communicatie kan in het Nederlands verlopen en ondanks het tijdsverschil van 12 uur krijg je zeer snel antwoord en advies. Lode en Sandi kennen het land door en door zodat zij een perfect op maat gemaakt reispakket kunnen opmaken. Wij werden door Lode zelf afgehaald in de luchthaven van Auckland, waar hij ons alle vouchers en overzichtelijke map met routebeschrijvingen en dagindeling overhandigde. Echt zeer handig en gedetailleerd! Vervolgens kregen we nog een persoonlijke rondleiding op Mount Eden, waar je een spectaculair uitzicht op de stad hebt en nadien werden we vlak voor ons hotel in Auckland afgezet. Geen gedoe met bussen of taxi's, wat heerlijk is na zo'n lange vlucht!

www.amazingnz.com
info@amazingnz.com
Whangaparaoa 0930
Auckland
New Zealand
(0064)9.428.4668

Enkele B&B's:

Lindsy & Jonathan
124 on Brunswick
www.124onbrunswick.co.nz
0474 204 535 or 0274 549 037

Don & Lorraine
Aspiring Lofts
www.aspiringlofts.co.nz
+64 3 443 7856 or +64 21 236 1518

Karl Lamb
Te Anau Lodge
52 Howden street, Te Anau 9600
www.teanaulodge.com
+64 3 249 7477 or +64 21 0222 0360

App Camper Mate voor smartphones:

Camper Mate is een gratis en zeer nuttige App die je op voorhand kan downloaden op je smartphone (liefst met GPS locatie bepaling)
Camper Mate: http://www.campermate.co.nz/

Noodnummer in Nieuw-Zeeland

National emergency number, noodnummer van Nieuw-Zeeland: 111

Taalgebruik:

Het Engels en Maori zijn de officiële talen van Nieuw-Zeeland.

Verkeer:

In Nieuw-Zeeland wordt er links gereden. Let daarom steeds goed op bij het oversteken van straten, naderen van rotondes en inrijden van straten. In grote steden zoals Auckland kunnen voetgangers een kruispunt ook diagonaal oversteken. Opletten is hier dus de boodschap! Een Burgerlijke aansprakelijkheidsverzekering (BA) voor voertuigen is niet verplicht. Neem daarom steeds een huurauto met full insurance. Op die manier kan je heel wat problemen voorkomen.

Elektriciteit:

De elektriciteit in Nieuw-Zeeland is 230V - 240V en 50Hz (wat iets meer is dan in België en Nederland, maar daar kunnen onze toestellen normaal gezien wel tegen). Er wordt ook een zeer specifiek stopcontact gebruikt, waardoor een verloopstekker met drie platte pinnen noodzakelijk is. De aarding is een rechte platte pin en de twee andere platte pinnen staan schuin tegenover de aarding en zijn naar elkaar toe gericht. Deze verloopstekkers zijn enkel in Nieuw-Zeeland en Australië te koop.

Medische informatie en gevaren in Nieuw-Zeeland:

Raadpleeg steeds je arts om je inentingen na te kijken zoals hepatitis A - B, difterie, tetanus, polio, buiktyfus, enz.

Zandvliegjes zijn vooral een plaag in het westen van het zuideiland, maar kunnen in principe overal voorkomen waar water aanwezig is. Zandvliegen zijn kleine, vliegende insecten van 2 tot 3mm die vooral 's morgens en bij valavond bijten om bloed te drinken. Omdat ze zo klein zijn, voel je ze meestal niet of te laat wanneer ze al gebeten hebben. Als je gebeten bent, veroorzaken ze ernstige jeuk die enkele dagen kan aanhouden. De beten kunnen voor infecties zorgen en kunnen uitgroeien tot ernstige zweren, waarna lelijke littekens achterblijven. Krab nooit aan de beten om de infectie niet te verergeren. Sommige mensen reageren allergisch op de beten. Bij een allergische reactie zal rond de beet een grote jeukende bult ontstaan. Als de infectie niet lijkt te genezen, ga dan naar een specialist tropische geneeskunde. Baby olie of zonnebeschermingsproducten op basis van olie zijn de meest geschikte preventiemiddelen tegen zandvliegen.

De katipo spin die in en op drijfhout leeft en vooral voorkomt op de stranden van het noordeiland, is giftig voor de mens. Ben je gebeten door de katipo spin, ga dan direct naar een arts. Zeker als je allergisch reageert, kan een beet van de katipo spin een zeer gevaarlijk situatie opleveren

In een kwart van het water van rivieren en beken komt de Giardia Lamblia parasiet voor, die met het blote oog niet zichtbaar is. Deze parasiet veroorzaakt darminfecties. Bij blijvende diaree dient steeds een arts te worden geraadpleegd, met de melding dat het mogelijk gaat om een besmetting van de Giardia Lamblia parasiet.

In de geothermisch verwarmde wateren komen eencellige organismen voor, die een amoebe infectie kunnen veroorzaken. De overheid adviseert dan ook op nooit het hoofd onder water te steken. Deze eencellige organismen kunnen zelfs via de neus of oren het lichaam binnendringen.

Buidelratten kunnen op het eerste zicht lief en leuk lijken, maar drijf ze zeker niet in het nauw want dan kunnen ze aanvallen en ziektes overbrengen. Versper bij pelsrobben ook nooit hun vluchtweg naar het water.

Bescherming tegen de zon is, zelfs bij een bewolkte dag, in Nieuw-Zeeland absoluut noodzakelijk. Het gebruik van een zonnecrème met hoge factor wordt ten allen tijde aangeraden om de huid te beschermen tegen verbranding. Een goede zonnebril ter bescherming van de ogen mag hierbij niet ontbreken. De ozonlaag is heel dun, waardoor de zonnestraling veel heviger is. De kans om huidkanker te krijgen in Nieuw-Zeeland is veel groter dan in Europa.

Benodigde documenten:

Je hebt in Nieuw-Zeeland een internationaal paspoort nodig, dat bij aankomst nog minstens 6 maanden geldig is. Meestal wordt er door de autoverhuurder ook een internationaal rijbewijs gevraagd. Heb je dit niet, dan betaal je 60 NZD voor de vertaalkosten. In België kost het €15 om een internationaal rijbewijs aan te vragen.

Weer en klimaat:

Het klimaat op het noord- en zuideiland verschilt sterk van elkaar. Op het noordeiland wordt het in de zomer overdag maximum 24°C en 's nachts 8°C. Hier worden dan ook de kiwi vruchten geteeld. Op het zuideiland is het meestal enkele graden kouder. In de bergen kan het (zelfs in de zomer) behoorlijk vriezen. In de winter zijn er in de bergen diverse skigebieden terug te vinden. Door de volledige omringing van de oceanen, de wind, de bouw van de eilanden en de vegetatie kunnen op één dag de vier seizoenen aan bod komen. De grootste klimaatverschillen in Nieuw-Zeeland komen voor tussen de west- en oostkust van het zuideiland. Meestal waait er een westenwind die veel regen (tot 8,5m per jaar) veroorzaakt tot aan de centraal gelegen bergen. In het oosten van het zuideiland is het veel droger.

Tijdsverschil Nieuw-Zeeland - België:

De Belgische zomer- en wintertijd wordt niet gelijktijdig gevolgd in Nieuw-Zeeland. Normaal bedraagt het tijdverschil 12uur.

Kraantjeswater, bier en wijn:

Het kraantjeswater is normaal drinkbaar, maar vraag het ook nog eens na in het hotel of B&B. Bij het eten in restaurants krijg je steeds gratis een fles drinkbaar kraantjeswater aangeboden. Het bier is eerder flauw en veel bitterder dan bij ons. De wijn is vrij jong en licht van smaak, maar beter dan het bier. Moet je zeker proeven!

Geld:

De munteenheid is de Nieuw-Zeelandse dollar. De afkorting is NZD.

Fooien:

In Nieuw-Zeeland is het niet gebruikelijk om fooien te geven. Indien je toch zeer goed en vriendelijk bent bediend, kan uiteraard een (kleine) fooi worden gegeven.

Kledij:

Afhankelijk van het seizoen heb je andere kledij nodig. Wanneer de zon schijnt in de lente en de in zomer is gemakkelijk zittende lichte katoenen kledij en hoofdbedekking ideaal. In de andere seizoenen zijn lange broek en trui aangewezen. In de bergen is extra warme kledij noodzakelijk. De temperatuur neemt bij valavond en 's nachts overal behoorlijk af. Neem ook steeds regenkledij mee want er kunnen geregeld (korte) regenbuien vallen.

Lees ook de andere duikreisverslagen en bekijk daarvan ook de vele pictures - foto's van de duiken en het landschap, van ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne

Voor meer informatie over leren duiken scuba diving, bekijk de pagina leren duiken van ADC Scuba Diving Antwerpen - Deurne.

Nog vragen over leren duiken? Dan mag je altijd contact opnemen met ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne om advies.

Ga terug naar de homepagina van ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne