www.adcdiving.be © Dirk Wuyts
Voeg deze pagina toe aan je Favorieten

Welkom op onze website reisverhalen en duiken in Antwerpen - Deurne

Reizen naar Chili en Argentinië in Zuid-Amerika

Like en deel het reisverhaal met foto's van Chili en Argentinië met je vrienden op Facebook

banner adc diving leren duiken antwerpen deurne

Reisverhaal over Patagonië in Chili en Argentinië in Zuid-Amerika, met het Andesgebergte, gletsjers, meren en unieke fauna zoals de condor, de guanaco en de nandoe

Map van Patagonië in Chili en Argentinië in Zuid-Amerika

Info over Chili en Argentinië in Zuid-Amerika

Chili:

Chili met als hoofdstad Santiago ligt in Zuid-Amerika en is van noord naar zuid ongeveer 4.300 kilometer lang. Chili ligt in de beruchte Ring van Vuur, een gebied rond de Grote Oceaan waar veel vulkaanuitbarstingen en aardbevingen voorkomen. Deze vulkaanuitbarstingen en aardbevingen veroorzaken soms ook tsunami's aan de kustgebieden. In het noorden van Chili grenst Peru en Bolivia. In het oosten zorgt het Andesgebergte voor een natuurlijke grens met Argentinië. In het Andesgebergte is de Aconcagua met 6.962 meter de hoogste berg van het Amerikaanse continent. Paaseiland behoort ook tot Chili, maar ligt midden in de Grote Oceaan, op ruim 3.500 kilometer van het vasteland. Een bezoek aan Paaseiland is zeker de moeite waard.

Chili in Zuid-Amerika heeft verschillende vormen van natuurpracht. Zo is er de droge Atacama woestijn, maar ook groene oerbossen, meren en met sneeuw bedekte vulkanen en bergen. Dit reisverhaal gaat over Patagonië, dat in het uiterste zuiden van Chili en Argentinië gelegen is. In Patagonië wisselen ruige bergen, imposante rotspartijen, gletsjers, afkalvende gletsjerfronten en blauwe meren elkaar af en is daardoor een echte trekpleister voor natuurliefhebbers en wandelaars.

In Patagonië leven o.a. condors, arenden, guanaco's, nandoes, roze flamino's, gordeldieren, huemuls (een zeer zeldzame hertensoort), poema's, vossen, de patagonische haas en ongeveer 130 vogelsoorten. In het uiterste zuiden van Patagonië zijn ook Magelhaenpinguïns en een kolonie koningspinguïns te bewonderen.

Reizen naar Noord- of Centraal-Chili kan het hele jaar door. De woestijngebieden zijn ideaal in de lente of de herfst. De mooie regio van Patagonië kan omwille van de gure weersomstandigheden maar een korte periode van het jaar worden bezocht. November tot maart zijn de beste maanden om naar Patagonië te reizen. Aangezien januari en februari ook vakantiemaanden zijn voor de Chilenen, Argentijnen en Brazilianen, is dit de drukste en duurste periode in Patagonië.

De Chileense economie is ëën van meest solide van Zuid- en Centraal-Amerika en is vooral gebaseerd op de export en de exploitatie van basis grondstoffen. Ze produceren o.a. meer dan een derde van het wereldwijde koper.

Landbouw en veeteelt zijn meestal in het centrum en het zuiden van het land terug te vinden. Op het gebied van zalm en wijn is Chili een wereldspeler.

Chili en Argentinië liggen op het zuidelijke halfrond waardoor hun winter onze zomer is en omgekeerd.

Argentinië:

Argentinië met als hoofdstad Buenos Aires, is het land van de tango, voetbal, sappige steaks, gletsjers en bergpieken.

Het land is 3.500 kilometer lang en maximaal 1400 kilometer breed. Hierdoor zijn er verschillende klimaatstreken aanwezig. Neem daarom bij een rondreis niet alleen zomerkledij mee want in de bergen kan het (afhankelijk van het seizoen) zeer koud zijn,.

In het noorden van Argentinië grenzen Bolivia, Paraguay en Brazilië, in het oosten Uruguay en in het westen Chili.

In het noordoosten van Argentinië bevinden zich de gigantische Iguaza Falls, een verzameling van 270 watervallen die verspreid liggen over een kleine 3km. Om hier te geraken heb je een extra vlucht nodig. De watervallen liggen eveneens in gele koorts gebied.

In het Argentijns Patagonië is het Los Glaciares National Park met zijn blauwe, krakende Perito Moreno gletsjer en spectaculaire boottocht op het Lago Argentino meer dan de moeite waard. Ook de regio van El Chalten is zeer gegeerd bij natuurliefhebbers en wandelaars.

Vanuit Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld en gelegen in de provincie Vuurland, vertrekken verschillende cruises naar Antarctica.

De landbouw in Argentinië bestaat vooral uit rundvlees, fruit, groenten, vis, wijn en eetbare oliën.

In Argentinië zijn veel grote olie- en gasreserves in de bodem te vinden. Het land is daardoor ëën van de grotere producenten in Zuid-Amerika. Ook de auto-industrie is goed vertegenwoordigd. Vele auto's die in Argentinië rijden, zijn ter plaatse geproduceerd. Ze exporteren de wagens eveneens naar de buurlanden.

Rondreis in Chili en Argentinië

Chili en Argentinië zijn zo één van die bestemmingen die bij veel natuurliefhebbers op hun to-do lijst staan. Vooral het ruige en afgelegen Patagonië staat bekend om zijn vele mooie landschappen en is een waar walhalla voor hikers.

Donderdag 13 februari - Vrijdag 14 februari

Vlucht van Amsterdam naar Santiago in Chili

Chili ligt letterlijk aan de andere kant van de wereld. Je moet er dus wel wat voor over hebben om er te geraken; meer bepaald 18 uur vliegen (rechtstreekse KLM-vlucht van Schiphol naar Santiago met technische tussenstop in Buenos Aires). Gelukkig hebben we een avondvlucht waardoor we nog net één film kunnen uitkijken en daarna vallen onze oogjes vanzelf dicht. Uiteraard slapen we niet zo lang en vast als in ons eigen bed, maar toch kunnen we enkele uren slaap meepikken, wat altijd een voordeel is op zo'n lange vlucht.

Na 13,5 uur vliegen, maken we een technische tussenstop in Buenos Aires. We moeten hier wel van boord, maar gaan meteen naar de transitzone zodat we geen al te strenge security checks moeten ondergaan. Na 1,5 uur verblijft op Argentijnse bodem is het alweer tijd om terug in te checken voor een korte vlucht naar Santiago, de hoofdstad van Chili.

De paspoortcontrole en ophalen van de bagage verloopt in Chili redelijk vlotjes. Zelfs de chauffeur van de lokale touroperator Turavion staat ons netjes aan de uitgang op te wachten. So far so good! We wisselen op de luchthaven snel nog wat Euro's om naar Chileense Peso en zetten dan koers naar Eurotel Providencia dat meer in het economische district van Santiago ligt. Normaal gezien verbleven we in het centraler gelegen Nippon hotel, maar omwille van de rellen van enkele maanden geleden had de touroperator ons last minute omgeboekt.

Eens we op de kamer zijn, nemen we even de tijd om te bekomen van de vlucht en te acclimatiseren want buiten is het een broeierige 33°C warm. Nadien verkennen we de nabije omgeving van het hotel, waar verrassend veel eetgelegenheden en relatief gezellige terrasjes te vinden zijn.

Omstreeks 16u00 lokale tijd beginnen onze magen te grommen en zetten we ons op een schaduwrijk terras. Vanaf nu wordt het ons heel duidelijk dat we hier onze vertaalapp naar het Spaans veel zullen moeten gebruiken want een Engelstalig menu bestaat niet en de kelner begrijpt geen letter Engels, waardoor we op goed geluk een gerecht op de kaart aanduiden. Gelukkig valt alles in de smaak; vooral dan de Pisco Sour, een lokaal drankje dat we nog kennen van onze reis doorheen Peru.

Nadien trekken we terug naar het hotel, waar we ons uiterste beste moeten doen om tot 22.00 wakker te blijven. Daarna is het echt over en out en kruipen we in ons bedje voor een deugddoende nachtrust.

Zaterdag 15 februari

Bezoek aan Santiago in Chili

Omdat we zo moe waren, hebben we deze nacht weinig last ondervonden van de geluiden op straat van Santiago, maar voor lichte slapers is dit gebrek aan geluidsisolatie waarschijnlijk een minpuntje voor Eurotel Providencia.

Na een verfrissende douche reppen we ons naar de ontbijtruimte, waar een vrij uitgebreid buffet klaar staat. We kunnen o.a. kiezen uit worstjes en roerei, diverse soorten brood, beleg en ontbijtgranen, maar ook heerlijk zoete aardbeien en meloen. Onze smaakpapillen vieren feest!

Daarna is het tijd om het centrum van Santiago in Chili in te trekken. Je kan er met de metro geraken, maar wij willen het ons zo gemakkelijk mogelijk maken en bestellen een taxi. De receptiemedewerker waarschuwt ons echter dat we moeten uitkijken voor malafide chauffeurs die met de meter knoeien. Hij stelt voor om een bevriende chauffeur te bellen die ons tegen een vast tarief van 8000 Peso naar het centrum kan rijden. Zo gezegd, zo gedaan en binnen de vijf minuten worden we aan het hotel opgepikt.

Een kwartiertje later worden we netjes afgezet aan Plaza de Armas, het kloppende hart en levendigste plein van heel Santiago dat volledig wordt afgezoomd met mooie oude gebouwen. Nadat we hier de nodige foto's hebben genomen onder alweer een stralend heldere hemel, gaan we op zoek naar een wisselkantoor om de rest van onze Euro's om te zetten naar Chileense Peso. De wisselkoers is hier beduidend beter dan degene die we gisteren op de luchthaven kregen.

Daarna krijgen we al last van een droge keel en nestelen we ons op een terrasje nabij Plaza de Armas. We worden bediend door een afgeborstelde gepensioneerde man die alweer geen letter Engels spreekt. Gelukkig is Coca Cola een universeel begrip! Nippend van ons glas begluren we uitgebreid de voorbijgangers; één van onze favoriete bezigheden op verlof.

Vervolgens zetten we onze verkenningstocht door Santiago verder en komen zo nog enkele mooie oude gebouwen tegen uit de Spaanse koloniale tijd. Verder vallen ook de lelijke graffititeksten op die massaal veel gevels en poorten ontsieren. Jammer, want hierdoor verliezen de gebouwen een groot stuk van hun natuurlijke schoonheid.

We wandelen enkele uren zonder een uitgestippelde route doorheen de hoofdstad, maar na een tijdje beginnen alle straten op elkaar te lijken en beslissen we om terug naar het hotel te keren.

Pictures - foto's van in Chili

Na het avondeten trekken we naar het dakterras van ons hotel om nog wat na te genieten van deze mooie zomerse dag. Vanaf morgen zitten we namelijk in een heel andere klimaatzone en zullen we onze dikke truien uit de koffer mogen halen!

Zondag 16 februari

Binnenlandse vlucht van Santiago naar Balmaceda

Om 8u00 worden we door privéchauffeur Mauricio opgepikt om ons naar de luchthaven van Santiago in Chili te rijden (20.000 Peso), waar we om 11u00 een binnenlandse vlucht hebben naar Balmaceda in Patagonië. Lang geleden dat we nog zo basic hebben gevlogen met beperkte beenruimte en enkel een watertje om te drinken. Gelukkig is het maar een korte vlucht van twee uur naar Balmaceda.

De luchthaven van Balmaceda is letterlijk een voorschoot groot en in de aankomsthal staan enkel twee bagagebanden. Passagiers die hadden gehoopt hier nog snel iets te eten of een drankje te kopen komen van een kale reis terug. Ook geld wisselen of pinnen aan een automaat is hier niet mogelijk.

Nadat we de bagage in Balmaceda hebben opgepikt, begeven we ons naar het loket van Mitta Zona Extrema waar we onze huurwagen hebben gereserveerd. Ook hier spreekt de baliebediende enkel Spaans en behelpt hij zich met een online vertaalprogramma om ons in te lichten dat de vorige huurders de wagen nog niet hebben terug gebracht. Tot overmaat van ramp kunnen ze hen ook niet bereiken, dus is het een groot vraagteken hoe laat de auto beschikbaar zal zijn. Ze kunnen ons voorlopig wel depanneren met een andere wagen, maar die mag de grens met Argentinië dan weer niet over omdat die geen licentie heeft.

We belanden in een moeizame communicatie waarbij wij met enkele woorden Spaans proberen te weten te komen wat onze opties zijn. Gelukkig staat er een man achter ons in de rij die perfect Engels spreekt en zo vriendelijk is om tijdelijk de rol van tolk op zich te nemen. We komen tot een compromis dat we voorlopig de alternatieve huurwagen nemen en dat Mitta ons ten laatste morgen om 10u00 de juiste wagen aan het hotel in Coyhaique aflevert. Wanneer we vertrekken hebben we sterke twijfels of alles tegen morgen in orde zal komen, maar op dit moment hebben we helaas geen andere keuze.

Wanneer we over de parking naar de wagen stappen, grijpen we al snel naar onze jas want het is hier slechts 13°C en er staat een stevige wind, wat typerend is voor heel Patagonië. Gelukkig piept de zon af en toe door de wolken zodat de boel toch een beetje wordt opgewarmd.

We stellen de GPS in op Coyhaique, de enige stad in de wijde omgeving die op een uurtje rijden van de luchthaven van Balmaceda ligt. De wegen zijn in vrij goede staat en de panorama's zijn zeker al de moeite waard. In de verte zien we de bui echter letterlijk al hangen want tussen de bergen is het serieus aan het regenen. Het duurt dan ook niet lang vooraleer we een eerste keer de ruitenwissers mogen uittesten. Jammer, maar vier seizoenen op één dag is helaas ook typerend voor Patagonië.

We overnachten in Coyhaique in El Reloj, een leuk middenklas hotel dat veel weg heeft van een Zwitserse chalet. Gezelligheid troef met veel hout, een open haard en accentmuren in natuursteen. We worden vriendelijk onthaald door de gerant die (hoera!) vlot Engels spreekt. Aangezien het vandaag zondag is, is het restaurant van het hotel gesloten en blijkt het een hele opgave te zijn om een etablissement te vinden dat wel open is. Het lijkt wel een spookstad! Gelukkig vinden we een leuke eettent aan het centrale plein waar we een rijkelijke maaltijd voor een schappelijke prijs krijgen. Onze magen staan werkelijk op springen!

Pictures - foto's van Coyhaique in Chili

Wanneer we terug bij El Reloj aankomen, krijgen we het heugelijke nieuw dat Mitta heeft laten weten dat de huurwagen met licentie voor Argentinië is binnengekomen en dat de auto binnen vijf minuten aan het hotel zal afgeleverd worden. Da's echt een pak van ons hart en we zijn dan ook enorm opgelucht wanneer we de sleutel van onze witte Toyota RAV4 in ontvangt kunnen nemen. Eind goed al goed!

Maandag 17 februari

Rit naar Puerto Guadal, dat gelegen is aan het Lago General Carrera

Het uitbijtbuffet van hotel El Reloj is eerder beperkt in keuze, maar gelukkig zijn we geen al te moeilijke eters. Verder maakt deze zonnige dag en het mooie uitzicht op de omringende bergen van Patagonië in Chili ook al veel goed.

Nadat we de nodige voorraad hebben ingeslagen, de tank tot op het randje hebben bijgevuld en de bandenspanning hebben nagekeken, zetten we koers naar Puerto Guadal, een stadje dat gelegen is aan het Lago General Carrera. De rit van 278km loopt over Ruta 7, ook wel de Carretera Austal genoemd en is een aaneenschakeling van adembenemende vergezichten. De ene keer rijden we door groene dicht beboste gebieden en wanen we ons af en toe in Zwitserland; de andere keer is het landschap ruw, grillig en kaal. Magnifiek, ons fototoestel maakt overuren! Gelukkig is het vandaag ook een zonnige dag waardoor alle kleuren beter tot hun recht komen.

Af en toe passeren we een klein dorpje, maar nergens zien we een eethuisje, café of winkeltje. Op een aantal strategische plaatsen zijn viewpoints met parking aangelegd zodat we veilig kunnen stoppen om de nodige foto's te maken. Helaas zijn hier geen openbare toiletten te bespeuren. Toch wel een minpuntje voor een land dat zoveel toeristen aantrekt.

Na een goeie 100km rijden komen we een wegblokkade met wegenwerken tegen. Blijkbaar wordt hier elke weekdag van 13u00 tot 17u00 gewerkt en mag er geen enkele wagen door. WTF!!! Het is nu 14u30, dus staan we hier nog 2,5 uur te koekeloeren. Omrijden heeft al helemaal geen zin want volgens de GPS zouden we dan pas om 22u30 op de eindbestemming aankomen. We hebben dus geen andere optie dan de straftijd uit te zitten. Balen! Enige pluspunt is dat er een werftoilet aanwezig is, dat door alle gestrande automobilisten gretig wordt gebruikt.

Iets na 17u00 wordt de weg dan eindelijk vrij gegeven en kunnen we onze tocht verder zetten. Het bezoek aan de marmeren grotten die vandaag op het programma stond, kunnen we helaas op onze buik schrijven. Wanneer we een half uurtje aan het rijden zijn, wordt de hele karavaan echter terug tegen gehouden om het verkeer van de tegenovergestelde richting door te laten. Opnieuw moeten we een uur wachten en stilstaan; iedereen wordt zenuwachtiger en begint op zijn claxon te duwen. Aangezien we onderweg geen tijd meer zullen hebben om te stoppen om te eten, trekken we uit pure noodzaak een zak chips open dat moet dienen als avondmaal.

Wanneer na dit tweede vervelende oponthoud de eerste wagen mag starten, zien we de bui al hangen. De voorlopig aangelegde weg is veel te steil en enkel de 4x4-wagens geraken vlot naar boven. De andere auto's hebben letterlijk een duwtje in de rug nodig om de heuvel op te rijden. Voor een derde keer worden we 'on hold' gezet en wordt er een bulldozer bijgehaald om de weg wat af te vlakken.

Pas om 19u15 is het aan ons om volle gas de nog steeds zeer steile helling op te rijden. Volgens de GPS zullen we pas rond 22u00 aan de lodge in Puerto Guadal aankomen, wat dus betekent dat we ongeveer een uur in het donker op een onverlichte gravelweg moeten rijden. Bovendien kunnen we maar tot 22u00 in Terra Luna inchecken. Het wordt dus een zenuwslopende race tegen de tijd waarbij we moeten opletten dat we niet wegslippen op de natte gravel.

Pictures - foto's van Puerto Guadal in Chili

Volledig opgefokt arriveren we iets na 22u00 bij het domein Terra Luna, een combinatie van camping en verschillende soorten houten huisjes. Gelukkig is de receptionist nog aanwezig en zijn we niet de enigen die een 'late arrival' hebben.

Toch nog een lichtpuntje om de dag mee af te sluiten want we mogen drie nachten lang slapen in een riante boomhut met houtkachel, terras en zicht op het mooie Lago General Carrera. Nadeel is dan weer dat we de wagen niet vlakbij kunnen parkeren en een eindje met al onze bagage door het pikdonker moeten sleuren. Moe van deze vervelende dag kruipen we rond middernacht in ons kingsize bed en vallen we onmiddellijk ik slaap.

Dinsdag 18 februari

Vanuit Puerto Guadal een rondrit naar de Chacabuco vallei en het Patagonia National Park

Het heeft vannacht stevig geregend en gewaaid in Puerto Guadal in Chili , maar gelukkig zien we bij het ontwaken een overwegend heldere hemel. We zien ook nu voor het eerste wat een prachtig uitzicht we vanuit onze boomhut hebben op het gigantische meer en omringende bergen met besneeuwde toppen. Werkelijk magisch om zo wakker te kunnen worden!

Het ontbijt bij Terra Luna wordt aan tafel geserveerd en bestaat uit roerei, brood met hesp, kaas en confituur, een glaasje fruitsap en een stukje cake. Niet al te uitgebreid, maar wel lekker en ondertussen kunnen we alweer genieten van het mooie uitzicht op Lago General Carrera.

Pictures - foto's van Terra Luna in Puerto Guadal in Chili

Gedurende het ontbijt slaat het weer helemaal om en begint het te regenen en feller te waaien. Ook vandaag is het ons blijkbaar niet gegund om het boottochtje naar de marmeren grotten te maken.

We besluiten dan maar om de Carretera Austral nog wat zuidelijker af te rijden met adembenemende zichten op het felblauwe turquoise water van de Rio Baker met daarachter besneeuwde bergpieken of diepgroene bossen. Een wondermooie rit en de weergoden dragen uiteindelijk ook hun steentje bij, want na een tijdje komt de zon door de wolken priemen en zorgt ze voor een aangename 16°C.

Onderweg staat een oudere man in panne met zijn wagen. Hij gebaart ons te stoppen en met de nodige handgebaren maakt hij ons duidelijk dat hij naar Cochrane moet. Aangezien wij toch die richting uit moeten en hier niet zoveel verkeer passeert, bieden we de man een lift aan waar hij gretig op in gaat. Handig, zo hebben we ineens een local die wat meer over de regio kan vertellen!

Na een uurtje rijden, bereiken we de Chacabuco vallei en het Patagonia National Park (gratis toegang). Ook hier zien we weer prachtige panorama's, maar bovendien ook verschillende groepen guanaco's (neefjes van de Peruaanse lama) en majestueuze condors die met hun grote vleugels mee glijden op de luchtthermiek. Mooi!

Centraal in het relatief nieuwe patagonia nationale park komen we een café-restaurant tegen, waar we een lekker kopje thee drinken. Aan de overkant bevindt zich een informatiecentrum (gesloten tussen 12u00 en 14u00) waar hikers meer te weten kunnen komen over de mogelijke wandelroutes doorheen het nationale park. Aangezien wij geen fervente wandelaars zijn, opteren we om met de wagen nog wat verder door het park te rijden en zo van de landschappen te genieten.

chili chacabuco vallei patagonia national park

Pictures - foto's de Chacabuco vallei in het Patagonia National Park in Chili

Omstreeks 18u00 komen we terug aan in Puerto Guadal en gaan we eten in El Tehuelche, één van de weinige eetgelegenheden in de buurt met lekkere gerechten aan democratische prijzen. Neem er vooral ook een stukje heerlijke taart. Bovendien hebben ze er WIFI; weliswaar traag, maar in elk geval beter dan in Terra Luna!

Eens we terug zijn aangekomen in onze boomhut van Terra Luna trekken we een fles Chileense rode wijn open en genieten we met volle teugen van het mooie uitzicht. Da's pas vakantie!

Woensdag 19 februari

Boottochtje op het Lago General Carrera in Chili

Hoera! Wanneer we de gordijnen open trekken zien we een mooie blauwe hemel met hier en daar wat sluierbewolking. De ideale weersomstandigheden voor een boottochtje op het Lago General Carrera in Patagonië in Chili.

Na het ontbijt zetten we koers naar Puerto Tranquilo, een traject langs de Carretera Austral dat volgend de GPS ongeveer een uurtje een beslag neemt. Maar dat is natuurlijk zonder de vele fotostops gerekend, want na elke bocht krijgen we een ander prachtig panorama voorgeschoteld waarbij het fel turquoise blauwe meer Lago General Carrera en besneeuwde bergtoppen de hoofdrol spelen.

Omstreeks 12u30 arriveren we in het toeristische Puerto Tranquilo van waaruit verschillende boottrips vertrekken naar de Cuevas de Marmol (marmeren grotten), een verzameling marmeren rotsen in het meer die door de uitslijting van het water bijzonder mooie vormen hebben gekregen.

We worden op de parking vrijwel onmiddellijk aangesproken door een vriendelijke dame die in het Spaans vraagt of we interesse hebben om de excursie van 13u00 mee te doen aan de luttele som van 10.000 Peso (ca 12 EUR) per persoon. Natuurlijk zijn we geïnteresseerd, maar we willen eerst even prijzen vergelijken met de andere touroperators. Daar blijkt al gauw dat iedereen zowat dezelfde prijzen hanteert, dus onze beslissing is snel genomen.

Klokslag 13u00 stappen we met nog zeven andere personen aan boord van speedboot 'El Chile' en beginnen we aan onze heerlijke tocht over het ijskoude en heldere water van Lago General Carrera. Na een eindje varen door het prachtig landschap, komen we aan bij de eerste rotsen en grotten. De openingen zijn net groot genoeg om met het bootje binnen te varen zodat we ook de gladde binnenkant even kunnen aanraken. Onze gids spreek helaas alleen Spaans waardoor we enkel hier en daar wat losse woorden opvangen, maar heel erg vinden we dat niet want het uitzicht is adembenemend. Afhankelijk van de stand van de zon krijgen de rotsen en grotten ook andere kleuren.

Pictures - foto's van de Cuevas de Marmol in Chili

Uiteraard worden de mooiste rotsen met klinkende namen als 'de kathedraal' en 'de kapel' aan het einde van de tour bezocht. Het water heeft deze marmeren rotsen zo uitgesleten dat er echt gaten zijn ontstaan waar je kan doorkijken. Anderzijds staan er ook nog enkele dunne streepjes rots recht waardoor het wel pilaren lijken. Heel mooi!

Bij het terugvaren naar Puerto Tranquilo staat er opvallend meer wind en krijgen we een 'bumpy ride'. Vooral de mensen aan de rechterzijde krijgen af en toe een geutje ijskoud water van het Lago General Carrera te verwerken en gillen het uit van de pret.

chili cuevas de marmol lago general carrera

Pictures - foto's van de Cuevas de Marmol en Lago General Carrera in Chili

Omstreeks 14u30 stappen we terug aan wal en blijven we nog even op het strandje hangen om ons broodje op te eten. Nadien zetten we de terugweg naar Puerto Guadal in, waar we nog een tijdje op ons terras kunnen nagenieten van deze heerlijke zonnige dag.

Donderdag 20 februari

Van Puerto Guadal via het Lago General Carrera naar Chile Chico

Voor de laatste keer ontwaken we in onze boomhut met spectaculair zicht op het Lago General Carrera en de omringende bergen van Patagonië in Chili. We kunnen er maar niet genoeg van krijgen! Het wordt alweer een stralende dag want er is geen wolkje aan de hemel te bekennen. Na het ontbijt doen we nog snel even wat boodschappen in Puerto Guadal en daarna nemen we met pijn in het hart afscheid van deze mooie streek.

De rit naar Chile Chico bedraagt een dikke 100km over gravelweg en zal volgens de GPS 2u15min in beslag nemen. We hebben dus tijd zat om onderweg van het prachtige landschap te genieten en de nodige fotostops in te lassen. Wanneer we drie kwart van de route afgelegd hebben, laten we de besneeuwde bergtoppen, groene sparrenwouden en hoge cipressen achter ons en krijgen we kale rotsen, lage struiken en korstmossen in de plaats. Een totaal ander en dor landschap, maar zeker ook nog mooi genoeg om regelmatig de camera boven te halen. Vanaf hier wordt de gravelweg ook smaller en veel bochtiger. Op sommige plaatsen is het echt centimeterwerk om een tegenligger te passeren.

Net voor we onze eindbestemming bereiken, komen we ook nog een mooi viewpoint tegen van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op de Laguna Verde. Door het zonlicht krijgt het meer effectief een groene kleur. Magnifiek!

Omstreeks 15u00 rijden we Chile Chico binnen, een stadje dat vlak tegen de Argentijnse grens ligt, zo'n 2000 inwoners telt en bovendien geasfalteerde wegen heeft. Na dagen op gravelwegen te rijden, voelt dit echt als een verademing aan.

We verblijven één nacht in Lodge El Engano dat net aan de rand van de stad en Lago General Carrera gelegen is. We worden hartelijk door eigenaars Pedro en Veronica verwelkomd en zijn alweer blij verrast wanneer we de bungalow binnenstappen want we hebben een riante moderne zitruimte, kitchenette en aparte slaapkamer met kingsize bed. Alweer een voltreffer!

Nadat we de koffers hebben uitgeladen, rijden we meteen terug naar het centrum van Chile Chico om in het plaatselijke wisselkantoor wat Euro's naar Argentijnse Peso om te wisselen, want volgens onze gastheer zijn de wisselkoersen hier beter dan aan de overkant van de grens.

Daarna nestelen we ons op het domein van El Engano in Chile Chico met een boekje onder de stralende zon om de nodige vitamine D te verzamelen. Heerlijk!

chili el engano chile chico lago general carrera

Pictures - foto's van Lago General Carrera, Chile Chico en Lodge El Engano in Chili

Op aanraden van onze gastheer gaan we 's avonds iets eten in Yamily y Beatriz, een restaurant dat vooral gekend staat om zijn locale gerechten. Ook hier krijgen we royale porties geserveerd en sluiten we af met een lekker stukje taart. Chilenen zijn blijkbaar echte zoetebekken die verlekkerd zijn op gesuikerde patisserie en ijsjes.

We sluiten de dag in El Engano af met een duik in de dampende openlucht hottub. Zitten we al een tijdje heerlijk te badderen wanneer blijkt dat we dit op voorhand hadden moeten reserveren (en betalen). Oeps, dat hadden we helemaal niet door en maken dan ook zo snel mogelijk plaats voor de gasten die wel hadden gereserveerd. Sorry!

Vrijdag 21 februari

Vanuit Chile Chico in Chili naar Gobernador Gregores in Argentinië

Aangezien El Calafate in Patagonië in Argentinië iets te ver gelegen is om in één keer te rijden, hebben we het traject in twee gesplitst en rijden we vandaag naar Gobernador Gregores dat ongeveer halverwege ligt. Toch ook nog een lang traject van zo'n 379km.

Wanneer we om 10u00 in de startblokken staan en we nog even de papieren voor de komende dagen doornemen, komen we ineens tot de ontdekking dat de ferry die we op 1 maart zouden nemen op vandaag geboekt staat. Paniek! Gelukkig helpt gastheer Pedro ons door een paar telefoontjes naar het lokale reisagentschap te plegen. Na wat over en weer gepalaver krijgen we groen licht en zullen ze voor een nieuwe boeking zorgen (uiteraard zonder meerkost).

Bijkomend probleem is dat onze ferry op 1 maart om 8u00 vanuit Chile Chico vertrekt, maar we overnachten op 29 februari nog wel in Argentinië en de grensovergang met Chili gaat pas open om 8u00. Oeps, daar had het reisbureau blijkbaar geen rekening mee gehouden! Er zit dus niets anders op dan naar Vamonos Travel in Nederland te mailen en te bellen om hen het probleem te laten oplossen. We krijgen de garantie dat ze alles zullen regelen en de nieuwe vouchers voor de ferry en eventueel omboeking van het hotel via mail zullen doorsturen. We leven op hoop!

Al dat gedoe heeft ons bakken tijd gekost, waardoor we pas rond de middag aankomen bij de grensovergang met Argentinië. Eerst moeten we met onze paspoorten en autodocumenten passeren langs de Chileense administratie om even later net hetzelfde te doen bij de Argentijnse autoriteiten. Heel wat administratieve rompslomp waar we toch ook weer een klein uur mee kwijt spelen.

Nadien kunnen we eindelijk volle gas geven en over de geasfalteerde Ruta 40 naar onze eindbestemming racen. We hielden het niet meer voor mogelijk, maar hier nemen we eindelijk afscheid van het enorme Lago General Carrera dat na het Titicacameer het grootse meer van Zuid-Amerika is.

Daarna verandert de omgeving naar een zeer dor en droog landschap met overwegend lage begroeiing en beige - bruine kleuren. Af en toe passeren we een heuveltje, maar over het algemeen zien we een eindeloze pampavlakte.

Het hoogtepunt van de rit zijn ongetwijfeld de groepjes guanaco's die heler dagen staan te grazen, drie nandoes (een soort kleine struisvogel) en een Patagonische vos die we helaas niet hebben kunnen fotograferen.

Ergens halverwege ons traject, maken we ook nog een omweg van ca 70 km over een gravelweg om Cueva de las Manos te bezoeken, een Unesco site met grottekeningen van handen en jachttaferelen die 9000 jaar oud zijn. We arriveren hier omstreeks 15u00 en de rondleiding met gids (400 Argentijnse peso per persoon) zal zo'n 1,5 uur in beslag nemen. Wow, op zo'n lang intermezzo hadden we niet gerekend, dus beslissen we al snel om de gids en de rest van de groep te dumpen en de site op eigen initiatief te bezoeken (wat eigenlijk helemaal niet mag!).

Eerlijk gezegd valt deze toeristische trekpleister ons wat tegen. Uiteraard missen we de nodige uitleg van de gids, maar verder valt er niet zo heel veel te zien. De afbeeldingen van de handen zijn bovendien met verschillende kleuren (natuurlijk pigment) omkaderd en lijken daardoor meer op graffiti. Is dit echt 9000 jaar oud? Moraal van het verhaal, indien je genoeg tijd en interesse in de materie hebt, moet je deze site zeker bezoeken, maar anders kan je deze omweg beter overslaan.

Pictures - foto's van Cueva de las Manos in Argentinië

Eens we terug op de Ruta 40 zitten, wordt de baan van slechtere kwaliteit en moeten we continu slalommen tussen verschillende putten en verhogingen in het wegdek. Gevaarlijk om je wagen te beschadigen als je tegen te hoge snelheid rijdt. Bijgevolg halen we geen 100km/u meer en zien we het uur van aankomst op de GPS steeds later worden. Frustrerend!

Aangezien er op onze route bijzonder weinig tankstations aanwezig zijn, wordt er aangeraden om bij elke mogelijkheid te tanken; ook al heb je nog driekwart bak vol. We stoppen dan ook plichtsgetrouw in het kleine gehuchtje Bajo Caracoles om daar doodleuk te vernemen dat ze geen benzine meer hebben. Met de wetenschap dat het eerstvolgende tankstation op een goeie 200km ligt, geraken we lichtjes in paniek want we weten niet hoeveel kilometer we met de huidige tank nog kunnen rijden.

Bovendien missen we onderweg het minieme bordje van onze slaapplaats Estancia Santa Thelma en rijden we helemaal door tot aan het dorpje Gobernador Gregores, waar we gelukkig wel kunnen tanken. Daar komen we tot de vaststelling dat we een kleine 50km moeten terugrijden. Hoeveel tegenslag kan een mens op één dag hebben?

Uiteindelijk komen we rond 20u00 aan bij Estancia Santa Thelma, een operationele schapenboerderij, waar we hartelijk worden verwelkomd door eigenaar Marc-Antoine, een Fransman die zijn hart verloren heeft aan Argentinië. De kamers zijn ook helemaal ingericht in het thema van een Argentijnse farm, dus heel eenvoudig met een schapenvelletje op de vloer.

argentinie estancia santa thelma gobernador gregores

Pictures - foto's van Estancia Santa Thelma, Gobernador Gregores en guanacos in Argentinië

Marc-Antoine begeleidt ons snel naar de schaduwrijke tuin (het is momenteel nog 28°C) waar we kennis maken met de twee andere gasten (een jong Frans koppeltje) en met een aantal buitenlandse avonturiers die hier vakantiewerk uitvoeren. We krijgen onmiddellijk een glas wijn en bier geserveerd. Heerlijk, dit hadden we echt nodig na zo'n lange rit en minder leuke dag!

Tot slot worden er wat lappen vlees op de BBQ gesmeten en smullen we met z'n allen in de gezellige schuur van een authentiek avondmaal. Echt een heel fijne avond in internationaal gezelschap. Net voor we ons bedje induiken, werpen we nog snel een blik op de indrukwekkende sterrenhemel. Van lichtpollutie hebben ze hier duidelijk geen last.

Zaterdag 22 februari

Rit naar El Calafate voor een boottocht naar de Upsala en Spegazzini gletsjers

Ondanks het krakende en kleine bed hebben we deze nacht prima geslapen in Argentinië. Misschien had de hoeveelheid wijn van de vorige avond daar ook wel iets mee te maken? En wanneer we onze neus buiten steken om de temperatuur te checken, komt één van de paarden ons alvast een fijne dag wensen. Tof om zo te ontwaken onder een alweer strakke blauwe hemel.

Omstreeks 9u00 worden we in het hoofdgebouw verwacht waar de Franse vakantiewerkers ons trakteren op een summier, maar lekker ontbijtje. De ruimte staat werkelijk vol met oude gebruiksvoorwerpen van de ranch, maar het zijn vooral de schedels van schapen en andere dieren die onze aandacht trekken. Beetje luguber, maar ook wel zeer authentiek. Daarna is het tijd om afscheid te nemen van onze vrienden voor één dag en natuurlijk ook van gastheer Marc-Antoine, wat een heerlijk warme man!

Om 10u00 zitten we alweer in de wagen voor het tweede deel van onze lange rit (366km) naar El Calafate, die volgens de GPS een vijftal uur in beslag zal nemen. Opnieuw rijden we lange tijd door een eindeloos dor landschap met af en toe het gezelschap van wat guanaco's, maar verder is er helemaal niets! Ergens halverwege de rit gaat de geasfalteerde Ruta 40 over naar een brede gravelweg. We moeten alweer 75km hobbelen en zand vreten; voordeel is wel dat je als chauffeur alerter en zeer wakker blijft. Daarna hebben we het ergste achter de rug en krijgen we opnieuw een heel mooie asfaltweg waar je perfect 130km/u kan halen.

Op het einde van het traject wordt het landschap terug wat gevarieerder met een mooi blauwgroen meer, besneeuwde bergtoppen in de verte en af en toe een streepje groene natuur. De laatste 100km hebben we moeite om wakker te blijven, maar gelukkig is het einde in zicht en rijden we El Calafate klokslag 15u00 binnen.

Hotel Cauqenes de Nimez in Patagonië ligt een beetje van het drukke centrum van El Calafate verwijderd, maar dat vinden we eerder een voor- dan een nadeel. De kamer is aan de kleine kant en straalt ook minder persoonlijkheid uit dan de vorige accommodaties, maar is gelukkig wel voorzien van alle nodige comfort.

argentinie el calafate hotel cauqenes de nimez

Pictures - foto's van El Calafate en Hotel Cauqenes de Nimez in Argentinië

We vragen de receptioniste meteen welke excursies we in deze regio kunnen doen en zij stelt ons de boottocht naar de Upsala en Spegazzini gletsjer voor; een tocht die ruim zes uur in beslag zal nemen en ons magnifieke uitzichten belooft. Met zijn 5500 Argentijnse Peso per persoon (cash te betalen of 6050 Peso via creditcard) zeker geen goedkoop uitje, maar hopelijk meer dan de moeite waard.

Nadien rijden we naar de hoofdstraat om de nodige boodschappen voor de komende dagen te doen en om de omgeving wat te verkennen. In tegenstelling tot de vorige bestemmingen is El Calafate supertoeristisch met mooie winkeltjes, uitnodigende terrasjes en verschillende restaurants waar ze zelfs Engelstalige menukaarten hebben. Halleluja!

Zondag 23 februari

Boottocht naar de Upsala en Spegazzini gletsjer en wandeling naar de Perito Moreno gletsjer

Aangezien we om 8u30 in de haven van Punta Bandera in Argentinië worden verwacht voor een boottocht naar de Upsala en Spegazzini gletsjer in Los Glaciares National Park, schuiven we al om 7u00 aan bij het ontbijtbuffet dat eerder karig te noemen is. Er wordt ons zelfs niet gevraagd of we zin hebben in een eitje.

Een half uurtje later zitten we al in de auto voor een rit van El Calafate van 45 minuten naar de haven. Onderweg is het redelijk druk en passeren we meerdere overvolle bussen die allemaal dezelfde richting uit rijden. We gaan duidelijk niet alleen op de boot zitten!

Eens we in de terminal van rederij Solo Patagonia zijn aangekomen, heerst er een drukte van jewelste en staan er dichte drommen mensen op elkaar gepakt. Eerst moeten we onze aangekochte voucher omwisselen voor boottickets en nadien moeten we nog eens aanschuiven om de inkom voor Los Glaciares National Park te betalen (800 Argentijnse Peso per persoon).

Klokslag 9u00 vertrekt de tjokvolle boot onder een stralend blauwe hemel voor een magnifieke tocht over het heldere en ijskoude water van Lago Argentino. Eens we volle snelheid halen, is er een stevige frisse wind voelbaar en blijven enkel de diehard fans met dikke jas (wij dus!) op het dek staan.

We varen langs schitterende ruige landschappen met besneeuwde bergtoppen. Hier kunnen we echt uren naar kijken! Na een tijdje bereiken we een deel van het meer waar gigantisch grote ijsschotsen liggen die van de Upsala gletsjer zijn afgebroken. De meeste blokken van de Upsala gletsjer hebben een typische blauwe kleur die door het zonlicht nog feller oplicht. We stoppen een tijdje bij verschillende ijsblokken zodat iedereen voldoende kans krijgt om de ultieme foto te maken.

Daarna zetten we de tocht van de Upsala gletsjer verder naar de indrukwekkende Spegazzini gletsjer waar we ook weer genoeg tijd krijgen om de nodige fabelachtige plaatjes te schieten. Wanneer we de terugvaart naar Punta Bandera inzetten en vanop het achterdek nog een laatste blik op de Spegazzini gletsjer werpen, zien we nog net een grote ijsblok van der Spegazzini gletsjer afbreken en in het water plonsen. Wat een schitterende afsluiter van deze wondermooie boottrip naar de Upsala en Spegazzini gletsjer.

Pictures - foto's van Upsala gletsjer en Spegazzini gletsjer in Argentinië

Iets na 14u00 staan we terug aan wal en rijden we naar de Perito Moreno gletsjer, één van de weinige gletsjers ter wereld die nog steeds groeit (zo'n twee meter per dag). Ook hier staat de parking helemaal vol, wat niet onlogisch is want Perito Moreno is de topattractie in El Calafate. De wandeling naar de Perito Moreno gletsjer verloopt over een mooi aangelegd traject met meerdere trapjes.

Het eerste viewpoint van de Perito Moreno is waarschijnlijk ook meteen het beste punt om afbrekende stukken ijs in het meer te zien vallen. Fervente wandelaars kunnen van hieruit nog langere trajecten afleggen, maar wij opteren om hier 'le moment suprême' mee te maken. En we hoeven helemaal niet lang te wachten om een eerste ijsblok van de Perito Moreno te zien afbrokkelen en naar beneden te zien storten. Na een 10-tal minuten valt er al een tweede blok en uiteindelijk gebeurt waar iedereen op zit te wachten want er scheurt een enorme ijsmuur van 70 meter hoogte af, die met een enorme knal in het water terecht komt. Ongelooflijk, dit is een schoolvoorbeeld van 'being in the right place at the right time'!

Pictures - foto's van Perito Moreno gletsjer in Argentinië

Wanneer we in de namiddag terug richting Punta Bandera rijden om nog een aantal foto's van de flamenco's in het nabijgelegen meer te maken, zien we plots een gordeldier de weg oversteken. Het beestje verdwijnt helaas te snel in de struiken om hem op de gevoelige plaats vast te leggen. Jammer, maar het is alweer een diersoort die we van ons lijstje kunnen afvinken.

's Avonds gaan we eten in restaurant Don Pichon, dat eerder aan de rand van El Calafate gelegen is en vooral lokale gerechten serveert. Onze ober doet ons een paar suggesties waar we gretig op ingaan. Vooral de Pisco Calafate, een zoet aperitief, valt enorm in de smaak, maar ook het stevige stuk vlees en de rode huiswijn mogen er best wezen. Zeker een aanrader!

Maandag 24 februari

Van El Calafate in Argentinië naar het Nationaal Park Torres del Paine in Chili

Omstreeks 10u00 vertrekken we vanuit El Calafate in Argentinië naar het Nationaal Park Torres del Paine in Patagonië in Chili, één van de mooiste en bekendste nationale parken. De rit van een kleine 300km over hoofdzakelijk de Ruta 40 leidt ons alweer door eindeloze dorre hoogvlaktes waar we buiten de gebruikelijke guanaco's en wat vogels ook flamenco's en een groepje nandoes tegenkomen. Schattig!

De wind waait hier ongenadig hard, waardoor we nauwelijks de deur van onze auto geopend krijgen wanneer we even willen uitstappen. En ondanks het feit dat de zon volop schijnt, halen we met moeite 14°C. Onderweg komen we ook enkele moedige (of zijn het zotte) fietsers tegen die nauwelijks vooruit geraken in deze weersomstandigheden. Ieder z'n hobby natuurlijk, maar ons lijkt het absoluut geen aangenaam tochtje.

In Tapi Aike tanken we noodzakelijk nog enkele liters bij want de komende drie dagen zullen we geen tankstations meer tegenkomen. Economisch rijden is dus de boodschap! In de verte doemen ook al de zeer herkenbare bergpieken van Torres Del Paine op.

In Rio Don Guillermo steken we terug de grens tussen Argentinië en Chili over. Opnieuw moeten we de hele administratieve mallemolen van paspoorten en autodocumenten doorworstelen. Gelukkig staat er niet al te veel volk en kunnen we vrij snel onze route hernemen.

Eens we terug in Chili zijn, wordt het uitzicht weer anders en maken de dorre hoogvlaktes plaats voor een iets groener heuvel- en berglandschap. Meer afwisseling en leuker om naar te kijken. Enkel de harde wind blijft een constant gegeven.

Omstreeks 15u00 arriveren we bij Refugio Vista al Paine, een zeer eenvoudige accommodatie in Villa Rio Serrano dat aan de rand van het nationale park gelegen is. In de kamer staat alleen een bed en om in de badkamer te geraken moeten we de gang oversteken. Heel bizar! Wel heel leuk is dat we vanuit ons bed rechtstreeks uitzicht hebben op de kenmerkende bergpieken van Torres del Paine. Helaas is er vandaag redelijk veel bewolking waardoor er steeds wel een stukje berg verborgen blijft. Jammer, hopelijk hebben we morgen meer geluk!

Nadat we de bagage hebben uitgeladen, rijden we nog even het nationale park Torres del Paine in (25.000 Chileense Peso per persoon voor drie dagen toegang) en maken we een ritje naar Lago Gray hotel, van waaruit een kort wandelpad langs het meer loopt. Aangezien het bij aankomst echter begint te regenen en de wind nog steeds fel waait, opteren we gemakkelijkheidhalve om ons in een luie zetel in de lobby van het luxehotel te installeren en van daaruit het meer en de omringende bergen te bewonderen.

Pictures - foto's van Torres del Paine, guanacos en nandoes in Chili

Rond 19u00 zijn we terug in Villa Rio Serrano en gaan we eten in het gezellig ingerichte restaurant Pampa, waar we opnieuw een magnifiek uitzicht hebben op de bergpieken van Torres del Paine. De prijzen zijn hier wel een pak hoger dan in de rest van Chili of Argentinië, maar we hebben in deze afgelegen regio weinig alternatieven.

Dinsdag 25 februari

Wandeling in het Nationaal Park Torres Del Paine met condors en guanaco's

We starten deze eerder bewolkte dag alweer met een nieuw probleem want blijkbaar is de betaling van onze kamer in Refugio Vista Paine via het Nederlandse reisbureau Vamonos Travel niet geregistreerd. Na alweer heel wat heen en weer getelefoneer met de touroperator in Nederland wordt bevestigd dat de betaling (om onbekende reden) effectief niet werd uitgevoerd en wordt ons gevraagd om (ter goeder trouw) de kamer met onze credit card te betalen (182 US$). Vamonos Travel zal dan onmiddellijk hetzelfde bedrag op onze rekening terugstorten. Uiteraard zijn we daar niet blij mee, maar momenteel is er geen andere oplossing. Als commerciële tegemoetkoming storten ze ook het bedrag van onze huurauto op Paaseiland terug (150 EUR).

Nadat dit probleem eindelijk van de baan is, nemen we in alle vriendschap afscheid van de gastheer van Refugio Vista Paine en zetten we koers naar Hosteria Pehoe, dat slechts 25km verder gelegen is. Dit hotel bevindt zich binnen de grenzen van het Torres Del Paine Nationaal Park en heeft een unieke ligging op een eilandje in Lake Pehoe. Een lange loopbrug is de enige verbinding met de oever, waardoor we toch wel een heel eindje van de parking met onze bagage moeten sjouwen. Vanaf de loopbrug heb je echter wel een fenomenaal zicht op de drie indrukwekkende pieken van het Paine bergmassief in Chili. Kijk zeker ook even in de lucht want hier passeren regelmatig condors.

Helaas blijkt Hosteria Pehoe eerder vergane glorie, want voor 303US$ verwacht je toch wel wat meer dan een basic uitgeleefde kamer en dito badkamer. Eigenlijk is dit zelfs geen twee sterren waard, maar door de unieke en afgelegen locatie kunnen ze het zich permitteren om dergelijke hoge tarieven aan te rekenen.

Rond het middaguur maken we een mooie wandeling naar het Cuernos uitzichtpunt, de dichtst mogelijke locatie om de bergen ten volle te bewonderen. De zon heeft ondertussen heel wat wolken verdreven, maar de hoogste bergtoppen blijven helaas nog steeds verscholen achter wat nevel. Jammer, maar het zicht vandaag is sowieso beter dan gisteren.

In het begin van de wandeling krijgen we een mooi uitzicht op de Salto Grande waterval, die met een enorme kracht de diepte induikt. Het opspattende water zorgt in het zonlicht voor een pittoreske regenboog. Mooi!

Verder staat er vandaag ook weer enorm veel wind en op sommige punten van de wandeling worden we bijna letterlijk weggeblazen. Het is af en toe een hele opdracht om ons staande te houden en vooruit te geraken. Altijd leuk zo'n gevechtje tegen de natuurelementen.

Tijdens de wandeling hebben we bijna continu zicht op de drie hoorns van het Paine bergmassief en passeren we ook meerdere keren prachtig turquoise gekleurde meren. De zon maakt er een echt schouwspel van. Verder komen we ook een groepje guanaco's tegen die deze keer minder schuw zijn en in tegenstelling tot vorige gelegenheden wel gewillig voor de foto willen poseren. Tof!

Pictures - foto's van Torres del Paine, guanacos, nandoes en Hosteria Pehoe in Chili

Na een dikke twee uur wandelen, stappen we terug in de wagen en rijden we opnieuw naar Hosteria Pehoe waar we in de lobby wat relaxen in de comfy zetels. Helaas gaat de bar pas om 19u00 open waardoor we zonder aperitiefje van het mooie uitzicht moeten genieten. In de late namiddag passeert er ook nog een korte, maar hevige regenbui, waardoor de bergen volledig in de nevel verdwijnen. Gelukkig is het maar van korte duur.

Voor het avondeten hebben we in Hosteria Pehoe een tafeltje aan het raam gereserveerd. Op die manier hoeven we niets van onze favoriete uitzicht te missen. Het is een beperkt menu met telkens keuze uit twee voorgerechten, twee hoofdgerechten en twee desserts. En dat voor de luttele prijs van 25US$. Daarvoor kunnen we geen honger lijden!

Woensdag 26 februari

Van het nationaal park Torres del Paine naar Cerro Castillo vlak bij de Argentijnse grens

Het heeft deze nacht regelmatig geregend en de wind is nog in kracht toegenomen. Wanneer we ontwaken, zijn de rotsen van Torres del Paine dan ook in een dik wolkendek gehuld. Jammer, want het is onze laatste dag in dit unieke nationale park in Patagonië in Chili.

Aangezien onze volgende bestemming op slechts 75km afstand gelegen is, beslissen we om tot de middag in de lobby van Hosteria Pehoe te blijven hangen in de hoop toch nog een glimp te kunnen opvangen van de machtige torens. Het blijkt helaas ijdele hoop want de weersomstandigheden blijven identiek.

Niets aan te doen, dus rijden we via de Y-150 het nationale park terug buiten. Via deze weg geraken we aan de andere kant van het Paine-massief en hier schijnt de zon gelukkig wel. Kunnen we toch nog een aantal leuke foto's maken. Ook heel vreemd is dat we langs deze kant van het nationale park nergens een gebouw tegenkomen waar je inkomtickets moet kopen. Zou de Y-150 een soort van achterpoortje zijn om gratis binnen te geraken?

Omstreeks 14u00 arriveren we aan Estancia El Ovejero in het kleine gehuchtje Cerro Castillo vlak bij de Argentijnse grens. We worden vriendelijk onthaald door de receptioniste en zijn onder de indruk van de inrichting van het hotel dat helemaal in het teken staat van een schapen- en paardenranch. Er hangen schapenvelletjes over de stoelen en zelfs op de barkrukken hangen zadels. Tof gedaan! De kamer en badkamer zijn ruim en modern ingericht, maar hebben ook weer leuke accessoires in hetzelfde thema.

Aangezien er in de omgeving van El Ovejero echt niets te beleven valt, beslissen we om naar Puerto Natales in Chili te rijden, een stadje dat een goeie 60km zuidelijker ligt en vooral bevolkt wordt door backpackers.

Onderweg pikken we ook nog een liftend Spaans koppeltje op dat al vier jaar aan het rondreizen is en vooral aan gratis slaapplaatsen geraakt via couchsurfing. Unieke manier om relatief goedkoop een groot stuk van de wereld te zien en te verbroederen met de lokale bevolking. Uiteraard mag je niet al te veel gesteld zijn op luxe, privacy en comfort. Verder proberen ze onderweg wat geld te verdienen door hun foto's op magneten te verkopen en door hun reisblog te laten sponsoren.

Pictures - foto's van Torres del Paine, guanacos, Puerto Natales en Estancia El Ovejero in Chili

Nadat we onze nieuwe Spaanse vrienden hebben afgezet aan hun slaapplaats, trekken we op verkenning door Puerto Natales. Veel stelt het stadje niet voor, maar het zorgt voor de nodige afleiding. We stappen ook op goed geluk een restaurant / bar binnen die blijkbaar door een Amerikaan wordt gerund. We zijn net op tijd want na ons stroomt het etablissement vol met jonge backpackers die hier allemaal wat komen eten en drinken. Er ontstaat een gezellige drukte en iedereen is relaxed met elkaar aan het babbelen. Fijne tent, lekker eten en vooral de hamburgers zijn hier megagroot.

Donderdag 27 februari

Rit naar El Chalten in Argentinië

Heerlijk geslapen in het kingsize bed van Estancia El Ovejero en nadien volop genoten van het uitgebreide ontbijtbuffet. We hadden nooit verwacht dat we in de middle of nowhere zo'n fijn hotel zouden hebben.

Het is al bijna 11u00 wanneer we aan onze 362km lange rit naar El Chalten in Patagonië in Argentinië beginnen, die volgens de GPS een dikke 5,5 uur in beslag zal nemen. In Cerro Castillo steken we nogmaals de grens met Argentinië over. Gelukkig staat er niet al te veel volk aan de loketten en zitten onze gegevens al in de computer, waardoor de administratie iets vlotter verloopt.

Nadien rijden we opnieuw via Ruta 40 door dor en droog pampalandschap terug naar het noorden. Op een stuk gravelweg waar zeer weinig verkeer rijdt, passeren we plots een condor die zijn buikje aan het rond eten is met het kadaver van een guanaco. We beseffen eerst niet goed wat we zien want de vogel is bijna even groot als de prooi zelf (we schatten 1,35m groot) en in deze regio hadden we geen condors meer verwacht. Wanneer we de wagen op de gravel met veel lawaai afremmen, storen we de condor uiteraard bij zijn middagmaal en gaat de vogel letterlijk vliegen. Maar wat een toeval dat we dit tafereel hebben kunnen meemaken en zelfs op foto hebben kunnen vastleggen. Uniek om de grootste vogel ter wereld op begane grond te zien en hem te zien opstijgen. Een echt wauw-momentje!

Nadien vervolgen we ons traject en komen we zoals gewoonlijk heel veel guanaco's en een aantal nandoes tegen. Het landschap blijft kilometerslang ongewijzigd. Wanneer we nog een 200-tal kilometer van El Chalten zijn verwijderd, kunnen we de spitse rots van Fitz Roy reeds aan de horizon ontdekken.

Hoe meer we onze eindbestemming naderen, hoe mooier het landschap opnieuw wordt. Wanneer we aan een viewpoint stoppen met een leuk uitzicht op een turquoise meer, zien we plots een kleine grijze vos over de parking lopen. Hij is helemaal niet mensenschuw en gaat rustig op een zonnig plekje liggen zodat we hem optimaal op de gevoelige plaat kunnen vastleggen. This must be our lucky day; een etende condor en een fotogenieke Patagonische vos op één dag!

Pictures - foto's van de rit naar El Chalten in Argentinië, een grijze vos, een condor bij een dode guanaco

Iets voor 16u00 rijden we El Chalten in Argentinië binnen, een stadje dat nog maar bestaat sinds 1985 en vooral de uitvalsbasis is voor vele jeugdige backpackers, die gaan hiken in het omliggende gebergte en gletsjergebied. De majestueuze steile rotsen lijken een beetje op die van Torres del Paine, maar leuk voordeel hier is dat je geen inkomticket moet kopen. De ideale plek dus voor jeugdige reizigers die low budget een stuk van de wereld willen zien.

We checken in bij hosteria El Alamo dat centraal in El Chalten gelegen is. Niks fancy, gewoon een 2 ster hotel met basic kamer en dito badkamer. Veel luxe hotels kom je in dit stadje waarschijnlijk ook niet tegen. Wat hier wel in overvloed aanwezig is, zijn eettentjes en gezellige bars, die ook weer vooral gericht zijn op een jeugdig publiek dat niet al te veel geld wil uitgeven. We gaan eten in Black Pepper, een leuk uitziend restaurant in Av. Guemes en gaan nadien nog iets drinken in een soort van blokhut nabij ons hotel. We hebben voor twee personen in totaal net geen 75EUR uitgeven. Lekker goedkoop!

Pictures - foto's van El Chalten in Argentinië

Vrijdag 28 februari

Vanuit El Chalten een bezoek aan het Los Glaciares Nationaal Park met boottocht op het Lago Del Desierto

Gelukkig is het alweer een stralend zonnige dag in El Chalten in Patagonië in Argentinië en trekken we na het ontbijt via Ruta 41 het Los Glaciares Nationaal Park in, dat (voorlopig) volledig gratis te bewonderen valt.

In het begin van de rit hebben we door de dichte begroeiing eerder de indruk dat we weinig zien en meer van de mooie viewpoints wegrijden, maar na een tijdje krijgen we meer open ruimtes en kunnen we prachtige foto's maken van de hoogste top Fitz Roy (3405m) en de andere omringende bergen met diverse gletsjers. De heldere blauwe hemel maakt een mooi contrast met de witte bergtoppen. Echte toplocatie!

Nadien rijden we terug door meer bebost gebied en is het uitkijken naar de huemul, een zeldzaam soort hert dat hier aanwezig is. Oppassen ook want de beestjes kunnen blijkbaar agressief uit te hoek komen. Helaas kunnen we geen enkel hert spotten, maar wel enkele grote hazen, waarvan er ééntje geen angsthaas blijkt te zijn en gewillig in het zonnetje voor onze lens wil poseren.

We besluiten om helemaal door te rijden naar Lago Del Desierto, dat op zo'n 37km rijden van El Chalten lig en de natuurlijke grens van Argentinië met Chili vormt. Onderweg naar Los Glaciares Nationaal Park liggen verschillende vertrekpunten van wandelwegen en komen we ook meerdere campings of guesthouses tegen.

Iets na de middag arriveren we aan ons eindpunt van het Los Glaciares Nationaal Park waar tot onze verwondering ook een kleine snackbar met proper toilet terug te vinden is. Op Lago Del Desierto kan je een boottocht maken van waaruit je mooie uitzichten hebt op gletsjers Huemul en Vespignani. De trip van 13u00 is helaas al volgeboekt en we hebben geen zin om hier nog meer dan een uur te wachten op de volgende boot.

Pictures - foto's van Los Glaciares Nationaal Park met boottocht op het Lago Del Desierto in Argentinië 1

Gelukkig ligt er nog een kleinere boot op Lago Del Desierto aangemeerd die met ons en nog een ander koppel een uurtje op het meer wil varen voor 800 Argentijnse Peso per persoon. Bijna een privé rondvaart dus en zeker een aanrader want deze schipper gaat net iets verder dan de commerciële rondvaart en geeft ook meer tijd om de nodige foto's te maken van de gletsjers en de spitse top van Mount Fitz Roy die volop in de zon schittert.

We varen ook langs het exclusieve Aguas Arriba Lodge, een guesthouse met vijf kamer die middenin het groene woud op een steile heuvel is gebouwd. Deze 'rooms with a spectacular view' kosten 1000US$ per persoon per nacht. Wow, enkel betaalbaar voor de happy few!

Wanneer we terug zijn aangemeerd, zetten we de terugweg in naar El Chalten. Helaas, ook nu zien we geen huemuls en bovendien is er meer bewolking opgekomen zodat ook de bergen wat meer in de schaduw verborgen blijven. Toch blijft het een zeer mooie en aangename rit.

Pictures - foto's van glaciares nationaal park met boottocht op het Lago Del Desierto in Argentinië 2

's Avonds gaan we in El Chalten eten in Don Guerra, een restaurant dat wat weg heeft van een Zwitserse chalet en uitstekende gerechten aan zeer democratische serveert. Bovendien is de rode huiswijn een echte aanrader!

Zaterdag 29 februari

Lange rit van El Chalten naar Los Antiguos rijden aan Lago General Carerra

Op deze schrikkeldag moeten we van El Chalten helemaal terug naar Los Antiguos rijden aan Lago General Carerra, een rit die een dikke 700km lang door Patagonië in Argentinië is en volgens de GPS negen uur in beslag zal nemen. In praktijk zullen we er waarschijnlijk langer over rijden want we moeten af en toe ook eens stoppen om te tanken en om de benen te strekken.

Na een vroeg ontbijt om 7u00, rijden we nog even langs de lokale bakker voor de nodige proviand voor onderweg. Vervolgens werpen we nog een laatste blik op Mount Fitz Roy die vandaag door wolken omgeven is en beginnen daarna vol goede moed aan deze lange, saaie rit doorheen hoofdzakelijk dor en droog pampalandschap.

We schieten goed op want tijdens het eerste grote stuk is het wegdek in perfecte staat en kunnen we gemakkelijk 140km/u rijden. We maken een eerste stop is Tres Lagos om wat bij te tanken. Even verderop krijgen we een gravelweg van een dikke 70km voor de kiezen en is het voorlopig gedaan met de hoge snelheid.

In Gobernador Gregores tanken we voor een tweede maal en zitten we ongeveer halverwege ons traject. Buiten enkele kleine gehuchtjes is dit de enige plaats van betekenis waar je eventueel ook iets kan eten.

Verder rijden we urenlang door een desolaat landschap dat enkel bevolkt wordt door schattige guanaco's en enkele nandoes. Leuk voor even, maar na een tijdje wordt het echt wel saai. Bovendien zitten er vanaf hier in de Ruta 40 ook serieuze gaten in het wegdek, waardoor je heel alert moet blijven en af en toe tussen de putten moet slalommen. We zouden niet de eerste toeristen zijn die hier met platte band of gebroken as stranden.

Gelukkig blijft deze pech ons bespaard en kunnen we toch nog een mooie snelheid halen, waardoor we voorlopen op ons programma en zelfs geen acht uur nodig hebben om Hosteria Antigua Patagonia in Los Antiguos te bereiken. Klokslag 16u00 draaien we de parking op van dit mooie domein met grote tuin.

Het hotel ligt vlak aan het Lago General Carrera en onze kamer met megagroot bed heeft een prachtig uitzicht op het meer. Veel tijd hebben we echter niet om van dit uitzicht te genieten want we trekken vrijwel meteen het stadje in op zoek naar een leuk restaurantje.

Pictures - foto's van Los Antiguos aan het Lago General Carrera in Argentinië

We passreen een aantal pizzeria's en snackbars, maar opteren uiteindelijk toch weer voor iets met meer authentieke uitstraling. Ze serveren helaas geen Pisco Sour, maar een goede gin tonic smaakt natuurlijk ook altijd. Ook het vleesgerecht met rijst is een schot in de roos. Mooie afsluiter van deze lange vermoeiende rijdag.

Zondag 1 maart

Van Los Antiguos naar de ferry in Chile Chico met eindpunt Lago General Carrera

Aangezien we vandaag pas om 17u00 de ferry in Chile Chico moeten nemen en ook geen lange trajecten moeten afleggen, kunnen we deze ochtend wat langer uitslapen en uitgebreid van het ontbijt genieten. Moet af en toe ook eens kunnen op vakantie.

Daarna nestelen we ons nog even op een ligzetel in de tuin met zicht op het mooie Lago General Carrera in Argentinië. Er is geen wolkje aan de hemel te bespeuren en de zon schijnt volle kracht. Heerlijk!

Rond de middag checken we uit bij Hosteria Antigua Patagonia en rijden we nog even naar het dorp Los Antiguos om enkele liters bij te tanken en onze allerlaatste Argentijnse Peso's uit te geven aan water, brood en snoepjes. Er schiet geen enkele peso meer over.

Vervolgens rijden we van Los Antiguos door naar de Chileense grens en ondergaan we weer lijdzaam de hele paperassenmolen van identiteitscontrole en nazicht van de papieren van de huurwagen. We zijn het ondertussen al wel gewoon (het is onze vierde grensovergang) en het document van de auto staat propvol met stempels. Deze keer moeten in Chili ook al onze koffers door de scanner en wordt de wagen volledig gecontroleerd op aanwezigheid van ongewenste stoffen.

Even later bereiken we het kleine centrum van Chile Chico waar we in het parkje ons lunchpakket opeten. Omdat er op de voucher van de ferry staat dat we ons drie uur voor vertrek moeten aanmelden, arriveren we om 14u00 stipt aan de terminal. De boot ligt er al, maar verder is er bitter weinig activiteit te bespeuren. We beslissen dan maar om in het nabijgelegen restaurant een lekkere Pisco Calafate te drinken. Ze hebben hier ook WIFI, dus kunnen we snel nog even het Belgische nieuws lezen en berichtjes naar het thuisfront sturen.

Pas om 16u00 mogen we de auto op de ferry rijden en een uurtje later verlaten we de haven van Chile Chico in Chili. We varen ongeveer twee uur over het Lago General Carrera met zicht op overwegend kale rotsen. Mooi, maar zeker geen spectaculaire panorama's. Iets na 19u00 bereiken we de haven van Puerto Ibanez, van waaruit we nog zo'n 150km moeten rijden naar Lago Elizalde.

Het is een mooie rit doorheen een bergachtig landsschap met vele kronkelwegen van Chili, maar helaas staat de zon al te laag om nog goede foto's te kunnen maken. Ergens halverwege ons traject zien we een aantal auto's stil staan. Eerst denken we dat het weer wegenwerken zijn, maar dan spotten we een aantal Huemul hertjes die naast de kant aan het grazen zijn. We grijpen meteen naar ons fototoestel om de schattige diertjes op de gevoelige plaat vast te leggen. Ze zijn ook helemaal niet bang van de vele bewonderaars en blijven gewoon rustig verder eten. Prachtig!

Ondertussen is de valavond ingetreden en zetten we de eindspurt in naar Cabanas Lago Elizalde, waar we in het pikdonker rond 21u30 aankomen. We worden meteen hartelijk verwelkomd door de uitbater die ons spontaan een gratis upgrade aanbiedt naar een grotere bungalow. Tof! Blijkbaar zijn we vandaag hun enige gasten. De extra slaapkamer met stapelbed hebben we uiteraard niet nodig, maar van de gezellige zitruimte zullen we zeker gebruik maken.

Pictures - foto's van Chile Chico in Argentinië met overzet naar Chili en Huemul hertjes op de weg

Maandag 2 maart

Rit rond Lago Caro en eten in Coyhaique

Het is alweer een prachtige zonnige dag op Chileense bodem in Patagonië die we vrij kunnen invullen want we hebben vandaag geen trajecten af te leggen.

Eerst genieten we uitgebreid van een lekker ontbijtje en daarna is de uitbater zo bereidwillig om ons even zijn laptop met internetaansluiting te laten gebruiken om in te checken voor onze vlucht van morgen.

Vervolgens beslissen we om toch opnieuw de auto in te duiken en een ritje te maken naar Lago Caro in Chili, dat een kleine 50km verderop gelegen is. We rijden door een uitbundig groen en heuvelachtig landschap over een smalle grindweg, waar we nauwelijks ander verkeer tegen komen. We passeren af en toe een riviertje, enkele meren, weilanden met paarden en koeien, besneeuwde bergtoppen, enz. Allemaal mooi en rustgevend, maar de afgelopen weken zijn we zo verwend geweest qua speciale landschappen dat we hier niet superenthousiast van worden.

Bij Lago Caro zijn we verplicht om op onze stappen terug te keren want de grindweg is hier letterlijk met een hek afgesloten. Omstreeks 15u00 komen we terug aan bij Cabanas Lago Elizalde en relaxen we nog een uurtje op het terras van onze bungalow met zicht op het meer.

Pictures - foto's van in Cabanas Lago Elizalde in Chili

Daarna rijden we naar Coyhaique om te tanken en te eten. Aangezien we tijdens ons eerste verblijf in deze stad zo lekker hadden gegeten bij Plaza Confluencia schuiven we hier opnieuw onze voetjes onder tafel en bestellen we terug een heerlijke filet mignon met een lekker glas wijn.

Dinsdag 3 maart

Van de luchthaven van Balmaceda naar Santiago

Deze dag staat in het teken van onze terugkeer naar de hoofdstad Santiago in Patagonië in Chili. Iets na 11u00 vertrekken we al naar de luchthaven van Balmaceda. In principe neemt dit traject slechts een uurtje in beslag, maar we hebben ondertussen geleerd dat de vele wegenwerken in Chili serieus roet in het eten kunnen gooien, waardoor we voldoende 'file marge' inbouwen. Gelukkig blijven ons deze ellendige vertragingen vandaag bespaard.

Eens we op Balmaceda Airport aankomen, leveren we eerst de wagen terug binnen bij verhuurkantoor Mitta. Volgens onze kilometerteller hebben de afgelopen drie weken een slordige 3864 km gereden. Door de vele grindwegen is de witte wagen ook eerder een grijs exemplaar geworden en zal de carwash overuren moeten draaien om alles terug proper te krijgen.

Aangezien we geen vertragingen door wegenweren naar de luchthaven van Balmaceda hebben opgelopen, zijn we eigenlijk iets te vroeg aan de incheckbalie en moeten we nog een half uurtje wachten vooraleer we de bagage kunnen afgeven. Verder loopt alles op de luchthaven van Balmaceda zoals gepland en stijgen we netjes om 15u30 op om een dikke twee uur later in Santiago in Chili te landen.

Uitdaging van de dag in Santiago blijkt een taxi te vinden die ons aan een redelijke prijs naar Hilton Garden Hotel kan brengen. De eerste taxichauffeurs die we aanspreken, willen in elk geval niet afwijken van hun vastgestelde 15.000 Chileense Peso. Dit vinden wij echter voor een prutsafstandje van enkele kilometers veel te veel. Uiteindelijk worden we aangesproken door een freelancer die ons spontaan 10.000 peso voorstelt. We gaan gretig in op zijn aanbod en worden tien minuten later netjes afgezet aan het Hilton Garden Hotel.

De Hilton in Santiago is echt een klassevol en groot hotel met alle mogelijke toeters en bellen zoals een elegante, strakke inrichting, indoor zwembad, fitnessruimte en mooi verzorgd restaurant. Het kingsize bed ligt heerlijk zacht en de ruime badkamer met regendouche is een verademing na alle vorige kleine douches met onhygiënisch plastieken gordijn, moeilijk af te stellen temperatuur en veel te weinig waterdruk. Jammer dat we maar één zeer korte nacht van al deze luxe gebruik kunnen maken.

Pictures - foto's van het Hilton hotel in Santiago de hoofdstad van Chili

Net voor het slapengaan, checken we nog even de weersvoorspelling voor Paaseiland en ze verwachten de komende dagen veel regen en zelfs onweer. Shit, daar hadden we helemaal niet op gerekend. Afwachten maar!

Woensdag 4 maart

Vlucht van Santiago in Chili naar Paaseiland om de Moai-beelden te gaan bewonderen

Auwch, vandaag hebben we om 6u30 een vlucht van Santiago in Chili naar Paaseiland om de Moai-beelden te gaan bewonderen. Lees verder via onderstaande link.

Lees ook ons reisverhaal van Paaseiland midden in de Stille Oceaan

Reisverhaal met vele foto's van Paaseiland met zijn vele Moai-beelden, midden in de Stille Oceaan

Like en deel het reisverhaal met foto's van Chili en Argentinië met je vrienden op Facebook

Nuttige informatie:

Noodnummers in Chili en Argentinië

National emergency number, noodnummer van Chili en Argentinië:

Chili:
Emergency services: 131
Firemen: 132
Police: 133 (emergency number)/911 works too
CONAF (National forestry office) - forest fires: 130
Mountain rescue services: 136
Marine rescue services: 137

Argentinië:
General emergencies Buenos Aires City and Province Tel: 911
Police Tel: 101
Fire Tel: 100
Medical Emergencies Tel: 107
Tourist Police Tel: 0800-999-5000 / 0800-999-2838 (English is spoken)
Civil Defense Tel: 103
Environmental Emergency Tel: 105
Emergency at sea Tel: 106

Medische informatie over Chili en Argentinië:

Raadpleeg steeds je arts om je inentingen na te kijken tegen hepatitis A - B, difterie, tetanus, polio, buiktyfus, mazelen-bof-rubella, pneumokokken, enz.

De ziekte van Chagas of Amerikaanse ziekte Trypanosomiase wordt veroorzaakt door een eencellige parasiet, die in de landelijke gebieden van Zuid-Amerika voorkomt. De parasiet Chagas wordt overgebracht door wantsen (triatomen) die vooral 's nachts actief zijn wanneer de bewoners slapen. Omdat wantsen (triatomen) geneigd zijn zich te voeden op het gezicht van de mens, worden zij ook 'kissing bugs' genoemd. Nadat ze gebeten hebben, ontlasten zij op de gebeten persoon. In die ontlasting, die dicht bij de wonde ligt, zit de parasiet. Door te krabben kan je de uitwerpselen verspreiden en zo in de wond laten dringen. Tevens kunnen de parasieten door ongeschonden membramen zoals het bindvlies binnendringen door nadien bv. in de ogen te wrijven. Om die reden moeten overnachtingen in primitieve hutjes, in open lucht of goedkope hotelletjes absoluut vermeden worden. Indien je toch in deze omstandigheden overnacht, gebruik je best een muskietennet dat onder je matras is vastgemaakt met daarover nog een laken. Hiermee voorkom je dat je in contact komt met neervallende wantsen (triatomen) en hun uitwerpselen. Best is om steeds de kamer, kasten, beddengoed en kledij te controleren. Wantsen (triatomen) zijn grote insecten die meestal verborgen zitten achter kaders, in laden, spleten, daken of zelfs onder de matrassen. Op de blote huid dien je hiervoor 's avonds steeds voldoende insectenwerend middel aan te brengen. Als je toch besmet wordt met Chagas zijn de eerst typische symptomen koorts, uitslag en/of hoofdpijn. Neem steeds onmiddellijk contact op met je arts en zeg hem dat je van Zuid-Amerika komt.

In de Argentijnse provincies Misiones en Corrientes en in de regio van de watervallen van Iguazu komt gele koorts voor. In de provincies Formosa, Chaco, Jujuy en Salta komt ook gele koorts voor, maar is het risico kleiner.

Op bepaalde plaatsen in Argentinië en Chili komen ook mug-overdraagbare ziekten voor zoals dengue, chikungunya, zika en leishmaniase.

De infectie ziekte tuberculose komt ook nog in deze streken voor.

Je moet ook uitkijken voor hondsdolheid of rabiës.

Bescherming tegen de zon is absoluut noodzakelijk bij wandelingen en boottochten. Gebruik zonnecrème met een hoge beschermingsfactor om de huid te beschermen tegen verbranding. Een goede zonnebril ter bescherming van de ogen en petje of muts (let op de sterke winden) mogen ook niet ontbreken.

Hoogteziekte kan je krijgen als van zeeniveau ineens naar gebieden boven 2500 meter reist.

Documenten en paspoort:

Maak van al je nodige documenten en paspoort een kopie en bewaar die ergens in je bagage (dus apart van de originele exemplaren). Een (gratis) toeristenkaart is verkrijgbaar op het vliegtuig of bij aankomst in Chili. Een visum is pas nodig bij een verblijf van langer dan 90 dagen. Een internationaal rijbewijs is nodig om een auto te huren en te mogen besturen.

Veiligheid:

We hebben geen enkele keer een onveilig gevoel gehad in Chili en Argentinië. Wel opletten voor taxi's die uitzonderlijk hoge prijzen durven vragen voor het transport van de luchthaven naar het hotel. Je kan dit vervoer best op voorhand via het hotel regelen.

Klimaat:

Klimaat Chili:

Het klimaat en weer in Chili wordt grotendeels bepaald door de koude Humboldtstroom die van noord naar zuid stroomt. De temperatuur ligt hierdoor gemiddeld iets lager dan op dezelfde breedtegraad in andere delen van de wereld. Een bezoek aan Zuid-Patagonië wordt in de lokale wintermaanden afgeraden wegens kans op hevige regen- en sneeuwval. Hierdoor kunnen de wegen onverwacht onbereikbaar worden. Binnenlandse vluchten kunnen worden vertraagd of afgelast.

Klimaat Argentinië:

In het noorden van Argentinië heerst een subtropisch klimaat. Het oosten is tropisch en in het uiterste zuiden is het overwegend koel en guur weer. In het westen ligt het Andesgebergte en is een bergklimaat van toepassing. Tijdens de lokale zomer kan het overdag in Patagonië ongeveer 20 à 25°C worden. Hou er wel steeds rekening mee dat er sterke winden op meren en in de bergen aanwezig kunnen zijn, waardoor alles flink afkoelt.

Tijdsverschil met België:

Tijdens de Belgische zomertijd is het in Chili 6 uur vroeger en in Argentinië 5 uur vroeger. In de Belgische wintertijd is het 4 uur vroeger.

Taalgebruik:

In Chili en Argentinië spreekt iedereen Spaans. In de meer toeristische gebieden en hotels wordt er ook wat Engels gesproken, maar dat is meestal niet van een hoogstaand niveau

Elektriciteit:

In Chili en Argentinië is er overal 220V voorzien. Een C-stekker (Belgische platte stekker zonder aarding) en (vooral in Argentinië) een I-stekker (3 pinnen) worden hier meestal gebruikt.

Munt:

De officiële munt in Chili is de Chileense peso
De officiële munt in Argentinië is de Argentijnse peso

Fooien:

Bij goede en vriendelijke bediening is het in Chili en Argentinië gebruikelijk om een fooi te geven. Als er nog geen servicekosten bij het eindtotaal zijn bij gerekend, wordt meestal een fooi van 10% gegeven.

Kledij:

Afhankelijk van de streek en seizoen heb je verschillende kledij nodig. In Patagonië wordt best de laagjesmethode gebruikt. Zo kan je kledij aan of uit doen als het te koud of te warm wordt. Op bepaalde plaatsen staat een zeer hevige en koude wind. Een water- en winddichte jas, regenbroek en comfortabele wandelschoenen zijn noodzakelijk. Voor tochten op meren en bezoek aan gletsjers zijn een muts, sjaal en handschoenen zeker aanbevolen. Zo kan je op het dek blijven staan om van alle natuurpracht te genieten zonder uit je vel te bibberen.

Lees ook de andere duikreisverslagen en bekijk daarvan ook de vele pictures - foto's van de duiken en het landschap, van ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne

Voor meer informatie over leren duiken scuba diving, bekijk de pagina leren duiken van ADC Scuba Diving Antwerpen - Deurne.

Nog vragen over leren duiken? Dan mag je altijd contact opnemen met ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne om advies.

Ga terug naar de homepagina van ADC Scuba Diving duiken Antwerpen - Deurne